[παρέλαση των SA στην πύλη του Βραδεμβούργου]
[ο Χίτλερ χαιρετά τα παραληρούντα πλήθη από το παράθυρο της νέας καγκελαρίας]
Στις 30 Ιανουαρίου 1933 ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος της Γερμανίας.
Πριν την ορκωμοσία του μελλοντικού δικτάτορα από τον πρόεδρο Χίντενμπουργκ,
ο υπεύθυνος προπαγάνδας του Ναζιστικού Κόμματος, Γκέμπελς, είχε ετοιμάσει παρελάσεις των φανατικών
SA για να εορταστεί κατάλληλα η κατάληψη της εξουσίας με λαμπαδηφορία.
Το προηγούμενο καλοκαίρι υπήρχαν ήδη 5.6 εκατομμύρια άνεργοι.
Καθημερινές είναι οι συγκρούσεις των ναζιστικών SA με τους αριστερούς,
Κομμουνιστές και Σοσιαλιστές, οι οποίοι όμως τσακώνονται και μεταξύ τους,
αλληλοκατηγορώντας οι μεν τους δε για την άνοδο των Ναζί.
Στις εκλογές της 6 Νοεμβρίου 1932, πρώτο κόμμα βγαίνουν οι Ναζί [196 έδρες], δεύτερο οι Σοσιαλιστές [121 έδρες] και τρίτο οι Κομμουνιστές [100 έδρες].
Ο πρωθυπουργός Franz von Papen προσπαθεί να συμφωνήσει με τον Χίτλερ, αλλά τελικά παραιτείται και αναλαμβάνει ο στρατηγός Kurt von Schleicher, τελευταίος πρωθυπουργός της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Προσπάθησε να κρατηθεί στην εξουσία πετυχαίνοντας
συμφωνία με τον ηγέτη της αριστερής πτέρυγας των Ναζιστών, τον Gregor Strasser.
Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο δολοφονήθηκαν το 1934, τη "νύχτα των μεγάλων μαχαιριών", όταν πια ο Χίτλερ [που δεν τους συγχώρησε ποτέ αυτή την προδοσία] ήταν απόλυτος δικτάτορας.
Από την άλλη μεριά, ο συντηρητικός πρόεδρος, Χίντενμπουργκ, νόμιζε πως θα μπορούσε να ελέγξει τους εθνικοσοσιαλιστές,
ώστε να σχηματιστεί μια κυβέρνηση δεξιών εθνικιστών με καγκελάριο μεν τον Χίτλερ,
αλλά τον ίδιο να ελέγχει τα ηνία.
Έτσι δεν έκανε το χατίρι στον Σλάιχερ να του δώσει έκτακτες εξουσίες και προτίμησε να χρησιμοποιήσει τον Χίτλερ.
Ο Χίτλερ όμως δε σκόπευε να παίξει το ρόλο της μαριονέτας του γηραιού στρατιωτικού.
Τον εξαπάτησε κι αυτόν εκτελώντας το δικό του προμελετημένο σχέδιο για απόλυτη κυριαρχία μόνον του ίδιου στα πολιτικά πράγματα της Γερμανίας.
[το κοινοβούλιο -Reichstag- στις φλόγες]
Στις 27 Φεβρουαρίου 1933 οργανώνεται η προβοκάτσια της πυρκαγιάς στο κτήριο του Κοινοβουλίου.
Φυσικά κατηγορήθηκαν οι Κομμουνιστές ως εμπρηστές, και εξαπολύθηκε τρομοκρατία,
κατ' αρχάς εναντίον των αριστερών κομμάτων.
Άνοιξε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους εχθρούς του καθεστώτος και
περιορίστηκαν οι βασικές ατομικές ελευθερίες.
[μέλος των SS περιπολεί μαζί με κανονικό αστυνομικό!]
Στις εκλογές της 5 Μαρτίου 1933, το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα παίρνει ποσοστό 43.9%.
Στις 24 Μαρτίου 1933, οι Ναζί με τα υπόλοιπα κεντρώα και δεξιά κόμματα,
πλην των Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών,
ψηφίζουν τον ειδικό νόμο, το "διάταγμα της εξουσιοδοτήσεως",
Gesetz zur Behebung der Not von Volk und Reich
που δίνει απόλυτη εξουσία στον Χίτλερ να νομοθετεί,
χωρίς οποιαδήποτε έγκριση του Κοινοβουλίου.
Μέσα σε τρεις μήνες, όλα τα κόμματα, εκτός του Ναζιστικού, απαγορεύτηκαν,
και το Κοινοβούλιο απλά κατάντησε ο τόπος όπου ο Χίτλερ έβγαζε λόγους προς
το γερμανικό λαό, αναγγέλλοντας τις αποφάσεις τους.
Η χιτλερική δικτατορία είχε πια εγκαθιδρυθεί.
BΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
80 χρόνια από την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
Vor 80 Jahren: Hitler greift nach der Macht
The resistible rise of Adolf Hitler [Socialist Worker]
μερικοί μύθοι για τις αιτίες ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία
