? γκρεμιστής

?κο?στε. ?γ? ε?μαι ? γκρεμιστής, γιατί ε?μ? ?γ? κι ? κτίστης,
? διαλεχτ?ς τ?ς ?ρνησης κι ? ?κριβογι?ς τ?ς πίστης.
Κα? θέλει κα? τ? γκρέμισμα νο? κα? καρδι? κα? χέρι.
Στο? μίσους τ? μεσάνυχτα τρέμει ?ν?ς πόθου ?στέρι.
Κι ?ν ε?μαι τ?ς νυχτι?ς βλαστός, το? χαλασμο? πατέρας,
πάντα κοιτάζω πρ?ς τ? φ?ς τ? ?πόμακρο τ?ς μέρας.
?γ? ? σεισμ?ς ? ?λύπητος, ?γ? κι ? ?νοιχτομάτης?
το? μακρεμένου ?γναντευτής, κι ? κλέφτης κι ? ?πελάτης
κα? μ? τ? καριοφίλι μου κα? μ? τ? ?πελατίκι
τ?ν πολιτεία τ?ν κάνω ?ρμιά, γ? χέρσα τ? χωράφι.
Κάλλιο φυτρ?στε, ?γκριαγκαθιές, κα? κάλλιο ο?ρλιάστε, λύκοι,
κάλλιο φουσκ?στε, πόταμοι κα? κάλλιο ?νο?χτε τάφοι,
καί, δυναμίτη, βρόντηξε κα? σιγοστάλαξε α?μα,
παρ? σ? πύργους ?ρχοντας κα? σ? ναο?ς τ? Ψέμα.
Τ?ν πρωτογέννητων καιρ?ν ? πλάση μ? τ? ?γρίμια
ξανάρχεται. Καλ?ς ν? ?ρθ?. Γκρεμίζω τ?ν ?σκήμια.
Ε?μ? ?να ?νήμπορο παιδ? πο? σκλαβωμένο τό ?χει
τ? δείλιασμα κι ?λο ρωτ? κα? μήτε να? μήτε ?χι
δ?ν το? ?ποκρίνεται κανείς, κα? πάει κι ?λο προσμένει
τ? λόγο πο? δ?ν ?ρχεται, κα? μία ντροπ? τ? δένει
Μ? τ? τσεκο?ρι μοναχ? στ? χέρι σ?ν κρατήσω,
κα? τ? τσεκο?ρι μου ψυχ? μ? ?να θυμ? περίσσο.
Τάχα ποι?ς μάγος, ποι? στοιχει? το? δούλεψε τ? ?τσάλι
κα? νιώθω φλόγα τ?ν καρδι? κα? βράχο τ? κεφάλι,
κα? θέλω ν? τραβήξω ?μπρ?ς κα? πλατωσι?ς ν? ?νοίξω,
κα? μ? ?να Να? ν? τιναχτ?, μ? ?να ?χι ν? βροντήξω;
Καβάλα στ? νοητάκι μου, δ?ν τρέμω σας ?ποιοι ε?στε
γκρικάω, βγαίνει ?π? μέσα του μι? προσταγή: Γκρεμίστε!

Κ. Παλαμάς