Η διαλεκτική σημασία του «Ναι» και του «Οχι»
Συζήτηση με τον πανεπιστημιακό δάσκαλο και σκηνοθέτη της παράστασης – για παιδιά και εφήβους «Αυτός που λέει Ναι κι αυτός που λέει Οχι» του Μπρεχτ – Σίμο Παπαδόπουλο
Ο Μπρεχτ έλεγε επίσης ότι «όπως η μεταβολή της φύσης, έτσι και η μεταβολή της κοινωνίας είναι απελευθερωτική πράξη και, ακριβώς, τις χαρές μιας τέτοιας απελευθέρωσης θα πρέπει να μεταδίδει το θέατρο μιας επιστημονικής εποχής». Δηλαδή ο υλιστής – μαρξιστής Μπρεχτ μας καλεί να αντιληφθούμε το θέατρο ως διαλεκτικό μέσο αλλαγής
του κόσμου.
— «Ακριβώς. Η καινοτομία τελικά είναι έννοια της διαλεκτικής. Η φύση αλλάζει. Ο κοινωνικός νόμος οφείλει να πειθαρχεί, να παρατηρεί, να παρακολουθεί και να σέβεται. Να ακροάται το φυσικό νόμο. Αρα η κοινωνία οφείλει ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες να έχει τους δέκτες της καθαρούς, ανοικτούς για να αλλάζει τα δεδομένα. Αυτή είναι η απελευθερωτική πράξη.
Η διάπλαση της πολιτικής σκέψης των εφήβων μέσα από τη θεατρική σημείωση: θέμα ανοιχτό. Η ατομική δόμηση διέρχεται μέσα από συλλογικές μορφές πολιτισμικής δράσης, μέσα σε αυτές αποκτά κανείς τις δυνατότητες συμμετοχής σε διαδικασίες κοινωνικο-πολιτικού μετασχηματισμού. Η μετατόπιση όμως από μια κατάσταση σε μια άλλη προϋποθέτει την ενεργό φαντασία, τον αναστοχασμό, τη μάθηση και την προσαρμογή. Με άλλα λόγια, εμπεριέχει την (επαν)ανακάλυψη του «ανοίκειου», την αφαίρεση του πέπλου που καλύπτει στην ασφάλειά τους τις φαινομενικότητες, την κατάρριψη εν τέλει των ειδώλων, την οποία εισηγείται με το έργο του ο Μπρεχτ.