Ήταν κατά τς ινιά. Είχει σμουχριγιάσ απού ώρα μια κι ήταν στα μσα τ” Νουένβρ΄ κι η μέρα είχει μκρεν” για τα καλά. Η Μαρίγια είχει βάλ΄ τα μκρά για ύπνου είχει μπαρατώσ” κι έκατσει να φάει λίγου ψουμί μι κανα δυό ειλές να πιεί κι κανένα ρακί, να καλουκμηθεί….
Τν ώρα απ΄ ειτοιμάζουνταν να πεσ΄, βρουντά η πόρτα. «Ποιος διάουλους να εν” τέτοια ώρα…σλουγήθκει….για καλό δεν θα έν….
«Ποιος εν» φώναξει. «Ου Γιορς έιμι Μαρίγια, άνξει μι να σι πω» Απλουγήθκει μια φουνή απ” όξου.
«Μαρέ, Γιορ, τι θέλς τέτοια ώρα, ου Δμήτρης δεν εν ειδώ, εν στ΄Αγιόρους».
«Γι” αυτό ήρτα μαρή Μαρίγια, άνξει να σι πω».
«Φύγει μαρέ Γιορ, δεν έχς καμιά δλειά ειδουνά τέτοια ώρα. Φύγει γλήγουρα να μη σι διεί κανέ ματ»
«Δε φεύγου, Μαρίγια άνξει μι σι λέου έχου του λόγουμ, θα διεις».
Μι τα πουλλά τι να κάν κι η Μαρίγια τουν άνξει να γλιτώσ τ” φασαρία. Σι λέει θα ντου βάλου κανένα ρακί να πάει να κμηθεί, έτσ κι αλλιώς κδουν θα εν.
Ου Γιορς όμους δεν ήταν κδούν αλλά έιχει του σκουπό τ”.
Σα μπήκει μέσα καλόκατσει σ” καρέκλα, έβαλει του ένα πουδάρ απάν στου άλλου κι έιβλιπει τ Μαρίγια χουρίς να μιλά.
«Γιατί κουπανήσκεις ειδώ τέτοια ώρα μαρέ Γιορ, πε μι κι να πας εικεί απ΄ όπ” ήρτεις»
«Βάλει μι Μαρίγια ένα ρακί, βάλει κι για σένα κι θα σι πω.»
«Να σι βάλου μαρέ Γιορ αλλά να ξέρς απ” δεν έν σουστό να έρχεισει ειδώ τέτοια ώρα τώρα απ΄ λειπ” ου Δμήτρης στ΄Αγιόρους…».
«Κάνς λάθους Μαρίγια, τώρα έν η σουστή η ώρα».
«Τι θελς να πεις μαρέ Γιορ?»
«Μη βιάζησει, θα διεις».
Του ένα ρακί είφηρει του άλλου, άδειασει ου μπούγκλους, φάγαν κι ένα πνακ ειλές κι κανα δυό χούφτεις καρύδια, εε πως να του κάνς ήρταν στου κεφ….
Εικεί που πήγει η Μαρίγια να σκουθεί να βάλ” λίγου νιρό απ” τ΄γύριψει ου Γιορς αυτός τη τράβξει απ΄τη φστάνα τς κι τν έκατσει στα πουδάρια τ΄ κι άρχισει να τη φλά κι να τ” παρπατεύ…
«Μαρέ Γιορ τι πράματα έν αυτά απ΄ κανς» Αλλά αντί να τραβά να φύγ” τόσου του στρίμουχνει κι του φλούσει κι αυτήν.
Εικεί απ” δεν του πιρίμινι τουν ρίχνει στα σανίδια κι τουν καβαλκεύ.
«Μαρέ Γιορ ου άντρας σιμ στ” Αγιόρους, να κι ειγώ καμπάριμ». κι γίνκει του σώσει….!