Ο Άγιος Ηλίας ο Νέος Οσιομάρτυρας ο Αρδούνης (31 Ιανουαρίου)

31 Agios Ilias Ardounis a

Ο Άγιος Ηλίας ο Αρδούνης καταγόταν από την Καλαμάτα και ήταν κουρέας στο επάγγελμα. Αν και νεαρός, ήταν συνετός αλλά και έμπειρος στα πολιτικά πράγματα της εποχής του. Γι' αυτό και οι προύχοντες της περιοχής τον συναναστρέφονταν ζητώντας ακόμη και τη συμβουλή του σε πολλά θέματα. Μια φορά συζητώντας για τα δεινά και τα δυσβάσταχτα χρέη που είχαν οι υπόδουλοι Έλληνες Χριστιανοί, τους παρακάλεσε να κάνουν ότι μπορούσαν ώστε να ελαφρύνουν τα χρέη των Χριστιανών γιατί δεν μπορούσαν να βγάλουν πέρα, και έτσι κινδυνεύουν να χάσουν την πίστη τους και να τουρκίσουν. Εγώ, τους λέει, αν μου δώσει κάποιος ένα φέσι, αλλάζω. Και ένα για να κάνει αστείο, στέλνει και του φέρνουν ένα και το φοράει. Πήγε στον Τούρκο κριτή και αρνήθηκε την πίστη του.

Ύστερα από κάποιο καιρό, κατάλαβε τι έκανε και μετανόησε. Αμέσως τότε έφυγε για το Άγιο Όρος. Εκεί εξομολογήθηκε με συντριβή την αμαρτία του, και έμεινε οκτώ χρόνια ζώντας μοναχικά. Όμως τον ενοχλούσε η συνείδησή του καθώς θυμόταν τα λόγια του Κυρίου: "Όποιος με αρνηθεί μπρόστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ κι εγώ μπροστά στον Πατέρα μου που ζει στον Ουρανό". Έτσι είπε τον σκοπό του σε έναν άγιο γέροντα, κι αυτός τον συμβούλεψε να επιστρέψει στην Καλαμάτα, κι εκεί να ομολογήσει με θάρρος τον Χριστό. Με την ευλογία του πνευματικού του, εμφανίστηκε στους πνευματικούς της Καλαμάτας και τους φανέρωσε το σκοπό του. Αυτοί όμως ήταν διστακτικοί γιατί φοβόνταν μήπως δειλιάσει στο μαρτύριο.

Καθώς λοιπόν εμφανίστηκε στην πόλη, κάποιοι τον αναγνώρισαν και του φώναξαν: "εσύ δεν είσαι ο Μουσταφάς ο Αρδούνης"; Ναι, εγώ είμαι, αλλά ο Ηλίας ο Αρδούνης και είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος. Και έτσι άρχισε να τους ντροπιάζει για την πίστη τους χωρίς να δειλιάσει καθόλου. Εκείνοι τότε άρχισαν να τον δέρνουν και τον οδήγησαν στον κριτή λέγοντας ότι αυτός μόνος του είχε ασπαστεί την πίστη των Τούρκων και τώρα μας ειρωνεύεται. Και αφού ο κριτής τον ρώτησε, αυτός ομολόγησε τα ίδια ακριβώς. Έτσι τον έβαλαν στη φυλακή και εκεί για αρκετές μέρες τον βασάνιζαν. Και αφού μετά από αυτές τις μέρες τον ξαναρώτησε ο κριτής, ο Ηλίας του απάντησε: Ό,τι κι αν μου κάνεις δεν είναι δυνατό να αρνηθώ τον Χριστό. Τότε βλέποντας ότι είναι σταθερός στην απόφασή του, διατάζει ο κριτής να τον κάψουν με χλωρά ξύλα. Στο δρόμο προς τον τόπο της καταδίκης του, κάποιος δήμιος τον χτύπησε στην πλάτη με το σπαθί του, αλλά αυτό έδωσε περισσότερο θάρρος στον Ηλία. Και εκεί, με θαυμαστό τρόπο, δεν κάηκε καθόλου από τη φωτιά, ούτε τα ρασα του, ούτε τα μαλλιά του, αλλά η φωτιά έσβησε χωρίς να πάθει τίποτα το σώμα του. Με αυτόν τον τρόπο κέρδισε τον αμάραντο στεφάνι του μαρτυρίου.

Το απόγευμα κάποιοι που τον φυλούσαν, είδαν να τον περιλούει ουράνιο φως. Στη συνέχεια η Χριστιανοί δίνοντας πολλά χρήματα πήραν το Άγιο λείψανό του και τον ενταφίασαν με ευλάβεια στην Εκκλησία. Ήταν το έτος 1686 μ.Χ.

Ακούστε το βίο εδώ: