Ο ρόλος του πνευματικού πατέρα

Ο ρόλος του πνευματικού πατέρα γίνεται εμφανής με συγκεκριμένα περιστατικά που αναφέρονται στα συναξάρια των «εξ αρνησίχριστων» νεομαρτύρων. Η ζωή τους εμφανίζει τις περισσότερες φορές κοινά στοιχεία. Αφού μετανοήσουν, πήγαιναν σε μέρη όπως στον Άθω για να αποφύγουν τον κατατρεγμό. Εκεί χρίζονταν με το άγιο μύρο, εξομολογούνταν και μεταλάμβαναν. Κάποιος πεπειραμένος πνευματικός καθοδηγούσε το νεομάρτυρα, υποστήριζε και ήλεγχε  την προσπάθεια του έως την ώρα  του μαρτυρίου[1].

Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Νεομάρτυρας, ο Υδραίος βρήκε κάποιον πνευματικό, εξομολογήθηκε και ζήτησε την ευχή του για να μαρτυρήσει αλλά εκείνος τον απέτρεψε λόγω του νεαρού της ηλικίας του. Στη συνέχεια η συνάντηση του με έναν άλλο πνευματικό, τον οδήγησε στο Άγιο Όρος για να προετοιμαστεί σωστά για το μαρτύριο.

Στην περίπτωση του Αγίου Γεωργίου του Χιοπολίτη, ο πατέρας του για να τον προφυλάξει, αφού συμβουλεύτηκε τον πνευματικό του, τον έστειλε στις Κυδωνιές να δουλέψει στο υποστατικό ενός καλού χριστιανού.

Ο Άγιος Ζαχαρίας ο Νεομάρτυρας βρήκε έναν ενάρετο πνευματικό και εξομολογήθηκε τις αμαρτίες του όπως και τον πόθο του να πάει να ομολογήσει τον Χριστό. Εκείνος του έδωσε τη συμβουλή να προσευχηθεί για σαράντα μέρες και νύχτες, να μελετάει και να νηστέψει.

Ο Άγιος Αυξέντιος ο Νεομάρτυρας υπάκουσε στον πνευματικό του πατέρα που του είπε να ζήσει με μετάνοια και αν θέλει να γίνει καλόγερος. Έτσι συνέχισε την εργασία του δίνοντας τα περισσότερα λεφτά σε ελεημοσύνη.

 

[1] Π. Κουρκουβάτη, Η παιδική ηλικία μέσα από το εκκλησιαστικό κήρυγμα στην περίοδο της οθωμανικής τουρκοκρατίας. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, 2005, σελ.11.