Σταθερότητα σε υποσχέσεις

Άλλη μία δυσκολία με την οποία έρχονταν αντιμέτωπο το σταθερό φρόνημα των Χριστιανών ήταν οι υποσχέσεις. Οι διώκτες υπόσχονταν πλούτη, δόξα και τιμή αρκεί να αρνούνταν ο Χριστιανός την πίστη του. Αξίζει να σημειωθεί πως στα χρόνια της Τουρκοκρατίας οι εξισλαμισμένοι απολάμβαναν συγκεκριμένα προνόμια όπως φοροαπαλλαγές, ανώτατα αξιώματα, οικονομικά κέρδη, αμνηστία για οποιοδήποτε αδίκημα και κοινωνική αναγνώριση[1].

Κατά κανόνα οι άγιοι που οδηγούνταν στα βασανιστήρια είχαν περάσει πρώτα από το μαρτύριο της συνείδησης. Οι βασανιστές τους προσπαθούσαν με κολακείες και ταξίματα να τους κάνουν να αρνηθούν το Χριστό. Κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα που περιγράφονται αναλυτικά από το Άγιο Νικόδημο είναι ο Άγιος Νικόλαος ο Νεομάρτυρας, ο παντοπώλης, εκ Καρπενησίου που του έταζαν μεγαλεία και πλούσιο γάμο. Ο Άγιος Ιωάννης από τη Θάσο στις υποσχέσεις απαντούσε σταθερά: «ποτέ δεν πρόκειται να αρνηθώ τον γλυκύτατό μου Ιησού Χριστό ακόμη και αν μου κάνεις μύρια βάσανα, ακόμη και αν μου χαρίσεις ολόκληρο το βασίλειό σου».

 

[1] Δ. Τσάμης, Αγιολογία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 111.