?ρης Δικτα?ος (1917-1983): ψευδώνυμο το?Κωνσταντίνου Κωνσταντουλάκη, ποιητ? ?π? τ? ?ράκλειο.
Μ? ?σ? Ποίηση
πο? ?ντυνες μία φορ? τ? γυμν? μέθη μας?ταν κρυώναμε κα? δ?ν ε?χαμε ρο?χο ν? ντυθο?με?ταν ?νειρευόμαστε, γιατί δ?ν ?π?ρχε ?λλη ζω? ν? ζήσουμε
δ? θ? ?πάρξουν πι? σύννεφα γι? ν? ταξιδέψουμε
τ? ρέμβη μας;
δ? θ? ?πάρξουν πι? σώματα γι? ν? ταξιδέψουμε τ?ν ?ρωτά μας;
Μ? ?σ? Ποίηση
πο? δ?ν μπορε?ς ν? κλειστε?ς μέσα σ? σχήματα
μ? ?σ? Ποίηση
πο? δ? μπορο?με ν? σ? ?γγίξουμε μ? τ? λόγο?σ?
τ? στερν? ?χνος τ?ς παρουσίας το? Θεο? ?νάμεσά μας
σ?σε τ?ν τελευταία ?ρα τούτη το? ?νθρώπου
τ?ν πι? στυγν? κα? τ?ν πι? ?πεγνωσμένη
πο? ? Θάνατος πο? ? Μοναξι?πο? ? Σιωπ? τ?ν καρτερο?ν σ? μία στιγμ? μελλούμενη
ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Ο Άρης Δικταίος (πραγματικό όνομα: Κώστας Κωνσταντουλάκης, 1919-8 Μαρτίου 1983) ήταν Έλληνας ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής. Βραβεύτηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1956 (από κοινού με το Γιάννη Ρίτσο) και το Παράσημο Α΄ Βαθμού των Γραμμάτων Κύριλου και Μεθόδιου, από την κυβέρνηση της Βουλγαρίας το 1977. Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά Ελλήνων λογοτεχνών.
Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1938 ως το 1940, οπότε και διέκοψε τις σπουδές του λόγω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και της επιστράτευσης του. Μετά την ήττα της Ελλάδας, επέστρεψε στην πατρίδα του την Κρήτη, όπου και παρεμεινε καθόλη την διάρκεια της Κατοχής. Στην λήξη της Κατοχής μετέβει μόνιμα στην Αθήνα και εργάστηκε ως δημοσιογράφος του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας, από το 1946 ως το 1951.
Από το γυμνάσιο κιόλας, ο Άρης Δικταίος δημοσίευε ποιήματά του στο περιοδικό Νέα Γράμματα. Το 1934 κυκλοφόρησε την μετέπειτα αποκηρυγμένη ποιητική του συλλογή «Στα κύματα της ζωής», ενώ το 1935 εξέδωσε την ποιητική συλλογή «Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες». Τα περιοδικά με τα οποία συνεργάστηκε ήταν τα Νεοελληνικά Γράμματα, οι Νέοι Ρυθμοί, τα Φιλολογικά Χρονικά, η Νέα Εστία, η Νέα Πορεία, και άλλα. Εκτός από την ποίηση του, ιδιαίτερη ήταν η συνεισφορά του σε δοκίμια και μεταφράσεις, ενώ το έργο του είναι πολυμεταφρασμένο.
Η ποίηση του χαρακτηρίζεται από έντονη υπαρξιακή αγωνία και επιρροές από τον Ζαν Πολ Σαρτρ.
Εργογραφία
Ποίηση
- Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες (Ποιήματα 1935). Ηράκλειο, 1936.
- Αγνεία. 1938.
- Ο αντιφατικός άνθρωπος. Ηράκλειο, 1938.
- Ελούσοβα. Αθήνα, έκδοση του περ. Φιλολογικά Χρονικά, 1945.
- Σπουδή θανάτου. 1948.
- Τα τετράδια του Άρη Δικταίου. 1948.
- Ποιήματα 1935-1953. Αθήνα, Κ.Μ., 1954.
- Πολιτεία· Βιβλίο πρώτο. Αθήνα, Κ.Μ., 1956.
- Πολιτεία· Βιβλίο δεύτερο. Αθήνα, Δίφρος, 1958.
- Πολιτεία· Καλλιγράφηση και εικονογράφηση Λεωνίδα Χρηστάκη. Αθήνα, Φέξης, 1961.
- Πολιτεία. 1965.
- Τα Ποιήματα 1934-1965. 1974.
- Το ταξίδι για τα Κύθηρα. Αθήνα, Ζαχαρόπουλος, 1980.
Δοκίμια
- Αναζητήσεις προσώπου. Αθήνα, Φέξης, 1963
