§§ 18 – 19 ΔΙΗΓΗΣΗ – ΑΠΟΔΕΙΞΗ
- Δεν απέφυγε ποτέ καμιά εκστρατεία ή φρούρηση
- Αντιθέτως, εξεστράτευε πάντα με τους πρώτους και αναχωρούσε με τους τελευταίους από το πεδίο της μάχης.
? Πραγματικό /λογικό άρα πειστικό και ισχυρό το ηθικό αυτό επιχείρημα με το οποίο εξαίρεται η ευσυνειδησία, η συνέπεια, η συνέχεια, η διάρκεια και η ποιότητα της προσφοράς του.
Άλλωστε, η χρήση των εξακολουθητικών χρόνων (ποιούμενος, αναχωρων) , οι επιρρηματικοί προσδιορισμοί του χρόνου (πώποτε, πάντα τον χρόνον), οι αντιθέσεις (πώποτε ? πάντα τον χρόνον, των πρώτων ? των τελευταίων) τον ίδιο σκοπό υπηρετούν.
- Οι συνήθειες αυτές δε βλάπτουν ούτε τους πολίτες ούτε την πόλη
- Αντιθέτως από όσους με προθυμία κινδυνεύουν για την πατρίδα, όλοι εσείς ωφελείστε (λογικό /εικός-ηθικό)
§ 19. Άρα : δεν πρέπει να αγαπούμε ή να μισούμε κάποιον κρίνοντας από την εξωτερική του εμφάνιση αλλά πρέπει να τον αξιολογούμε με βάση τα έργα του.
Διότι :
· Πολλοί, μολονότι ντύνονται ευπρεπώς και μιλούν κόσμια, έχουν προκαλέσει πολλές συμφορές
· Ενώ άλλοι, που δεν τα προσέχουν αυτά, έχουν προσφέρει πολλές υπηρεσίες.
(λογικό/εικός)
ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΛΕΓΟΝΤΟΣ : Γενναίος, τολμηρός, ευσυνείδητος, με φλογερά πατριωτικά φρονήματα, συνετός, σκεπτόμενος, λογικός, σοβαρός και υπεύθυνος.
ΣΧΗΜΑΤΑ ΛΟΓΟΥ
Η αιτιολόγηση στηρίζεται κυρίως στις αντιθέσεις και στο χιαστό. Πολύ εύστοχη είναι και η χρήση του β? προσώπου ( απαντες υμεις)
Αντιθέσεις : βλάπτει ? ωφελεισθε, φιλειν/μισειν ? σκοπειν, μεγάλων κακων- πολλά αγαθά
Συσσώρευση αρνήσεων : ούτε, ουτε, ουκ
Παρήχηση : πάντα τον χρόνον διατετέλεκα
Υπερβατό : χρή?σκοπειν, εκ των ?εθελόντων
Χιαστό (εξαίρονται τα πολεμικά κατορθώματα έναντι των τοιούτων επιτηδευμάτων) :
Χρή εκ των τοιούτων σκοπειν αλλ? ουκ ει τις?μισειν
Τα τοιαυτα επιτηδεύματα εκ δε ?των εθελόντων
