Στίχοι από τους
«Αθάνατους» για τις
ΒλαχοπούλεςΚαλότυχοι περαστικοί βλέπαν τις Βλαχοπούλες
να περπατάν σαν πέρδικες σε χλοερές ραχούλες.
Πέτρα την πέτρα πάταγαν λιθάρι το λιθάρι
μη σκονιστεί η φορεσιά
και η ποδιά που κένταγαν νύχτα με το λυχνάρι.
Λες και δεν πάταγαν στη γη, λες κι ήτανε νεράιδες
αερικά κρύων πηγών από βουνοκορφάδες.
Η φύση που τις προίκισε μ' όλης της γης της χάρη
την ομορφιά των λουλουδιών, κομμάτι απ' το φεγγάρι
μάτια στο χρώμα της ελιάς που ώριμη έχει πέσει
μαλλιά που οι πλεξούδες τους ξεπέρναγαν τη μέση.
Χείλη αγριοκέρασο, κούμαρο γινόμενο
σαν το αυγό της Πασχαλιάς χωρίς να ναι βαμμένο.
Λαιμό καθάριο, διάφανο, νερό που όταν πίναν
τόβλεπες μέσα να κυλά, τη δίψα τους σα σβήναν.
Την ευωδιά του θυμαριού απ' άγρια λεβάντα
και από ανθό αμάραντου, π' ανθός μένει για πάντα.
Κορμί, ανιθσμένη λυγαριά απ' το όμορφο Πωγώνι
σαν το βουνίσιο έλατο ντυμένο με το χιόνι.