| Ο ομφαλός του Δήμου  Εκεί που η φύση υπήρξε πλουσιοπάροχη εκεί που η ομορφιά της περισσεύει, εκεί που ο επισκέπτης αγκαλιάζει και παραδίδεται στο μεγαλείο της, εκεί πιστεύω πως είναι ο ομφαλός του Δήμου Α. Πωγωνίου. Από εκεί μπορεί να ξεκινήσει η ανάπτυξη του τόπου μας. Μιλάμε βέβαια για την κοιλάδα του γορμού και το κέντρο της το Ωραιόκαστρο. Όποιος δεν ανέβηκε ψηλά στο κάστρο και δεν αγνάντεψε από εκεί την κοιλάδα δεξιά και αριστερά, όποιος δεν είδε από εκεί την χαράδρα κάτω από τα πόδια του και την Δέση με τον καταρράκτη, αριστερά τον κάμπο προς Άγιο Κοσμά και Ρουψιά, δεξιά τις πηγές του γορμού την Γκλάβα,  τότε σίγουρα δεν ξέρει τι θα πει μαγεία φύσης, δεν ξέρει τι θα πει Πωγωνίσιο τοπίο.
Η 10 Ιούλη έρχεται
Πέρυσι από πολύ νωρίς είχε γίνει μια μεγάλη προσπάθεια με αποτέλεσμα να πάρουμε την υπόσχεση από την προεδρία της Δημοκρατίας ότι ο Πρόεδρος εκτός απρόοπτου θα παραστεί στην εκδήλωση για το ολοκαύτωμα. Πήγαμε αρχές Φλεβάρη στον κ. Δήμαρχο και του προτείναμε να στείλει επίσημη πρόσκληση (όπως μας είχε ζητηθεί από την Προεδρία) για να προγραμματιστεί η επίσκεψη εδώ του Προέδρου. Η πρώτη αντίδραση του κ. Δημάρχου ήταν. «Δεν τ' αφήνουμε για του χρόνου γιατί δεν έχουμε έτοιμο το μνημείο;». Μετά την επιμονή μας και την παρέμβαση του παρευρισκομένου Η. Πότσή, πείσθηκε να επικοινωνήσει με την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Κανονίστηκε να επιδοθεί η επίσημη πρόσκληση την 21η Φλεβάρη που θα ήταν ο Πρόεδρος στα Γιάννινα. Από εκεί και πέρα δεν μάθαμε τίποτα. Τι να έγινε άραγε αυτή η ιστορία; Ο χρόνος σχεδόν πέρασε και το άγαλμα είναι ακόμα χειροπόδαρα δεμένο στον τοίχο. Κοιτάζοντας το φαντάζει σαν να είναι ακουμπισμένο στον τοίχο της Καισαριανής, έτοιμο για εκτέλεση. Πότε τέλος πάντως αυτές οι ψυχές θα βρουν ένα μόνιμο στέκι αντάξιο της θυσία; τους για να μπορέσουν να ησυχάσουν;
|
Άγχος και λύπη
Φιλοσοφημένες κουβέντες από την κα Μαργαρίτα Κούρου
Με χαρά μας παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο της Λίγα λόγια για το άγχος. Αλήθεια τι είναι το άγχος; Είναι η αγωνία της ψυχής για τα καθημερινά; Είναι ο φόβος για το αύριο; Είναι η ταραγμένη συνείδηση; Νομίζω είναι όλα αυτά μαζί και ίσως κάτι ακόμα. Γιατί άνθρωπε μου ανησυχείς για τα καθημερινά; Γιατί φοβάσαι για το αύριο; Χαλάρωσε. Όλα έρχονται σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Για την ταραγμένη συνείδηση όμως κάτι μπορείς να κάνεις.
Λύπη: Κρύβει πολλά συναισθήματα αυτή η λέξη.
Λυπάσαι για το παρελθόν, λυπάσαι για το παρόν, λυπάσαι για το μέλλον. Αλήθεια το παρελθόν έφυγε και πρέπει να ξεχαστεί. Δεν υπάρχει λόγος να λυπάσαι. Το παρόν αν κοιτάξεις καλά έχει και λύπη αλλά και χαρά, άρα δεν υπάρχει λόγος να λυπάσαι. Το μέλλον δεν ξέρεις πως θα είναι, είναι στα χέρια του Θεού και όχι στα δικά σοιυ.
Πάλι δεν υπάρχει λκόγος να λυπάσαι.
Η ταπεινή μου γνώμη |
| | Α. Πωγώνι δεν είναι μόνο το Κεφαλόβρυσο Για την εγκατάλειψη της Περιφέρειας από την Πολιτεία έχει συνηθιστεί να λέμε "Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα". Δεν φανταζόμασταν ότι αυτή η αίσθηση θα υπήρχε και στην μικρή μας κοινωνία σε σχέση με την έδρα του Δήμου. Κάθε καλόπιστος όταν μιλάει με συνδημότες μας των Δ. Διαμερισμάτων εύκολα αντιλαμβάνεται αυτήν την αίσθηση. Κάποιοι μάλιστα το λένε ευθέως "Δήμος Άνω Πωγωνίου δεν είναι μόνο το Κεφαλόβρυσο". Και βέβαια δεν είναι μόνο το Κεφαλόβρυσο, αλλά γιατί υπάρχει άραγε αυτή η αίσθηση; Να γινόταν και καμιά κοσμογονία έργων στο Κεφ/σο θα λέγαμε δικαίως. Χωρίς να θέλω να επιρρίψω ευθύνες, αν δεν επιτευχθεί ψυχική συνένωση ή συνένωση στα χαρτιά είναι δώ-ρον άδωρον. Αν δεν δούμε όλο το Δήμο σαν ένα χωριό (όσοι μείναμε δεν κάνουμε μια πάλαι ποτέ Φραστανούπολη) τότε δεν έχουμε καμιά τύχη. Δεν μας τιμά Κάποια παρατημένα αντικείμενα που κοσμούν δεξιά - αριστερά τον δρόμο που ενώνει τα χωριά μας μήπως πρέπει να απομακρυνθούν; Σίγουρα δεν είναι η καλύτερη εικόνα για τους Δημότες μας και τους επισκέπτες. Ένα φορτηγό ψυγείο π.χ. στην πηγή μόλις στρίβουμε για Ωραιόκαστρο με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα για πόσο καιρό θα μείνει εκεί; Γράφει μεταφορά κρεάτων αλλά πολλές φορές τις νύχτες γίνεται κατάλυμα για Αλβανούς λαθρομετανάστες. Επίσης πιο πέρα στο Ωραιόκαστρο άλλο IX παρατημένο. Πιστεύω πως αυτή η εικόνα δεν μας τιμά. Μετά το Ωραιόκαστρο προς Άγιο Κοσμά ένα αυλάκι σ' όλο το πλάτος του δρόμου είναι επικίνδυνο. Κάποιος είχε ρίξει λίγο χαλίκι αλλά με τις βροχές έφυγε. Χάθηκαν και δυο φτιαριές τσιμέντο; |
fdtj | Με τα κόλυβα; Απανωτά με το προηγούμενο θέμα προέκυψε κι άλλο. Δεν ξέρουμε πως ξεκίνησε και από ποιόν, γιατί ρωτώντας τον έναν σε παραπέμπει στον άλλον και ούτω καθεξής. Έχει επικρατήσει εθιμικά κάποια ψίχουλα απ' τα μνημόσυνα που γίνονται στο Πνευματικό Κέντρο να τα παίρνει ο Σύλλογος που έχει εκεί τα τραπέζια και τους πάγκους του. Πρέπει λέει αυτά να τα παίρνει η Διοίκηση του Πνευματικού Κέντρου που υπάγεται στον Δήμο, για τις ανάγκες συντήρησης του κτιρίου. Άλλοι Δήμοι δαπανούν μεγάλα ποσά για τον πολιτισμό, ο δικός μας άραγε τι δαπανά. Και βέβαια χρειάζεται το κτίριο συντήρηση και πολλές βελτιώσεις μάλιστα, αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει με 300,400 ή 500 ευρώ που εισπράττονται από τα μνημόσυνα το χρόνο. Με τα κόλλυβα θα κάνουμε πολιτισμό; Έτσι θα ζήσει ο τόπος μας; Αν είναι δυνατόν! |
|
Η κοινωνία των μελισσών
παράδειγμα για τους ανθρώπους Από νεαρής ηλικίας, για πρώτη φορά γνώρισα από πολύ κοντά την κοινωνία των μελισσιών. Η πρώτη μου επαφή και εμπειρία ήταν στα λίγα μελισσοσμήνη όπου είχαμε στο σπίτι μας, αλλά γενικώς κάθε σπίτι στο χωριό μου στη Μελισσόπετρα της Κόνιτσας κατείχε σε μια γωνιά στον κήπο τους λίγες κυψέλες.
Έκτοτε με το λειτούργημα της Ιεροσύνης που ο Πανάγαθος Θεός με αξίωσε να τον υπηρετώ, προσπαθώ να ευρίσκω ελάχιστο χρόνο να ασχολούμε με την Μελισσοκομία βοηθούμενος από τα μέλη της οικογενείας μου.
Από την πείρα όπου απέκτησα όλα αυτά τα είκοσι χρόνια περίπου εντατικής απασχολήσεως αντιλαμβάνομαι "ότι η Μελισσοκομία σήμερα είναι μια εργασία θετική, αποδοτική και ευχάριστη. Είναι θετική γιατί έχει πολύ μικρές πιθανότητες ζημίας είναι αποδοτική ανάλογα των χειρισμών του μελισσοκόμου, των καιρικών συνθηκών και περιοχής. Είναι τόσο ευχάριστη, ώστε να απολαμβάνεις απλώς και μόνον με το να ακούς την περιγραφή της ζωής και της εργασίας της μέλισσας και των μελισσοσμηνών.
Εκείνος που έχει μία ή περισσότερες κυψέλες, όταν ευρίσκεται μέσα στο μελισσο-κομείο και βλέπει να πετούν γύρω του, όλο ζωή και χαρά, αμέτρητα πλήθη από μέλισσες, αισθάνεται απερίγραπτο αίσθημα ευτυχίας, που δύσκολα το συναντά κανείς σε άλλες απασχολήσεις.
Ο μελισσοκόμος αυτός μοιάζει σαν βασιλιάς και κύριος όλου αυτού του πτερωτού πλήθους, βασιλιάς όμως ευτυχής, χωρίς τις ευθύνες και τα βάσανα των άλλων βασιλέων και κύριος για τον οποίον οι εργάτες του εργάζονται χωρίς πληρωμή, χωρίς γογγυ-σμό και χωρίς να υπολογίζουν εργάσιμες ώρες.Αλλά και πόσο μεγαλύτερη ακόμη ευχαρίστηση και υπερηφάνεια αισθάνεται εκείνος που καταγίνεται με τις μέλισσες, όταν γνωρίζει τον μεγάλο προορισμό για τον οποίον ο καλός θεός δημιούργησε αυτό το μικρό έντομο.
Δεν είναι μόνον το ωραίο μέλι, ούτε το χρησιμότατο κερί για την παραγωγή των οποίων έχει πλασθεί η μέλισσα. Ο σπουδαιότερος προορισμός της μέλισσας για τον κόσμο και τον άνθρωπο είναι η αδιάκοπη γονιμοποίηση και καρποφορία των φυτών και των δένδρων, για την συνέχιση της βλαστή-σεως επάνω σε όλη την γη.
Μια άλλη αξιόλογη ωφέλεια της μέλισσας για τον άνθρωπο είναι και ο βασιλικός πολτός, η τροφή δηλαδή με την οποία τρέφουν οι μέλισσες τον γόνον και την βασίλισσα τους.
Επιστήμονες μελισσοκόμοι και βιολόγοι α- | νακάλυψαν πόσον ωφέλιμος είναι ο βασιλικός πολτός για την υγεία του ανθρώπου.
Αυτό που θαυμάζει κανείς με την μέλισσα γενικά με την πολυάριθμη αυτή οικογένεια, ή μάλλον αποικία των μελισσών, ζει μέσα στην κυψέλη με την πιο μεγάλη σύμπνοια.
Είναι θαυμαστή η φιλεργία, η τάξης, η κα-θαριότης, η αυτοθυσία, η ομόνοια, η αγάπη τους για το σπίτι τους, την βασίλισσα τους και τον γόνο τους.
Είναι δε επίσης άξιον μεγάλου θαυμασμού το σύστημα της κατανομής της εργασίας, τον οποίο εφαρμόζουν χωρίς μαλώματα.
Η μελέτη της φύσεως γενικώς μας διδάσκει πολλά ωραία πράγματα. Η ωραιότης, η σκοπιμότης και η αρμονία που παρατηρούμε στο κάθε δημιούργημα του Πανάγαθου Θεού μας παρουσιάζει παντού τον δάκτυ-λόν του. Ιδιαιτέρως όμως, από την μελέτη της ζωντανής αυτής κοινωνίας των μελισσών, η οποία τόσες ομοιότητες έχει με την κοινωνία των ανθρώπων, πόσα παραδείγματα, αλήθεια δεν θα μπορούσε να πάρει ο λογικός άνθρωπος για να καλυτερεύσει την δική του ζωή. Ιδιαιτέρως δε εμείς οι Έλληνες, που έχουμε πολλά από τα προσόντα της μέλισσας, πόσον καλύτεροι θα γινόμασταν ως άτομα και ως έθνος, εάν αποφασίζαμε να την μιμηθούμε και σε δύο μεγάλα προτερήματα της, στα οποία υστερούμε: Την ομόνοια και την θυσία του ατομικού μας συμφέροντος υπέρ του συνόλου!
Αυτά τα ίδια άλλωστε δεν μας διδάσκει και ο Αρχηγός της πίστεως μας, ο Χριστός;
Ευχαριστώ διά την φιλοξενία
Χριστός Ανέστη και Χρόνια Άγια και ευλογημέναπ. Θεοφάνης Κατσούκης Ιερεύς |
|
Τα γουρούνια κούτσα - κούτσα πέρασαν από τη λούτσα Πότε πέρασε ο χρόνος και με πήρε πάλι ο πόνος
για να βγάλω ένα τραγούδι για τον Μπουκιά το Λουλούδι.
Μαζευτήκαμε τα σοϊ πάμε για δέκατη ογδόη
πιάσαμε καλά καρτέρια στου Πορίκη τα λημέρια.
Λόιλη πάει στην στάνη παίρνει και τον Πεχλιβάνη
έλα δω Νικόλα Νίτα για να μασούμε ραδίκια.
Έμασαν την πρασινάδα λες και βόσκαγαν γελάδια
τους λερώθηκαν τα χέρια πάνε τώρα στα λιμέρια.
Σαν περνάει λίγη ώρα Μπουκιάς δεν μπορεί γυροφέρνει το τσερί
το κοιτάζει από κάτω που θα πέσει πανοθεμάτο.
Κόλα φέρε την χουσβάρνα να τα πάρουμε όλα σβάρνα
μην πηγαίνεις σαν την κότα φέρε εδώ και το τουγιότα.
κάτσε κάτω τώρα αν θέλεις τα γουρούνια φέρνει ο Τέλης
Σαν τους πήρανε χαμπάρι φεύγουν όλοι απ' το καρτέρι.
πέρασε η πρώτη δόση φύγαν όλοι από τον Κιόση
πάνε φύγανε αυτοί μα ήρθαν άλλοι πιο μετά
Τρέχανε σαν τα κατσίκια κι αυτοί μάζευαν ραδίκια
Τι μου κάνεις ρε Νικόλα φύγαν τα γουρούνια όλα | Του Κώτσιου Νατσίκου
πέστα τώρα στην παρέα, ποιος ακούει τον Αντρέα
Λάλη Μπουκιάς ο λεβέντης είχε το μυαλό εκεί να φορτώσει το τσε-
ρί
να φορτώσει την μακίνα για να βγάλει τη βενζίνα Μα μυαλό δεν έχουν βάλει και τους φεύγουνε και πάλι τους πέρασαν απ' την λούτσα και τους φύγαν κούτσα-κούτσα Λάλη Μπουκιά είναι κι άλλοι κι αυτοί είναι ποιο μεγάλοι δεν πέρασαν από εδώ φταίει και το χουγκατό τα γουρούνια αφήσαν γεια δεν έριξε ούτε ντουφέκια ο Πετρίκος ο καημένος που είναι και νευρικομένος λάλη μπούκα έλα εδώ, δεν τον βλέπεις τον τορό; θέλει όμως κάτι να κάνει κι έτρεξε προς το ποτάμι τι να κάνω εδώ ο μαύρος τα ντουφέκισε ο Σταύρος Αχ θα τα προλάβει λες; Φύγανε για τις λακές Μα την άλλη τη φορά θα γράψουμε άλλα πιο πολλά Είναι ωραίος είναι ασίκης τ' όνομα του δεν το λέω είναι όμως Τραπεζίτης.
|
|
|
