Τι αναμνήσεις φέρνει το όνομα Μεντής Βασίλης στους ηλικιωμένους άραγε; Ποιος ήτανε, τι έκανε, τι ξέρει η νεολαία του χωριού μας για αυτό το παλικάρι που θυσιάστηκε στο βωμό της λευτεριάς μας; Το λιγότερο που μπορεί να πει κάποιος που είχε την τύχη να το γνωρίσει προσωπικά, είναι τα παρακάτω.
Ήταν προικισμένος από τη φύση του με τα πιο λαμπρά χαρακτηριστικά του ανθρώπου. Σε μια εποχή με ανθρώπους και ανθρωπάκια, με γενναίους και δειλούς, με ειλικρινείς και υποκριτές, αποτελούσε φωτεινό υπόδειγμα. Γιος του Πάπου Τάμπη που γλίτωσε την τελευταία στιγμή από το Ολοκαύτωμα του χωριού μας από τους Γερμανούς εισβολείς, στάθηκε άξιος συνεχιστής του αγώνα των προγόνων του.
Γεννημένος το 1907 στο Κεφαλόβρυσο, τελείωσε το δημοτικό στο χωριό μας και στη συνέχεια το Σχολαρχείο με άριστη επίδοση, σε μια εποχή που οι περισσότεροι μαθητές εγκατέλειπαν πολύ νωρίς την "πολυτέλεια" της μάθησης.
Μετά το Σχολαρχείο υποκύπτει στην ανάγκη της ζωής κι αυτός, δουλεύει για να βοηθήσει τον πατέρα του στο μεγάλωμα των πέντε μικρότερων αδερφών του. Στα 16 του, ταξίδεψε στην Αθήνα όπου ήταν υποχρεωμένος να δουλέψει σκληρά για να επιβιώσει στην αφιλόξενη και σκληρή εργατούπολη. Γνώρισε τη φτώχεια και την ανέχεια, τη σκληρή εκμετάλλευση και την πείνα.
Γύρισε στο χωριό και παντρεύτηκε μία από τις ομορφότερες κοπέλες. Τη Βασιλική Γραμμόζη, κόρη του Χρήστου. Το ξεκίνημα της ευτυχίας τους σφραγίζει ένα όμορφο κοριτσάκι, η Κωνσταντίνο, που έρχεται στην αρχή του γάμου τους.
Έρχεται ο πόλεμος. Η καταστροφή. Τη χαρά την διαδέχεται η λύπη και ο πόνος. Στη ζωή του Βασίλη σταματάνε όλα. Θέλει να προσφέρει κάτι καλό στη νεογέννητη ζωή αλλά δεν μπορεί. Ευαίσθητος και συμπονετικός σε μια εποχή καταστροφής και θανάτου. Οι σκέψεις και τα λόγια του για το χωριό, τους συγγενείς, την κορούλα του, γέμιζαν τα μάτια με δάκρυα για την τροπή που πήρε η μικρή ζωή.
Στην προσπάθεια του να σώσει ό,τι μπορούσε, παίρνει την κόρη του από τη φωτιά του πολέμου και τη στέλνει με τη γυναίκα του στις Λαϊκές χώρες, βέβαιος ότι θα' ρθουν καλύτερες μέρες για την Ελλάδα. Οι καλύτερες μέρες όμως άργησαν να 'ρθούν για την πατρίδα μας. Για τον Βασίλη δεν ήρθαν ποτέ. Δεν πραγματοποιήθηκαν τα όνειρα του να χαρεί την όμορφη γυναίκα του και το μονάκριβο κοριτσάκι του.
Όταν οι Γερμανοϊταλοί φασίστες επιτέθηκαν να καταλάβουντην πατρίδα μας, ο Βασίλης τους πολέμησε ως γενναίος και καλός στρατιώτης, ως ΕΛΛΗΝΑΣ.
Στα χρόνια της κατοχής οργανώθηκε στον ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ αγωνιζόμενος ενάντια στους ξένους κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους.
Ήξερε πολύ καλά ο Βασίλης πως καταχτιέται η λευτεριά και πως σκλαβώνονται οι δειλοί λαοί. Γι' αυτό πολέμησε ηρωικά μέχρι την τελευταία του στιγμή. "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία", λέει ο ποιητής, και το ήξερε καλά ο ίδιος, χωρίς να σκέφτεται το "χάλκινο χέρι του φόβου".
Με την παλικαριά και τις φυσικές του στρατιωτικές ικανότητες, αναδείχτηκε ένας από τους πιο άξιους αξιωματικού του 15ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας καταδιώχτηκε άγρια από την αντιδραστική δεξιά και βγήκε να δώσει τον αγώνα του στο βουνό. Υπηρέτησε με πάθος τον αγώνα και είχε τον θαυμασμό και την εκτίμηση των συναγωνιστών του.
Στο Δ.Σ.Ε. ήταν Διοικητής Τάγματος της 8ης Μεραρχίας. Είναι αξέχαστη η αγάπη και στοργή που έδειχνε στα παιδιά τις δύσκολες στιγμές. Την Αγγελική, την πήρε να την έχει υπό την επίβλεψη του νεαρή μαχήτρια στα 19 της. Δεν κατάφερε, όπως ήθελε, να την προστατέψει από τις σφαίρες που έπεφταν βροχή από τα αεροπλάνα και τα θωρακισμένα του αντιπάλου. Είχε τραυματιστεί βαριά ο ίδιος και είχε μεταφερθεί το Νοσοκομείο της Κορυτσάς για ανάρρωση. Πριν κλείσουν οι πληγές και τα σημάδια του πολέμου στο σώμα του ξανάρθε να συνεχίσει τον αγώνα.
Σκοτώθηκε στις 26 Μάρτη του 1949 στο Ταμπούρι του Γράμμου. Η φλογερή και ανδρεία μορφή του έσβησε πρόωρα χωρίς να χαρεί ο ίδιος και η οικογένεια του τη λευτεριά. Θλιβερή λεπτομέρεια στάθηκε ο ερχομός της γυναίκας του την ημέρα της ταφής του. Βλέποντας το μνήμα του και χωρίς να γνωρίζει, μάζεψε λίγα αγριολούλουδα και τα ακούμπησε στον τάφο υποκύπτοντας σε ένα παιχνίδι της μοίρας, σε μια τραγωδία με άγνωστους πρωταγωνιστές. Δεν υποψιάστηκε ότι ήταν του άντρα της, γύρισε στο κοριτσάκι της για μια άγνωστη συνέχεια.
Στη μνήμη των αγωνιστών της λευτεριάς προσφέρονται 100 Ευρώ στην εφημερίδα "Πηγή" Κεφαλόβρυσου, από αυτούς που δεν ξεχνούν.
Καλδερεμίδου - Μεντή Ευτυχία
|
Το μεγάλο ΜΠΟΡΤΖΙ