του κ. Θεόδωρου Εμμανουηλίδη Υποδιευθυντή του 5ου Γυμνασίου Καβάλας
Κύριε Προϊστάμενε της Β/θμιας Εκπ/σης Καβάλας
Κυρίες και Κύριοι
Αγαπητοί γονείς και αγαπητά μας παιδιά,
Σας καλωσορίζουμε στην παράστασή μας. Μια δουλειά που ξεκίνησε δειλά δειλά όχι το Σεπτέμβριο με την έναρξη του σχολικού έτους, αλλά πολύ νωρίτερα, στο τέλος της προηγούμενης σχολικής χρονιάς,
όταν σε κάποιες συζητήσεις που κάναμε με τη συνάδελφο, καθηγήτρια του Σχολείου μας κυρία Αντιγόνη Τσαφή φάνηκε η επιθυμία μας να δώσουμε πάλι ζωή στη θεατρική ομάδα του Σχολείου μας τη θρυλική «ΣΟΦΙΤΑ του 5ου Γυμνασίου. Και την ονομάζω θρυλική γιατί η «ΣΟΦΙΤΑ» έχει μια ιστορία περίπου 20 χρόνων.
Πριν από τέσσερα χρόνια όντας αναπληρωτής διευθυντής, έπεσε στα χέρια μου ένα έντυπο από το αρχείο δραστηριοτήτων του Σχολείου με τίτλο «Θεατρική Ομάδα ΣΟΦΙΤΑ Καταγραφή δραστηριοτήτων 1994 2001» Υπεύθυνοι Γ. Χεριστανίδης ? Λ. Μαγκαφάς.
Ξεφυλλίζοντας αυτό το έντυπο, ένιωσα την ανείπωτη αγάπη τόσο των καθηγητών όσο και των μαθητών του Σχολείου μας για το θέατρο και γενικά για την καλλιτεχνική δημιουργία. Αισθάνθηκα τον πλούτο των συναισθημάτων και πραγματικά ζήλεψα τους καθηγητές που συμμετείχαν σ? όλη αυτήν τη διαδικασία και ονειρεύτηκα να έρθω κι εγώ κάποτε σ? αυτή τη θέση να προσφέρω αλλά και να διδαχθώ από την επαφή με το θέατρο αλλά και την πρωτοτυπία, τη δημιουργικότητα και τον αυθορμητισμό των παιδιών. Σ? αυτές τις σκέψεις βρέθηκε συνοδοιπόρος η κυρία Τσαφή.
Ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσαν οι μαρτυρίες και απόψεις των παιδιών που καταγράφηκαν τότε και σήμερα είναι ενήλικες και αρκετοί απ? αυτούς ασχολούνται μέχρι και σήμερα με το θέατρο και την υποκριτική.
Σας παραθέτω ένα απόσπασμα από αυτά που έγραφε ο μαθητής τότε Γ. Καρατζιώτης:
«Μωρό μου,
μια φορά και έναν καιρό κάπου σε μια μακρινή πόλη ζούσε μια παρέα κάποιων παιδιών που είχαν βαρεθεί τα ανιαρά πλαστικά τους παιχνίδια και αναζητούσαν έναν τρόπο για να εκφραστούν και να διασκεδάσουν.
Έτσι αναρωτήθηκαν : «άραγε πόσο διασκεδαστικό θα ήταν αν μπορούσαν το καθένα τους ξεχωριστά να γίνουν ΟΛΟΙ οι άνθρωποι!!! Να ζουν δηλαδή την ίδια στιγμή στον ίδιο χρόνο δυο ή και τρεις διαφορετικές ζωές. Είχαν ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι θα μπορούσαν στην ίδια στιγμή ν’ αλλάζουν πρόσωπο, ιδέες, αντιλήψεις, να γίνονταν γέροι, βασιλιάδες, πρίγκιπες, μάγοι. Μερόνυχτα ολόκληρα προσπαθούσαν να το καταφέρουν. Ώσπου κάποιος δάσκαλος τους μίλησε για ένα μαγικό βοτάνι που βρισκόταν πέρα μακριά σε ένα άγριο δάσος, που θα πραγματοποιούσε την παράλογη επιθυμία τους.
Και ο Γιώργος τελειώνει με την ευχή:
ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΣΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΟΜΟΡΦΑ ΟΣΟ ΗΤΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ! Ο Γιώργος (ο μελλοντικός πατέρας σου)
Άλλος μαθητής πρωτοτυπώντας απευθύνεται σαν σε επίσημο έγγραφο προς το Διευθυντή του Σχολείου για να γράψει τις δικές του εμπειρίες από τη σκοπιά του.
Άλλα παιδιά δίνουν το δικό τους χρώμα στην Ομάδα όπως ο Σταύρος Ρήγας, η Κατερίνα Δημάδη, ο Γιώργος Σεχλίδης, ο Νίκος Τσαμαϊδης αλλά και παιδιά άλλων σχολείων που εντάσσονται στην Ομάδα.
Κοινό σημείο όλων είναι η μαγεία του θεάτρου, της δημιουργικής έκφρασης και του θεατρικού παιχνιδιού, της διασκέδασης, του αυτοσχεδιασμού και της ορθοφωνίας.
Τα 20 αυτά χρόνια της ζωής της η φλόγα της «ΣΟΦΙΤΑΣ» δεν έσβησε ποτέ. Άλλοτε τη συντηρούσαν οι αναμνήσεις, τα όνειρα, οι προσδοκίες και άλλοτε φούντωνε δημιουργώντας εξαιρετικές θεατρικές παραστάσεις που διακρίθηκαν σε θεατρικούς αγώνες και τιμήθηκαν με επαίνους.
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω ονόματα συναδέλφων καθηγητών που έβαλαν το στίγμα τους επηρεάζοντας την πορεία της θεατρικής μας ομάδας. Εκτός από τους κ Χεριστανίδη και Μαγκαφά αναφέρω και ευχαριστώ την κ. Ασημακοπούλου, τον κ. Ντουμπουρίδη, τον κ. Ξανθόπουλο, τον κ. Βουγιούκα, την κ. Μητροπούλου, την κ. Κομνηνού, την κ. Λιάπη τον κ. Γκοσιόπουλο και άλλους που ίσως δεν θυμάμαι.
Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω μερικά από τα αγαπημένα θεατρικά που ανέβηκαν από την ομάδα και κέρδισαν το χειροκρότημα των θεατών αρχίζοντας από τα τελευταία που θυμάμαι κι εγώ ως νεότερος: «Ελίζα» της Ξ. Καλογεροπούλου 2007-08, «Ο μικρός πρίγκιπας» του Saint Exupery 2006-07, «Ανέβα στη στέγη να φάμε το σύννεφο» του Γ. Ξανθούλη 2005-06, «Οδυσσεβάχ της Ξ. Καλογεροπούλου 2004-05, «Το όνειρο του Ρο» 2003-04, αλλά και παλαιότερα όπως «Η αγέλαστη πολιτεία και οι Καλικάντζαροι» Χ & Π Κατσιμίχα, «40 χρόνια Μποστ», «Περλιμπίν και Μπελίσα», « Η Εβραία του Μπρεχτ», «ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» του Δ. Κορομηλά, «Ελλήνων Μνήμες» και άλλα πολλά.
Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω τη συνάδελφο κ. Τσαφή και τα παιδιά για την άψογη συνεργασία και την εμπειρία που μου πρόσφεραν, το Διευθυντή του Σχολείου μας για τη συμπαράσταση, το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Σχολείου μας καθώς και το Δήμο Καβάλας για το θεατρικό μαθητικό Απρίλη και Μάη.
