karakiza-tsampika

Διαβάζοντας το άρθρο του Γιώργου Μαυρογιώργου για το σχολικό χρόνο στο http://www.alfavita.gr/artro.php?id=57970 , ένοιωσα την ανάγκη να γράψω κάποια πράγματα.Είμαστε (οι εκπαιδευτικοί) σε μια φάση που προσπαθούμε ο ένας να εμφυχώσουμε τον άλλο, να βρούμε “πράγματα” να πιαστούμε, αφήνοντας -συνειδητά- κάποια άλλα να μας “φύγουν” απ’ τα χέρια…. Ενα από αυτά τα τελευταία που θαρρώ πως πρέπει να τ’ αφήσουμε να φύγουν , είναι και η καταδυνάστευση από το σχολικό χρόνο και η αγωνία να βγάλουμε την ύλη, να λύσουμε τις ασκήσεις που “πρέπει” ή να ολοκληρώσουμε το συγκεκριμένο φύλλο εργασίας (δεν μιλώ εδώ για τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα, όπου κάθε τέτοια στάση προσκρούει στο είδος του εξεταστικού συστήματος). Αντίθετα, μπορούμε να προσεγγίσουμε την ουσία των μαθησιακών στόχων και με τρόπους όπως: ακούγοντας πραγματικά τι λένε οι μαθητές στις απαντήσεις τους κι όχι χρησιμοποιώντας τις ως πάσες σ’ ένα προαποφασισμένο από εμάς διδακτικό δρομολόγιο, αναδεικνύοντας την αξία του λάθους του μαθητή και την ενασχόλησή μας με αυτό έξω από τα αξιολογικά μονοπάτια, παρατηρώντας το γοητευτικό ξύπνημα των επιβατών του διαρκώς κοιμώμενου (και ουδέποτε πραγματικά μαθαίνοντος) τραίνου (χρησιμοποιώ το παράδειγμα του άρθρου). Επιστρέφοντας προχθές από μια τέτοια διδασκαλία, διαπίστωσα πως πολλά από αυτά που αναδεικνύει το άρθρο είναι μέσα στην πραγματικότητα. Και είναι αλήθεια πως αν κάποιος μπορεί να αποδεικνύει μέσα στη σχολική τάξη, στο πλαίσιο ενός καθημερινού μαθήματος, οτι ο σχολικός χρόνος είναι δυνατόν να αποκτήσει και ποιοτικά χαρακτηριστικά, τότε οι εκπαιδευτικοί ξαλαφρώνουμε, απενοχοποιούμαστε, ανακαλύπτουμε την ομορφιά της δουλιάς μας και κυρίως την απόλαυση και την ανταμοιβή των γελαστών και “γεμάτων” μαθητικών βλεμμάτων….

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετάρτη, Φεβρουαρίου 29th, 2012 στις 4:15 μμ στην κατηγορία Uncategorized. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.