karakiza-tsampika

Όταν καθιερώθηκε η διδασκαλία της Πληροφορικής στα πιλοτικά δημοτικά σχολεία με το αναμορφωμένο πρόγραμμα, ένα από τα πρώτα ζητήματα που προέκυψε ήταν η αναγκαιότητα να υπάρξει θεσμοθέτηση του εργαστηρίου πληροφορικής του δημοτικού σχολείου καθώς και των κανόνων που θα διέπουν τη λειτουργία του. Η εμπειρία που συγκεντρώθηκε την προηγούμενη χρονιά έκανε ακόμα πιο επιτακτική την ανάγκη αυτή, αφού πολλά εργαστήρια ήταν τέτοια μόνο κατ΄ όνομα: Σε πολλές περιπτώσεις οι χώροι ήταν ανεπαρκείς ως προς την έκταση με αποτέλεσμα να συνωστίζονται παιδιά και μηχανήματα, χρησιμοποιούμενοι ακόμα και για αποθήκες ή για άλλες χρήσεις του σχολείου, ακατάλληλοι ως προς τις εγκαταστάσεις, συχνά χωρίς ασφαλείς καλωδιώσεις, χωρίς γενικότερες συνθήκες ασφαλείας που απαιτούνται σε τέτοιους χώρους, πολύ περισσότερο όταν εκεί υπάρχουν 20-30 παιδιά. Είναι αλήθεια πως σε πολλές περιπτώσεις, και ειδικά εκεί που διευθυντές και σύλλογοι διδασκόντων μετά από παρεμβάσεις του εκπαιδευτικού πληροφορικής ευαισθητοποιήθηκαν εγκαίρως, λήφθηκαν μέτρα και υπήρξε βελτίωση.

Παρόλ? αυτά μέχρι και το τέλος της χρονιάς τα ερωτήματα και τα αντίστοιχα αιτήματα έμεναν σταθερά: Ποιες πρέπει τελικά να είναι οι τυποποιημένες προδιαγραφές για ένα εργαστήριο Πληροφορικής στο δημοτικό σχολείο? Ποιος θα έχει την ευθύνη για τη διαμόρφωσή του? Ποιος για τη λειτουργία του? Ποιοι και πότε θα μπορούν να το χρησιμοποιούν? Τι θα γίνει με τα λογισμικά? Με τον εξοπλισμό? Με την ασφάλεια? Πως θα σχετίζονται τα 10 λαπτοπ που ήρθαν στα σχολεία αυτά με το εργαστήριο και τη λειτουργία του? Και τελικά, ποιος είναι ο ρόλος του εκπαιδευτικού Πληροφορικής στο δημοτικό?

Ο κανονισμός που προτάθηκε από την πενταμελή ομάδα των σχολικών συμβούλων Πληροφορικής, ήρθε να απαντήσει τα ερωτήματα αυτά, προσπαθώντας να ρυθμίσει ότι σχετίζεται με τα ζητήματα του εργαστηρίου Πληροφορικής στο Δημοτικό. Ωστόσο, τις τελευταίες αυτές μέρες αρκετοί συνάδελφοι εκφράζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τις αντιρρήσεις τους για το περιεχόμενο του κανονισμού, επικεντρωνόμενοι σε ζητήματα όπως η μη αναφορά στη τρίωρη μείωση του ωραρίου του σχολικού εργαστηρίου (όπως ισχύει στη Δευτεροβάθμια) ή η μη αναφορά σε απαλλαγή από εξωδιδακτικές εργασίες κλπ. Με αφετηρία δε αυτά, θίγονται και ζητήματα όπως η υποχρεωτική προσαρμογή του ωραρίου των εκπαιδευτικών Πληροφορικής στα δημοτικά σε αυτό των δασκάλων κ.α. Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον προσωπικά δεν έχω λάβει κανένα σχόλιο, καμιά αναφορά, θετική ή αρνητική για τον δικτυακό τόπο που η ίδια επιτροπή έφτιαξε, και που περιέχει υποστηρικτικό υλικό για τους συναδέλφους των δημοτικών.

Δεν θα μπω στον κόπο να υπερασπιστώ, όχι μόνο το δικαίωμα των συναδέλφων να κρίνουν τα γεγονότα αλλά φυσικά και το δικαίωμα του κλάδου μας να υπερασπίζεται τα κεκτημένα όπως είναι η τρίωρη μείωση κλπ. Το θεωρώ αυτονόητο, ότι δεν υπάρχει κανένας εκπαιδευτικός Πληροφορικής που να μη θεωρεί αναγκαίο και δίκαιο να υπάρχουν αυτές οι 3 ώρες προκειμένου να μπορεί το εργαστήριο να είναι ανά πάσα στιγμή στην κατάσταση που πρέπει (και όχι στην κατάσταση που αρκετές φορές το συναντούμε στην πράξη). Αλλά πέρα από το προηγούμενο, πρέπει όλοι να λάβουμε υπόψη μας και ένα άλλο αυτονόητο: Οι σχολικοί σύμβουλοι (και οι 5 της επιτροπής που έφτιαξε τον κανονισμό, αλλά και οι άλλοι) δεν είναι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εκπαιδευτικών. Δεν έχουν το ρόλο της ρύθμισης εργασιακών θεμάτων (ωραρίου, τοποθετήσεων, διεκδίκησης οργανικών, απαλλαγών κλπ) των συναδέλφων. Κλήθηκαν, αμισθί, να συντάξουν τους κανόνες λειτουργίας του εργαστηρίου, και να φτιάξουν τον υποστηρικτικό δικτυακό τόπο, κλήθηκαν δηλαδή να επεξεργαστούν προτάσεις που έχουν να κάνουν με το επιστημονικό, διδακτικό και τεχνικό έργο που τους αναλογεί. Θα ήταν πέραν κάθε λογικής και δεν υπάρχει και αντίστοιχο προηγούμενο, να διαπραγματεύεται ο σχολικός σύμβουλος με το Υπουργείο τα εργασιακά ζητήματα των εκπαιδευτικών. Δόξα τω θεώ, υπάρχουν άξιοι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι, εκλεγμένοι, που επωμίζονται αυτό το καθήκον. Στον αγώνα αυτό της διατήρησης και διεύρυνσης των δικαιωμάτων, ο καθένας από μας είναι αρωγός, με όποιο τρόπο νομίζει. Αλλά άλλο αυτό, και άλλο να χρεώνεται μια επιστημονική επιτροπή για κάτι το οποίο δεν είναι στην αρμοδιότητά της να διαπραγματευτεί.

Τελειώνοντας, θέλω να υπογραμμίσω το γεγονός ότι μια τέτοια θεσμοθέτηση όπως ο κανονισμός δεν έχει να κάνει απλώς με τους κανόνες λειτουργίας του εργαστηρίου. Διαμορφώνει και το πλαίσιο του ρόλου του εκπαιδευτικού Πληροφορικής μέσα στο σχολείο, το δημοτικό εν προκειμένω, με στόχο να τον κατοχυρώσει, να τον οριοθετήσει, να τον αποσαφηνίσει. Και παρακάμπτοντας λεπτομέρειες που έχουν να κάνουν με τις δυσκολίες διαπραγμάτευσης με τους αποφασίζοντες, που θα βοηθούσαν τον καθένα να καταλάβει πόσο δύσβατος ήταν ο δρόμος, επανέρχομαι σε μια απλή σκέψη: Ας βλέπουμε πάντα τα πράγματα στην ολότητά τους και πάντα μέσα στο πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσονται. Μέσα σ΄ αυτό, κρατώντας αλώβητο το δικαίωμα της κριτικής προς εμάς που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πράξαμε, ας δει ο καθένας και το δικό του προσωπικό ρόλο, τη δική του ετοιμότητα να ανταποκρίνεται κάθε στιγμή στη σχολική καθημερινότητα και στον επιστημονικό-παιδαγωγικό του ρόλο. Κι ας ετοιμάσει ο καθένας τον εαυτό του, με όποιο τρόπο νομίζει, για τη στιγμή που ?επιτέλους- θα βαδίσει στον ίδιο βηματισμό με τους άλλους. Μπορεί εμείς να μην έχουμε μάθει να το θέλουμε αλλά οι καιροί θα μας αναγκάσουν να γίνουμε πολλοί, ανεξάρτητα από ιδιότητες ή ακόμα κι από ειδικότητες?.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Τετάρτη, Νοεμβρίου 23rd, 2011 στις 6:04 μμ στην κατηγορία Uncategorized. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να αφήσεις ένα σχόλιο, ή ένα trackback από το site σου.