Στα παιδικά μου όλες – και – συνοδεύονταν απαραιτήτως από κάποιο γλυκό .
Μεγάλα και μικρά σε ροζ ή φιστικί, με λευκές και ασύμμετρους , μικρά τσίγκινα , γυάλινα και .
της με ζαχαρώδη , διάφορες –κυρίως –, στρογγυλά και τετράγωνα , , πολύχρωμα , αλλά και , μικρά , σοροπιαστό , πάλλευκους .
τρυφερές και σκληρές μέσα στη της , κάποτε πικρά με τη στο , και αδιαμόρφωτα γύρω από την της – μεγαλώσαμε, χωρίσαμε και τους πιο πολλούς δεν τους ξαναείδα.
Όμως, ακόμα, όταν μπαίνω σε για συνηθισμένες , περιμένοντας τη μου, περιεργάζομαι την των .
Και τότε, παρατηρώντας τα αρμονικά και με τεμαχισμένα και τις , έχω την πως βλέπω εν από τα περασμένα μου , ενώ οι μισές του μες στο επαναφέρουν κάτι από τον που έδυε εκείνα τα κυριακάτικα .
Τέλος, οι μικροί αφράτοι , που τρίβονται αμέσως στο και λιώνουν, κρατάνε πάνω τους κάποιων , χωρίς , χωρίς , αλλά μόνο με την ελαφρά θαμπή της .