OΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ OΙ ΡOΜΑΝΤΙΚOΙ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Iάκωβος Ρίζος,
Στην ταράτσα ή αθηναϊκή βραδιά
Δείτε την ταινία παρουσίασης του πίνακα από την
Εθνική Πινακοθήκη
O ρομαντισμός είναι ένα ευρύ και σύνθετο πλέγμα καλλιτεχνικών αναζητήσεων που παρουσιάζεται στα τέλη του 18ου αι. και κυριαρχεί στην πνευματική ζωή του 19ου αι. σε ολόκληρη την Eυρώπη. Σε επίπεδο ποιητικής, οι ρομαντικοί εκδηλώνουν αδιαφορία για τους κανόνες και τις συμβάσεις της σύνθεσης, διεκδικώντας ελευθερία στην επιλογή θεμάτων και μορφών. H φαντασία, η ευαισθησία, η πρωτοτυπία, η υπέρβαση των ορίων, η ανίχνευση του μεταφυσικού και η εκμυστήρευση έντονων πόθων και παθών παίρνουν τη θέση της μετριοπάθειας, της επιμελημένης έκφρασης και της λογικής, ενώ η φύση, η μυθολογία, η εθνική και τοπική ιστορία αποτελούν τα προσφιλέστερά τους θέματα. Oι ρομαντικοί προβάλλουν το εγώ ως υπέρτατο εκφραστή αυτού του κόσμου. Κύριο χαρακτηριστικό τους η διχασμένη τους συνείδηση ανάμεσα στην οξεία κοινωνική κριτική και τη μελαγχολική αποξένωση, ανάμεσα στη σύμπραξη με τα επαναστατικά κινήματα της εποχής και στην ανία, που οδηγεί στην εξιδανίκευση του πρόωρου θανάτου.
Στοιχεία και θέματα από το κλίμα του ευρωπαϊκού ρομαντισμού απαντούν συχνά στο έργο των ποιητών της πρώτης αθηναϊκής (ή φαναριώτικης) σχολής, τα χρονικά όρια της οποίας ορίζονται από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ως τα 1880. Ωστόσο, και παρά τις σποραδικές εμφανίσεις βυρωνικών εξάρσεων, ο αθηναϊκός ρομαντισμός χαρακτηρίζεται εξαρχής από την επιδίωξη μορφικής επιμέλειας και θεματικής ευπρέπειας τόσο, ώστε από πολλές απόψεις να μοιάζει συγγενέστερος προς την ποιητική του νεοκλασικισμού ή, όπως έχει υποστηριχτεί, να αποτελεί μια ιδιάζουσα «τοπική» εκδοχή ρομαντικού νεοκλασικισμού. Στον χώρο της πεζογραφίας παράγονται έργα, τα οποία, παρά την περιορισμένη απήχηση που πολλά από αυτά είχαν στην εποχή τους, σήμερα προσελκύουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την αντίστοιχη ποιητική παραγωγή.
ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Αλέξανδρος Σούτσος, «O επιστάτης των εθνικών οικοδομών επί I. Καποδίστρια»
Σπυρίδων Βασιλειάδης, «Η χαρά»
Σάμιουελ Τ. Κόλεριτζ, «Δουλειά χωρίς ελπίδα»
Γρηγόριος Παλαιολόγος, «O ζωγράφος»
Εμμανουήλ Ροΐδης, «Τα υαλοπωλεία»
Οι Φαναριώτες και η Ρομαντική Σχολή των Αθηνών [Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Α΄ Λυκείου]
Αθηναϊκός Ρομαντισμός [πηγή: Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα]
Λογοτεχνικές Περίοδοι [πηγή: Πολιτιστικός Θησαυρός της Ελληνικής Γλώσσας]
Ιστορία της Nεοελληνικής Λογοτεχνίας, ΕΝΟΤΗΤΑ 5: Η Νεοελληνική Λογοτεχνία μετά τον Αγώνα και μέχρι τη Γενιά του 1880, 3. Η ρομαντική Σχολή των Αθηνών
Λεξικό Λογοτεχνικών όρων
71