Μες στο παρτέρι της αυλής
στου κήπου τα πεζούλια
κουβέντα κάνανε τρανή
ο Σπύρος και η Ανθούλα.

Ο Σπύρος το καλό παιδί 
κι η Ανθούλα το λουλούδι
φίλοι αχώριστοι πιστοί
με γέλια και τραγούδι.

Μα σήμερα είναι σκυθρωποί
κι οι δυο κατσουφιασμένοι
η γλώσσα τους είναι ξερή
κι η όψη τους θλιμμένη.

Πρώτος ο Σπύρος μίλησε
και λέγει στην Ανθούλα
Ανθούλα τι δεν μου μιλάς
δεν λες μια κουβεντούλα.

Και η Ανθή ξεθάρεψε
και λέει σιμά στο Σπύρο
ψυχρός βοριάς με χτύπησε
τ' αγκάθια μ' αγκιλώνουν.

Τα πέταλά μου μάδισαν
λήγησε το κορμάκι
κανείς τώρα δεν μ' αγαπά
ποτίστηκα φαρμάκι.

Κι ο Σπύρος ανταπάντησε
και λέει στην Ανθούλα
και μένα με τιμώρησαν 
η μάνα κι ο πατέρας.

Τις βρέξανε στην πλάτη μου
γατί έσπασα το βάζο
γι' αυτό και εγώ καμπόυριασα
δεν βλέπεις πώς σου μοιάζω;

Και ο παππούς που τάκουσε
όλα τούτα μαντάτα
τραβολογάει τα γένεια του
και σκουντουφλάει στην στράτα.

Μονολογεί και θλίβεται
τραβάει και τα μαλλιά του
για το κακό που γίνεται 
μέσα στην φαμελιά του.

Αγνή ψυχούλα τρυφερή 
γεννιέται το παιδάκι
και μεγαλώναι και καρτερεί
αγάπη από τον κοσμάκη.

Η μάνα του το γαλουχεί
γλυκό του δίνει γάλα
μα στον κοσμάκη δέχεται
φαρμάκη σταλα στάλα.

Αγάπη θέλει το παιδί
αγάπη και φροντίδα
κι αν κάποτε στραβοπατεί
δώστε του μια ελπίδα.

Χατήρια μην του κάνετε
όσο κι αν το φωνάζει
θα σας χορέψει στο ταψί
και θα σας αναγκάζει.

Δώστε του φως και διδαχή
το ξύλο δεν το νιώθει
δώστε του αγάπη τρυφερή
ώσπου να μεγαλώσει.

Αγάπη θέλει το παιδί 
κανεις μη το μαλώσει
αγάπη θέλει και στοργή
και θα το ανταποδώσει.
 

Λεοντή φορούν προβάτων
τάγρια θηρία
και μιμολυνται τους άγιους
τα νομοποία στοιχεία.

Για καλοσύνη κόπτονται
και όλο βοήθεια δίνουν
μα του φτωχού το αίμα του
χωρίς ντροπή το πίνουν.

Όλα καλά και άγια
και τεκμηριωμένα
οι λύκοι βρίσκονται ψηλά
και κάτω τα αρνιά.

Κάποιος θολώνει το νερό
που τρέχει κρυσταλλένιο
το λάγιο φταίει το αρνί
το κακομαθημένο.

Γι' αυτό και ο λύκος μια μπουκιά
το κάνει το καημένο
κρίμα και στην μανούλα του 
που τόχε χα'ι'δεμένο.

Τώρα δεν έχουν πέραση
παράπονα και λύπες
το δίκιο είναι του τρανού
με συντροφιά τους γύπες.

Όλα λοιπόν βολεύονται 
σύμφωνα με το Νόμο
κι αν δεν σου καλαρέσουνε
λάθος επήρες δρόμο.

Ανύπαρκτο και ανήκουστο
της ορφανής το δίκιο
αυτό που ορίζει σήμερα
του Μαμωνά το οφίκιο.
 

Σε δυο χρονάκια διαφορά
η μία με την άλλη
το ίδιο γάλα ήπιανε
στη μητρική αγκάλη.

Μεγάλωσαν στην ώρα τους
κι έγιναν δεσποινίδες
ελάβαιναν τα δώρα τους
και δέχονταν παγίδεν.

Καλοφτιαγμένες κι όμορφες
γλύκα ζωγραφισμένες
δέχονται μύριες προξενιές
σια γύρω φημισμένες.

Η Λένα είναι μελαψή
και γα'ι'τανοφρύδα
έχει το λόγο της αψή
φορτώνεται στα λούσα.

Κόπτεται για τα κάλη της
κι είν' όλο περηφάνεια
πάνω της μύγα μη σταθεί
τυλίγεται στεφάνια.

Ψάχνει να βρει το ταίρι της
πολύ που να τη μοιάζει
νάναι λεβέντης κι όμορφος
και πλούσιο τον κράζει.

Η Μάρω η μικρότερη
σ' όλα της μετρημένη
στον κύκλο της ανώτερη
την τύχη της προσμένει.

Νοικοκυρούλα φρόνιμη
στο σπίτι παθιασμένη
δεν νοιάζεται παρήφανα
μα σ' όλα προκομένη.

Κι έρχεται η τύχη γρήγορα
τη διάλεξε ο Μιχάλης
τσούρμο τη γέμισε παιδιά
ας είναι και μπακάλης.

Μπακάλης σούπερ έγινε
μ' όλα τα προ'ι'όντα
ονομαστός και ξακουστός
με όλα τα προσόντα.

Η Λένα πενηντάρισε
τί κρίμα την καημένη
κείνο το βασιλόπουλο
ακόμη περιμένει.

Και ψάχνει ψάχνει για να βρει
και τ' άπιαστο να πιάσει
η ψηλομύτα η άμυαλη
κοντεύει να γεράσει.