Kefalovryso

ΠΗΓΗ - Νοέμβριος 2001-4

 
4η Σελίδα :Περιεχόμενα

28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 194Ο - του ΚΑΡΑΒΙΔΗ Ν. 
20 Ιουλίου - Ηλιού του προφήτη - του Αθ. Ντόντη
Ο πλάτανος της πλατείας - του ΝΙΚ. ΚΑΡΑΜΑΝΗ
ΕΝΩΣΗ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΙΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - Ετήσιος χορός, εκ του Δ. Σ.
28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 194Ο
  Υπάρχουν, στις ιστορίες των λαών κάποιες χρονολογίες, που προβάλλουν σεβαστά ορόσημα στο πέρασμα του χρόνου και είναι σταθμοί για την μετέπειτα εξέλιξη και σταδιοδρομία τους. Τέτοια ημέρα είναι για μας η σημερινή, που φέρνει στο νου μας πρόσφατα γεγονότα, θυσίες και νίκες του Λαού μας.

   Στις είκοσι - οκτώ Οκτωβρίου του 1940, όλοι οι Έλληνες, μ' ένα σώμα, μια ψυχή, βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στους Ιταλού, που φανατισμένοι πίστευαν πως θα μπορέσουν να καταλάβουν ολόκληρη την Ελλάδα, χωρίς καμία αντίσταση. Ήταν βέβαια πάνοπλοι και πανίσχυροι. Ο ίδιος ο αρχηγός του, ο Μουσολίνι, διακήρυττε: "Την Ελλάδα, θα την αναλάβω εγώ. Έχω στη διάθεση μου θωρακισμένους κολοσσούς που κάνουν τις θάλασσες να τρέμουν και δεν έχουν αυτοί παρά παιχνιδάκια των κυμάτων για μικρά παιδιά, έχω ατσάλινα πουλιά που θα σκεπάσουν με τις φτερούγες τους τον ήλιο. Ποιος θα μπορέσει να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο μου;".
   Όμως δεν υπολόγισε καθόλου πόση δύναμη μπορεί να υπάρχει στους λαούς που πολεμούν για την ελευθερία και το δίκαιο. Και ο ελληνικός λαός το απέδειξε πολεμώντας στα βουνά της Πίνδου, με λιγοστά όπλα, αλλά με δύναμη λιονταριών. Και με τη σθεναρή τους αντίσταση οι Έλληνες και με την θρυλική τους εξόρμηση, δίδαξαν στον κόσμο, πως δεν αξίζουν τίποτε τα σύνεργα του αφανισμού, μπρος στο μεγάλο όπλο που λέγεται ψυχή. Πως η δύναμη, δεν βρίσκεται στον αριθμό, μα στην ποιότητα, όχι στην ύλη, μα στο πνεύμα. Με τιτάνιες προσπάθειες, μέσα στις κακουχίες του Χειμώνα, χωρίς ζεστά ρούχα, χωρίς σύγχρονα όπλα, έφραξαν
τον δρόμο στους Ιταλούς κατακτητές, πολέμησαν με σπάνιο ενθουσιασμό και αυτοθυσία, κι όχι μόνο απέκρουσαν την Ιταλική επίθεση, αλλά προχώρησαν και 60 χιλιόμετρα στο αλβανικό έδαφος.
   Ταυτόχρονα, στο πλευρό του Έλληνα στρατιώτη, προβάλλει η ηρωική μορφή της γυναίκας της Πίνδου που αψηφώντας το κρύο και τα χιόνια, κουβαλά τα πυρομαχικά στις κορυφές, εμψυχώνει και δίνει κουράγιο στον πολεμιστή να συνεχίσει το δίκαιο αγώνα του.
   Γιατί ο Ελληνικός λαός δεν λυπάται τις θυσίες, όσο ακριβές κι αν είναι αυτές, όταν ξέρει ότι αγωνίζεται "για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία". Και το απέδειξε εκείνη τη χαραυγή του Οκτωβρίου του 1940, όταν ο Ιταλός πρεσβευτής ζητούσε "γη και ύδωρ", για να εφαρμόσει τα κατακτητικά του σχέδια,. Μ' ένα στόμα, με μια φωνή, βροντοφώναξε: "ΟΧΙ. Σε τούτη τη γη, δεν θα πατήσεις". ΟΧΙ. Τέτοιος λόγος κάνει νικητή τον λαό που τον προφέρει.
    Κι αμέσως όλοι οι Έλληνες έδωσαν τότε το παρών στη φωνή της Ελλάδας, πήραν μέρος στο ιερό εκείνο αγώνα, και κατόρθωσαν, όχι μόνο να συγκρατήσουν τον ύπουλο επιδρομέα, αλλά να τον νικήσουν, γράφοντας πάνω στα βουνά και στις χιονισμένες βουνοκορφές της Πίνδου και της Βορείου Ηπείρου, νέες, αθάνατες σελίδες δόξας. Είναι το έπος της Αλβανίας, οι δάφνες του Ιβάν, του Μοράβα και της Τρεμπεσίνας.  ->>

 

     Ο Μουσολίνι, καταλαβαίνοντας πως δέν είναι εύκολο να υποτάξει τη μικρή, γενναία Ελλάδα,με τους πιο καλούς του στρατηγούς και τις καλύτερες διαλεχτές Ιταλικές Μεραρχίες, έκανε την εμφάνιση του στην Αλβανία. Οι Έλληνες, αντί να αποθαρρυνθούν, εμψυχώθηκαν ακόμη πιο πολύ και δημιούργησαν τις μεγαλύτερες νίκες τους στην Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Πόγραδετς Μοράβα και αλλού.
   Σύσσωμη η ανθρωπότητα παρακολουθεί με απέραντο θαυμασμό και χαιρετίζει χαρμόσυνα το απίστευτο γεγονός. Σε μια στιγμή που οι λαοί Τ1ζ ΥΠζ παραδίδονταν πανικόβλητοι εδώ, σε μια μικρή γωνιά της Ευρώπης, την Ελλάδα μας, έγινε το θαύμα, φάνηκε επιτέλους κάποιο φως, ακούστηκε μια παρήγορη ρωμαλέα φωνή που τολμούσε να φωνάξει ΟΧΙ στους θρασείς επιδρομείς, να δώσει στην αποθαρρυμένη ως τότε Ευρώπη παράδειγμα εθνικής αξιοπρέπειας και να διδάξει ότι υπάρχει πάντοτε κάτι που λέγεται χρέος, καθήκον και αίσθημα τιμής, κι αυτό στέκεται πάνω απ' όλα.
   Ζήσαμε και πεθάναμε, γονατίσαμε και ξανασηκωθήκαμε στο όνομα της Πατρίδας και της Ελευθερίας. Μα δεν λυγίσαμε. Τι κι αν ακολούθησε η γερμανική κατοχή; Δείξαμε σ' όλους ότι οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες.
   Έτσι αρχίζει ο δεύτερος γύρος του εθνικού δράματος στις 6 Απριλίου του 1941.
   Η Ελλάδα υποφέρει πολλά και αντιστέκεται καρτερικά στις ορέξεις και στους σκοπούς των Γερμανών οργανώνοντας την εθνική Αντίσταση, ενάντια στον εχθρό. Υπομένει την πείνα, τις στερήσεις, τα βασανιστήρια και τις θανατικές εκτελέσεις, καθώς και την καταστροφή των χωριών της και την λεηλασία τους, περιφρονώντας τους κινδύνους και τις ομαδικές σφαγές.
   Κάθε γωνιά βάφεται με αίμα και καινούριοι τάφοι μαρτύρων και ηρώων ανοίγονται, θυσίες, αίμα, καταστροφή επικρατούν παντού. Μα όμως η αδούλωτη ελληνική ψυχή δεν υπέκυψε.
   Συνέχισε το έθνος μας το θανάσιμο αγώνα ενάντια στο σκληρό εχθρό και κατόρθωσε, μαζί με τους συμμάχους, να διώξει τον εχθρό από τα ιερά του εδάφη. Η νίκη γλυκοχάραξε τον Οκτώβριο του 1944.
   Σήμερα, αναπολούμε όλοι τις στιγμές εκείνες που οι προγονοί μας πολέμησαν για τα ιερά και όσια της φυλής μας, υπερασπίζοντας την τιμή, και τα ιδανικά της ιερής μας γης. Στρέφουμε τη σκέψη μας στους τιμημένους νεκρούς και κλείνουμε ευλαβικά τα γόνατα μας μπροστά στην υπέροχη θυσία τους.
   Εμείς, απόγονοι αυτών των ηρώων, δεν πρέπει μόνο να είμαστε υπερήφανοι για το παρελθόν, αλλά να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να ακολουθήσουμε τα βήματα που χάραξαν εκείνοι, θυσιάζοντας ότι ακριβότερο, ακόμη και την ίδια μας τη ζωή, όταν η πατρίδα το ζητήσει:
"Κι αν είναι να πεθάνουμε για την Ελλάδα, θεία η δάφνη. Μια φορά κανείς πεθαίνει"
   Η σημερινή ημέρα ας είναι για όλους μας μια κλήση για αγώνα. Αγώνα που θα κρατήσει την Ελλάδα μας αλύτρωτη και αδέσμευτη.

ΖΗΤΩ Η 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ
ΚΑΡΑΒΙΔΗΣ Ν. π.ε. 11
20 Ιουλίου - Ηλιού του προφήτη
   Πανηγυρίσαμε και φέτος αγαπητοί χωριανοί στις 20 του Ιούλη την ημέρα της εορτής του Προφήτη Ηλία. Είναι το μεγάλο πανηγύρι αυτό και ακολουθεί το "μικρό" θα έλεγε κανείς της εορτής του Κων/νου και της Ελένης.
   Πέρα από το γεγονός ότι το πανηγύρι σήμερα έχει χάσει την γνησιότητα του - αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στο Κεφαλόβρυσο- δυστυχώς οι περισσότεροι αγνοούν την εορτή που γιορτάζουμε αυτή την ημέρα. "Ηλιου του θεοσβίτου" γράφει το Εκκλησιαστικό μας ημερολόγιο. Προφήτη Ηλία τον ξέρουμε οι περισσότεροι, θα ήταν καλό λοιπόν να αναφέρουμε κάποια γενικά σημεία, πρώτα για τους προφήτες και ειδικά για τον προφήτη Ηλία βλέποντας τα με το σημερινό μάτι.
Γράφει ο:
Αθ. ΝΤΟΝΤΗΣ
   Οι προφήτες υπάρχουν στο Ισραήλ τουλάχιστον από τον 10ο π.Χ. και ήταν αυτοί που λειτουργούσαν ως  δίαυλοι επικοινωνίας, από το θεό στους ανθρώπους και από τους ανθρώπους στο θεό. Τυπικά οι χρησμοί τους ξεκινούν με τα λόγια: "Ο Κύριος λέγει ..."
   Πολλοί όμως είχαν εμφανισθεί τότε σαν προφήτες στους Ισραηλίτες. Με ποιο τρόπο μπορούσε να διακρίνει κανείς τον αληθινό από τον ψεύτικο προφήτη; Η διάκριση ήταν απλή: Οι άνθρωποι περίμεναν να δουν αν θα επαληθεύονταν τα λόγια του προφήτη.
   Οι προφήτες επικεντρώνονταν στην ηθική, γι' αυτό και αναφέρονταν στο θέμα της δικαιοσύνης του θεού κάνοντας έκκληση στους ανθρώπους να αλλάξουν συμπεριφορά, επικαλούμενοι πολλές φορές την "οργή" του θεού. Σκοπός τους ήταν να φέρουν τους ανθρώπους της εποχής τους πίσω στο δρόμο του θεού. Δεν ήταν λοιπόν "μάντεις", άλλωστε όταν αναφέρονταν σε μελλοντικά γεγονότα, αυτό γίνονταν πάντα μετά από θεία φώτιση.
   Ο Ηλίας ο θεοσεβίτης ειδικότερα είναι προφήτης που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αχαάβ τον 9ο αιώνα π.χ. Καταγόταν από τη θισβέ της Γααλάδ. Ο Βασιλιάς Αχαάβ ήταν αυτός λοιπόν που προσπάθησε να επιβάλει τους ειδωλολατρικούς θεούς στο κράτος του Ισραήλ. Είχε χτίσει μάλιστα και θυσιαστήριο του δημοφιλούς τότε θεού Βάαλ. Ο Ηλίας ήταν αυτός που προειδοποίησε τον βασιλιά ότι θα πέσει στη χώρα μεγάλη ξηρασία εξαιτίας της στάσης του. Ο Αχαάβ εξόρισε τον Ηλία μακριά σε μια περιοχή κοντά στον ποταμό Ιορδάνη. Εκεί όπως αναφέρει η Γραφή έτρωγε τροφή που του έφερε ένας κόρακας.
   Υπάρχει επίσης η πληροφορία ότι ο Ηλίας ανάστησε το γιο μιας φτωχής χήρας στην πόλη Σαρεπτά.
   Εν τω μεταξύ όντως στο κράτος του Ισραήλ υπήρχε μεγάλη ξηρασία. Την τρίτη χρονιά της μεγάλης ανομβρίας με εντολή του θεού ο Ηλίας παρουσιάζεται στον βασιλιά Αχαάβ τον οποίο και επικρίνει πολύ σφοδρά για την ειδωλολατρική στάση του. θέλοντας μάλιστα να δείξει ποιος είναι ο αληθινός θεός προκάλεσε τον βασιλιά να φέρει τους "προφήτες του" και αν μπορούσαν αυτοί να θυσιάσουν ένα ταύρο και να ζητήσουν από το θεό τους να του βάλει φωτιά. Αυτοί έκαναν επίκληση στο Βάαλ, αλλά χωρίς επιτυχία. Μια μέρα ολόκληρη εκλιπαρούσαν τον Βάαλ, αλλά δυστυχώς καμιά απάντηση δεν ερχόταν. Όταν ήρθε η σειρά του Ηλία επικράτησε ησυχία. Αφού προσευχήθηκε στο θεό η φωτιά αμέσως άναψε. Έτσι βλέπουμε λοιπόν πως γελοιοποιούνται οι προφήτες του Βάαλ από τον Ηλία. Στο τέλος της ζωής του η Βίβλος αναφέρει ότι ο Ηλίας ανελήφθη στον ουρανό πάνω σ' ένα πύρινο άρμα.
   Ένας "ανυπάκουος" στον βασιλιά άνθρωπος λοιπόν ήταν ο Ηλίας. Δεν φοβήθηκε το βασιλιά, θα λέγαμε ότι σε κάθε εποχή εμφανίζονται άνθρωποι που θέλουν, επιβάλλοντας τη βία της εξουσίας, να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το θεϊκό δρόμο. Σ' αυτές τις στιγμές ορθώνονται κάποια μεγάλα πνεύματα και αντιστέκονται.
   Πολλά τέτοια παραδείγματα θα μπορούσε να αναφέρει κανείς από την χριστιανική ιστορία. Να θυμηθούμε τους μαθητές του Χριστού, τους μάρτυρες της Εκκλησίας, τους Πατέρες κ.λ.π. θεώρησα καλό αγαπητοί χωριανοί να σας θυμίσω τα παραπάνω γιατί έχει χαθεί σήμερα η θρησκευτική σημασία των εορτών. Πανηγύρι δεν είναι μόνο το γλέντι, η διασκέδαση, αλλά να μη ξεχνάμε τι γιορτάζουμε. Τα πανηγύρια άλλωστε τα παλιότερα χρόνια γίνονταν στα προαύλια των Εκκλησιών και αυτό είχε τη σημασία του. Υπήρχε ενότητα της θρησκευτικής και κοινωνικής ζωής των ανθρώπων. Αυτή τη θρησκευτική και κοινωνική ενότητα που δυστυχώς σήμερα έχει χαθεί - να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να επαναφέρουμε.

Ο Αθ. Ντόντης είναι καθηγητής
σε σχολεία των Ιωαννίνων
Ο πλάτανος της πλατείας
   Πολλές φορές τα δέντρα έχουν κι αυτά την ιστορία τους, όταν η ύπαρξη τους συνδέεται με σημαντικά γεγονότα στο πέρασμα του χρόνου.
Γράφει ο:
ΝΙΚ. ΚΑΡΑΜΑΝΗΣ
   Ένα τέτοιο δέντρο, που έχει κάποια ιστορία και που αξίζει να τη γνωρίσει κανείς, είναι και ο γέρο - πλάτανος στην πλατεία του χωριού μας. Χωριό στο οποίο εμείς μεγαλώσαμε, που δεν μπορούμε να το φανταστούμε χωρίς αυτόν, που είναι η ψυχή και ο ομφαλός του. Μεγάλος πολεοδόμος, κρατά για τον εαυτό του την πλατεία και αττό κει δίνει τις κατευθύνσεις του.
   Από τη μαρμάρινη πλάκα που υπάρχει στη ρίζα του, πληροφορούμαστε ότι τον φύτεψε το 1928 ο Τσιέπας Σπυρίδων.
   Αυτός ο πλάτανος είναι σφιχτοδεμένος με τη ζωή των κατοίκων του χωριού των παππούδων μας, των πατεράδων μας, της δικής μας γενιάς και των παιδιών μας που μας ακολουθούν. Είναι στολίδι, όμως και δροσιά της αγοράς που στο πέρασμα των δεκαετιών "είδε κι άκουσε" πολλά απ' όσα συνέβαιναν γύρω του. Υπήρξε, δηλαδή, μάρτυρας πολλών γεγονότων: Πολιτικών (στο πυρετό τωνεκλογών),  θρησκευτικών τελετών (στα πανηγύρια και τους γάμους), πολεμικών (στην κατοχή με το κάψιμο των συγχωριανών).
   Αργότερα παιδικά σχέδια, πόθοι, όνειρα, αποφάσεις λαμβάνονταν στον ίσκιο του. Πόσοι και πόσοι από μας φεύγαμε εξαντλημένοι απ' αυτόν, ύστερα από ξέφρενους ρυθμούς συμπεριφοράς (παιχνίδια, μικροπαρεξηγήσεις). Είναι η βουλή, το κοσμικό σαλόνι, η πράσινη στέγη των συγχωριανών μας. Τόπος συνάντησης, παίρνοντας τη θέση της αρχαίας αγοράς. "Πάω στην αγορά να μάθω νέα" ακούγαμε απ' τους μεγαλύτερους. Η φράση αυτή μας φέρνει στο νου παρέες ηλικιωμένων, που με το ασπρισμένο τους κεφάλι, γεμάτοι γνώσεις και εμπειρία, σχολίαζαν, φιλοσοφούσαν, απολαμβάνοντας κάθε απόγευμα την δύση του ηλίου κάτω απ' τον πλάτανο. Αλήθεια: μπορεί ο καθένας μας να φέρει στο νου τις εικόνες αυτές; Το συναγωνισμό των παππούδων στα αστεία, τις περιπέτειες, την ανάλυση των γεγονότων; Αλλά είναι
ακόμη πηγή και ακαδημία που ανεβάζει και κατεβάζει δόξες, γραφείο πληροφοριών, επίσημο και ανεπίσημο βήμα δημοσιότητας. Η ύπαρξη του πλατάνου είναι συνυφασμένη με τη ζωή, τη δημιουργία και την εξέλιξη του τόπου μας.
   Γύρω του στήνεται ο χορός στα πανηγύρια του χωριού. Όσοι έχουν βρεθεί στο Κεφαλοβρυσίτικο πανηγύρι έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις. Οι εκδηλώσεις αυτές τον βρίσκουν στην καλύτερη εποχή του. Κάτω απ' τα κλαδιά του πλέκεται το ειδύλλιο του "νιου και της κόρης, ή του "νέου και της νέας".
   Το όνομα του όμως συνδέεται με την ηρωική περίοδο του έθνους. Με ζωή αιώνια στην πλάτη του, σιωπηλός μάρτυρας σκληρών αγώνων, άφωνος θεατής βρίσκεται δίπλα απ' τον τόπο μνημόσυνου των καέντων του χωριού μας.
   Ο πλάτανος κάνει την πλατεία να ξεχωρίζει, δίνει βαθιά αίσθηση σε ντόπιους και επισκέπτες που θα βρεθούν στον ίσκιο και τη δροσιά του, για να πιουν έναν καφέ, να παίξουν τάβλι και πρέφα. Πως μπορούμε να νιώσουμε όμως τη μαγεία του πλατάνου και της πλατείας; Να συγκρίνουμε το πράσινο του καλοκαιριού με το καφετί και γκρίζο ή το χιονισμένο τοπίο του χειμώνα;
   Η απάντηση, νομίζουμε, είναι πολύ απλή: Να ερχόμαστε με κάθε ευκαιρία στο χωριό μας αλλιώς ... Χαιρέτα μου τον πλάτανο!!!
ΕΝΩΣΗ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΙΤΩΝ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ - Ετήσιος χορός
   Με απόλυτη επιτυχία διοργανώθηκε και φέτος ο ετήσιος χορός της ένωσης Κεφαλοβρυσιτών Ιωαννίνων με την παρουσία πολλών μελλών της ένωσης, φίλους και φίλες, επώνυμους και ανώνυμους στο κέντρο Καρβούνης στην Ελεούσα Ιωαννίνων.

   Η ώρα προσέλευσης είχε καθοριστεί για της 9.30 μ.μ., αλλά ο κόσμος έδειξε για μία ακόμη φορά πόσο κοντά στην ένωση και στις εκδηλώσεις αυτής βρίσκεται, γεμίζοντας την αίθουσα ασφυκτικά πριν την ώρα αυτή, ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, αναγκάζοντας μας έτσι να κάνουμε σκέψεις στην επόμενη εκδήλωση να ψάχνουμε για μεγαλύτερη αίθουσα.
   Ο αριθμός των ατόμων (300 περίπου) πέρα για πέρα ικανοποιητικός μιλάει από μόνος του. Την έναρξη φέτος έκανε το χορευτικό του χωριού μας, με νέους και νέες από ο χωριό, φορώντας τις πανέμορφες και λαμπερές παραδοσιακές στολές και χορεύοντας βλάχικα τραγούδια με λεβεντιά και περηφάνια, δίνοντας έτσι μια ξεχωριστή νότα στην όμορφη εκείνη βραδιά.
   Την εκδήλωση τίμησε φέτος και ο δήμαρχος μας Μπάσιος Δημήτριος με την σύζυγο του, ο οποίος και χαιρέτησε την εκδήλωση με σύντομο λόγο, μέλη του δημοτικού συμβουλίου, ο πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου Πορίκης Ηλίας με μέλη του Συλλόγου, και μέλη του Δ.Σ. της ομάδας μας.
   Η ένωση τιμήθηκε και από την παρουσία του βουλευτή της Ν.Δ. κ. Τασιούλα Κωνσταντίνου ο οποίος ευχαρίστησε τον πρόεδρο της ένωσης και το Δ.Σ. για την πρόσκληση του στην εκδήλωση και απηύθυνε
 

 

 χαιρετισμό στους παρευρισκόμενους, όπως επίσης και από τον βουλευτή του ΠΑΣΟΚ κ. Μαλέσιου Βαγγέλη ο οποίος απέστειλε προσωπική επιστολή προς την ένωση ευχαριστώντας και αυτός με την σειρά του για την τιμητική πρόσκληση και ευχόμενος για την επιτυχία της εκδήλωσης δικαιολογώντας απόλυτα την απουσία του.
   Την Βασιλόπιτα η οποία ήταν μια ευγενική προσφορά προς την ένωση κατασκεύασαν οι κύριοι Πορίκης Χρήστος και Ραπακούσης Φώτιος τους οποίους και ευχαριστούμε θερμά, και κλήθηκε να κόψει ο Δήμαρχος μας.
   Το φλουρί που αντιπροσωπευόταν από μια χρυσή λίρα έπεσε σε έναν νέο από το χωριό μας, τον Γκότση Βασίλειο του Δημητρίου. Του ευχόμαστε να είναι η χρονιά του τυχερή, γεμάτη υγεία και επιτυχία.
   Το γλέντι που ακολούθησε υπό τους ήχους δημοτικής  μουσικής ήτανε μοναδικό.
   Όλοι γλέντησαν & χόρεψαν με την ψυχή τους μέχρι τις πρωινές ώρες.
   Ήταν μια ξεχωριστή βραδιά τιου θα μεί-νει σε όλους αξέχαστη.
   Να σημειωθεί πως στο συγκρότημα του Μάκη Μποροδήμου συμπεριλαμβανόταν και δύο μουσικοί από το χωριό μας, και αυτοί ήταν ο Απόστολος Πότσης και ο Γραμμόζης Φώτιος.
   Το Δ.Σ. της Ένωσης νοιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει όλους και όλες εσάς που τιμήσατε με την παρουσία σας την εκδήλωση, και σας εύχεται, χρόνια πολλά, καλή χρονιά, υγεία και επιτυχία σε προσωπικές φιλοδοξίες σε εσάς και στις οικογένειες σας.
Με τιμή
Το Δ.Σ.
(Στιγμιότυπα από το γεγονός θα βρείτε στις "Φωτογραφίες")
 
Πληροφοριακά Στοιχεία
Εμφανίσεις: 1939