19/05/2008 10:30 AM

ΕΘΙΜΑ ΓΑΜΟΥ

Αρραβώνες
Στην Ελλάδα τα ζευγάρια πριν παντρευτούν αρραβωνιάζονται. Ο άντρας ζητάει από τον πατέρα της νύφης το χέρι της και όταν όλοι αποδεχθούν τη πρόταση του γάμου καλείται στην οικία ένας παπάς για να ευλογήσει τις βέρες πριν τις τοποθετήσει στο αριστερό χέρι του άντρα και της γυναίκας. Οι προσκεκλημένοι εύχονται στους μελλόνυμφους "Καλά στέφανα" και "Η ώρα η καλή". Η τελετή των αρραβώνων τελείται πλέον κυρίως στα νησιά και τα χωριά. Στη πρωτεύουσα συχνά παραλείπεται.

ΓΑΜΟΣ

Αν και τα προικοσύμφωνα έχουν πλέον καταργηθεί, σε πολλές περιοχές της Ελλάδας κυρίως στην επαρχία η μητέρα, οι γιαγιάδες και οι θείες "προικίζουν" τη νύφη με σεντόνια, πετσέτες, τραπεζομάντιλα και άλλα εργόχειρα ο δε πατέρας της νύφης χαρίζει στους μελλόνυμφους ένα επιπλωμένο σπίτι. Την ημέρα του γάμου γυναίκες από την οικογένεια και φίλες βοηθούν τη νύφη να ντυθεί και να ετοιμασθεί. Όλα αυτά γίνονται άνευ τη παρουσία του γαμπρού διότι θεωρείται γρουσουζιά εάν ο υποψήφιος σύζυγος δει τη νύφη πριν τη τελετή. Κατά τη διάρκεια της τελετής ο κουμπάρος και η κουμπάρα δίνουν τις βέρες στον παπά και σταυρώνουν τα στέφανα πάνω από τα κεφάλια του ζευγαριού. Όταν ξεκινήσει ο Χορός του Ησαΐα οι προσκεκλημένοι πετάνε ρύζi και κουφέτα στους νεόνυμφους. Μετά τη λήξη της τελετής το ζευγάρι παραμένει στην εκκλησία μέχρι να αποχαιρετήσει όλους τους προσκεκλημένους που στήνονται στην ουρά για να τους ευχηθούν "να ζήσετε" και "καλούς απογόνους". Εν συνεχεία, πριν την αναχώρηση του γαμπρού και της νύφης για τον μήνα του μέλιτος, συνήθως όλοι συγκεντρώνονται για να γλεντήσουν, να φάνε και να πιουν σε ένα εστιατόριο ή σε κάποιο άλλο προεπιλεγμένο χώρο. Επειδή ο γάμος ήταν ανέκαθεν στον τόπο μας ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή του ανθρώπου. Τον συνδύαζαν με την αναγέννηση της οικογένειας, της φαμίλιας και ήταν σαν κάτι όπως ο καινούργιος χρόνος. Γιορταζόταν κατά τον πιο επίσημο και επιδεικτικό τρόπο, γι’ αυτό τον λέγανε και «χαρά» και συχνά στις προπόσεις τους με κρασί ή με κεράσματα λέγανε «Στις χαρές σου». Γι αυτό και πλαισιώνονταν από διάφορες εκδηλώσεις ξεχωριστές σε κάθε τόπο. Στη χώρα μας ο γάμος συνδέεται με πάρα πολλά έθιμα που ξεκινούν πολύ πριν από τη γαμήλια τελετή και τελειώνουν μετά από αυτήν. Πολλά από αυτά τα έθιμα αναβιώνουν και στους σημερινούς γάμους ιδιαίτερα στα χωριά.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ

Η πρώτη φάση ξεκινά με την επιλογή της νύφης. Στοιχεία ουσιαστικά που καθόριζαν μια πετυχημένη επιλογή και αποκατάσταση τόσο της νέας, όσο και του νέου ήταν: α. Το οικογενειακό περιβάλλον, που είχε και ιδιαίτερη βαρύτητα. β. Τα ειδικά σωματικά και ψυχικά προσόντα της νέας βάρυναν εξίσου στην επιλογή της εκ μέρους των γονέων του γαμπρού γ. Η ομορφιά και η σωματική συμμετρία της νέας, καθώς και τα πλούσια και μακριά μαλλιά της. Οι γάμοι από έρωτα ήταν σπανιότατο φαινόμενο. Η δομή της οικογένειας και γενικά η περιορισμένη έξοδος της γυναίκας, και ιδιαίτερα της νέας, δεν ενθαρρύνανε κάτι τέτοιο. Τον κυρίαρχο λόγο στην επιλογή της νύφης τον είχε η μητέρα του νέου. Στο στόχαστρό της έμπαινε κάθε νέα με προσόντα. Κι όταν πια ωρίμαζε η επιλογή, φρόντιζε να ενημερώσει και το σύζυγό της. Η αντίδραση του νέου (του γιου της) στην επιλογή της ήταν σχεδόν αδιανόητη.

Πριν από την οριστική επιλογή εξεταζόταν αν επιτρεπόταν να συναφθεί γάμος λόγω συγγένειας. Εδώ τηρούνταν πιστά οι εκκλησιαστικοί κανόνες. Αποφεύγανε ακόμη τη σύναψη γάμων μεταξύ νέων που βαπτίστηκαν από τον ίδιο νουνό. Και τούτο, γιατί τους θεωρούσαν πνευματικά αδέλφια. Το τελικό στάδιο ήταν η βολιδοσκόπηση των γονέων της νέας, αν συναινούν στο γάμο της με τον υποψήφιο γαμπρό. Προηγούνταν δηλαδή τα προξενιά που αποτελούσαν έργο συνήθως συγγενών γυναικών ή γειτονισσών ή και της ίδιας της μέλλουσας πεθεράς ή και τέλος ανδρών. Όσοι αναλάμβαναν το έργο της βολιδοσκόπησης ονομάζονταν προξενητές. Αν το συγγενικό περιβάλλον της νέας έδινε τη συγκατάθεση του και ο γαμπρός είχε θετική ανταπόκριση, πρόσφερε στους γονείς της νέας δώρα. Αλλού ο πατέρας του γαμπρού πρόσφερε στους γονείς της νύφης, ύστερα από την υπόσχεσή τους ότι συμφωνούν με το γάμο, κάποιο χρηματικό ποσό, Σύμφωνα με άλλη εκδοχή, όχι βέβαια και τόσο πειστική, το πιο πάνω χρηματικό ποσό αποτελούσε αποζημίωση προς τον πατέρα της νύφης, επειδή στερούνταν τις υπηρεσίες της. Αφού όλα πήγαιναν καλά έδιναν λόγο ενώ η  νέα δεν είχε δικαίωμα να αρνηθεί αυτόν που επέλεγαν οι δικοί της.

  Η επόμενη ενέργεια ήταν ο καθορισμός της ημέρας του αρραβώνα που γινόταν συνήθως κάποιας γιορτή ή και το Σαββατόβραδο. Οι γονείς του νέου, ο νέος, ο παπάς του χωριού και λίγοι κοντινοί συγγενείς κρατώντας τα απαραίτητα δώρα, έφταναν στο σπίτι της νέας. Ο παπάς ευλογούσε τα δαχτυλίδια με τη συνοδεία ευχών.  Στη συνέχεια προσφέρονταν από τους γονείς του νέου δώρα στη νύφη, κυρίως χρυσαφικά και άλλαζαν τα δαχτυλίδια. Την ημέρα αυτή ορίζανε και τη διάρκεια του αρραβώνα που έφτανε το μήνα και κάποτε σπάνια βέβαια  και το χρόνο. Για όλο αυτό το διάστημα η νέα απέφευγε να συναντήσει τα μέλλοντα πεθερικά της, ενώ η συνάντηση με το μέλλοντα σύζυγο γινόταν με την παρουσία συγγενικού προσώπου.

  Μετά τον αρραβώνα ακολουθούσε ο γάμος. Στις παραμονές του γάμου οι μελλόνυμφοι παράλληλα με το σωματικό λουτρό θα πρέπει να επιδιώκουν και το ψυχικό λουτρό μετά της θείας Κοινωνίας. Την τελευταία βδομάδα πριν από το γάμο γίνεται το στρώσιμο του κρεβατιού στο οποίο συγγενείς και φίλοι ρίχνουν δώρα κυρίως χρήματα για το στήσιμο του νέου σπιτικού. Τη μέρα του γάμου η νύφη τριγυρισμένη από ομάδα φίλων (τις παραδελφές) δέχεται τις περιποιήσεις τους στο κτένισμά της και στο ντύσιμό της, με την κατάλευκη φορεσιά, την οποία σκεπάζει με επιμέλεια ο λευκός αραχνοΰφαντος πέπλος. Τούτος ο πέπλος συμβολικά θα φροντίσει για τη μεταπήδηση της νύφης, σε μια νέα ζωή. Ταυτόχρονα περίπου και στο σπίτι του γαμπρού, με την επιστασία του κουμπάρου γίνεται με πολλή επιμέλεια το ξύρισμα και ο στολισμός του, ενώ οι φίλοι τραγουδούν διάφορα τραγούδια. Μετά το γάμο ακολουθεί γλέντι στο οποίο συμμετέχουν συγγενείς και φίλοι για αν ευχηθούν στο ζευγάρι.

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΛΟΝΝΗΣΟ

Ο παραδοσιακός γάμος είναι ένα έθιμο το οποίο διατηρείται από παλιά στο νησί. Την ημέρα του γάμου, συγγενείς και φίλοι με συνοδεία οργάνων, συνήθως λαούτο, βιολί και κλαρίνο, παίρνουν το γαμπρό από το σπίτι του και πηγαίνουν στο σπίτι της νύφης. Φθάνοντας εκεί όμως ο γαμπρός θα βρει την πόρτα του σπιτιού κλειστή. Σύμφωνα με το έθιμο, πρέπει να τάξει κάτι στη μάνα της νύφης ώστε να την πείσει να του ανοίξει και να του δώσει την κόρη της. Όταν ο γαμπρός γίνει δεκτός και μπει στο σπίτι της νύφης, θα πατήσει πάνω σε μια κουρελού κάτω από την οποία έχουν βάλει ένα ρόδι και ένα τσεκούρι για τύχη και ευτυχία στο ζευγάρι. Μετά, ο γαμπρός και η νύφη συνοδεύονται από τον κουμπάρο, τους συγγενείς, τους φίλους και τους οργανοπαίκτες προς την εκκλησία για το γάμο. Η νύφη φοράει "τα μόρκα", την επίσημη και νυφική παραδοσιακή ενδυμασία των γυναικών του νησιού. Μετά το μυστήριο ακολουθεί γλέντι με καλεσμένο όλο το νησί. Για το φαγοπότι έχει μαγειρευτεί γίδα κοκκινιστή με μακαρόνια, σε ποσότητα που να φτάσει για όλους. Χορεύουν το "συρτό" και όλοι οι συγγενείς και φίλοι θα περάσουν από τον "Κάβο", όπως λέγεται η θέση του πρώτου που σέρνει τον χορό, για να χορέψουν τη νύφη και το γαμπρό. Το γλέντι κρατάει μέχρι το πρωί, μερικές φορές και παραπάνω.

ΘΡΑΚΙΩΤΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ

Το απόγευμα του Σαββάτου οι φίλες και οι γυναίκες από το ψίκι (σόι) της νύφης, έβαζαν μέσα σε μια κούπα την χένα, μια ερυθροκαστανή χρωστική ουσία που χρησίμευε κυρίως στην βαφή μαλλιών και νυχιών και 3 λευκά κεριά που συμβόλιζαν την Αγία Τριάδα. Τα κεριά τα άναβαν τρεις πρωτοστέφανες γυναίκες που ζούσαν οι γονείς τους. Έβαφαν τις άκρες των δακτύλων των χεριών της νύφης και μετά έβαφαν και την άκρη του μικρού δάκτυλου του δεξιού χεριού τους, ως μάρτυρες αυτού του γάμου.

Εκείνο το βράδυ η νύφη θα κοιμηθεί με ένα αγοράκι στα δεξιά και ένα κοριτσάκι στα αριστερά της, για να είναι τυχερός ο γάμος της, να τεκνοποιήσει και το πρώτο παιδί να είναι αγόρι. Την Κυριακή πρωί πριν το γάμο, στολίζουν τη νύφη και την τραγουδούν.

Σήμερα μαύρος ουρανός
σήμερα μαύρη μέρα
σήμερα αποχωρίζεται
μάνα και θυγατέρα

σήμερα άσπρος ουρανός
σήμερα άσπρη μέρα
σήμερα στεφανώνεται
αητός και περιστέρα

νύφη μου ποιος σε χτένισε
δως μου ταποχτενίδια
για τα ζητάει ο χρυσοχός
να κάνει δαχτυλίδια

νύφη μου καλορίζικη
το πρώο ζυμωτό σου
ζάχαρι ναν ταλεύρι σου
και μέλι το νερό σου

Το πρωί της Κυριακής επίσης γίνεται το ξύρισμα του γαμπρού. Ο γαμπρός κάθεται σε μια καρέκλα, τα πόδια του είναι μέσα σε ένα ταψί που έχει ρύζι, κουφέτα και λουλούδια και καθώς ο μπαρμπέρης τον "ξουρίζει", οι φίλοι και οι δικοί του τον τραγουδούν:

Μπαρμέρημ τα ξουράφια σου
να τα μαλαματώσεις
να ξουγραφίσεις τον γαμπρό
να μην τον αιματώσεις

γαμπρός είναι γαρούφαλο
νύφη γαρουφαλάκι
και τα στρουλάκι τουρανού
είναι το κουμπαράκι

σήκω γαμπρέ το χέρι σου
και κάνε το σταυρό σου
και παρακάλα το θεό
να ζει το στέφανό σου

σήκω γαμπρέ και φίλησε
της μάνας σου το χέρι
γιατί θα πας στην εκκλησιά
να κάνεις άλλο ταίρι.

Τα ξυράφια και τα κουφέτα, το ρύζι και τα λουλούδια του ταψιού, τυλιγμένα σε μια πετσέτα τα φυλάνε για το καλό του γάμου, ενώ τα χρήματα απ' το ταψί τα μαζεύει ο μπαρμπέρης για τον κόπο του.

Την Κυριακή πρωί, το αγοράκι και το κοριτσάκι που κοιμήθηκαν με την νύφη, ρίχνουν νερό στα χέρια της για να πλυθεί και αυτή με την σειρά της τα κερνά με χρήματα. Στην συνέχεια οι ελεύθερες φίλες της νύφης την ντύνουν, την στολίζουν και την τραγουδούν ("Σήμερα μαύρος ουρανός"). Ο πατέρας της νύφης με το "κουλίκι" (τσουρέκι του γάμου) την σταυρώνει και της εύχεται. Έπειτα όλοι την "αλατίζουν", την ραντίζουν δηλαδή με ένα ματσάκι βασιλικό κάνοντας το σημείο του Σταυρού πάνω από το κεφάλι της, ρίχνουν κέρματα στο ταψί και της εύχονται.

Ακολουθεί το σπάσιμο του κουλικιού πάνω από το κεφάλι της νύφης και το μοίρασμά του. Οι ελεύθερες βάζουν το δικό τους κομμάτι κάτω από το μαξιλάρι τους για να δουν στον ύπνο τους τον αγαπητικό τους.

Ο γαμπρός μετά το ξύρισμα, με την βοήθεια των φίλων του ντύνεται και με την συνοδεία του παράγαμπρου ξεκινάει για την εκκλησία.

Ο κουμπάρος και οι συγγενείς του γαμπρού, πάνε με όργανα να πάρουν την νύφη. Όταν φτάσουν στο σπίτι της, οι φίλες της ασφαλίζουν την πόρτα και για να ανοίξουν ζητούν χρήματα, δίνοντας έτσι έμφαση στην προσωπικότητα και την αξία της νύφης. Ακόμη, ο κουμπάρος πληρώνει και για το παπούτσι της νύφης, το οποίο κρύβουν οι φίλες της και στην σόλα έχουν γράψει τα ονόματά τους. Ο πατέρας και ο αδερφός της νύφης την συνοδεύουν έξω από το πατρικό της σπίτι τραγουδώντας το "Σήμερα γάμος γίνεται".

Μόλις βγει έξω, γυρίζει αργά και σεμνά προς το σπίτι και κάνει ευλαβικά τρεις μετάνοιες, φιλάει το χέρι του πατέρα, της μάνας και των στενών της συγγενών και κατεβαίνει στην αυλή, όπου ο μπράτιμος (παράγαμπρος) ξεκινάει το χορό, έπειτα χορεύει μπροστά η νύφη και ένας-ένας οι δικοί της και με τον τρόπο αυτό την αποχαιρετούν. (ακούγεται το τραγούδι "σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε").

Στην εκκλησία περιμένει ο γαμπρός με την ανθοδέσμη (προσφέρει τα λουλούδια στη νύφη και αυτή του φιλά το χέρι).

Μετά την Στέψη όλοι μαζί πηγαίνουν στο σπίτι του γαμπρού με την μουσική (Συγκαθιστός, "Βασίλεψε ο αυγερινός"). Τρεις καλοχορευτές ή καλοχορεύτριες, κρατώντας καθρέφτη ο ένας, σκούπα ο άλλος και πανέρι ο τρίτος (σύμβολα του καλού χαρακτήρα της νύφης) χορεύουν και ρίχνουν ρύζι με λουλούδια και κουφέτα στους νιόπαντρους, για να ριζώσουν και να είναι όμορφη και γλυκιά η ζωή τους.

Στην αυλή του περιμένει η μάνα του γαμπρού. Τους καλωσορίζει κρατώντας δύο ποτήρια. Το ένα με νερό, το άλλο με κρασί και έχουν μέσα τους κέρματα. Αφού χορέψει λίγο, τα αδειάζει μπροστά στα πόδια τους και τους εύχεται.

Επίσης, στο κεφαλόσκαλο η μάνα κερνά γλυκό στους νιόπαντρους και στον κουμπάρο και τους εύχεται. Μετά η κουμπάρα ρίχνει το πανέρι και αν πέσει μπρούμυτα η νύφη θα γεννήσει αγόρι και ανάσκελα κορίτσι.

Για να περάσουν την πόρτα του σπιτιού οι νιόπαντροι πατάνε σίδερο με το δεξί τους πόδι, για να είναι σιδερένιοι και γεροί στο νέο σπιτικό τους. Εκεί η πεθερά προσφέρει στην νύφη ένα καρβέλι ψωμί για το καλό, άσπρο μαλλί για να ζήσει ως τα βαθιά γεράματα και ένα νεογέννητο αγοράκι, για να είναι το πρώτο τους παιδί αγόρι. Η νύφη δωρίζει στο αγοράκι αυτό ένα μαντήλι, που το έβαλαν στην καλτσοδέτα της οι φίλες της καθώς την έντυναν. Βγαίνουν οι νιόπαντροι στην αυλή και η νύφη χορεύει μπροστά, ο γαμπρός ακολουθεί. Έπειτα, με καλή σειρά χορεύουν τους νιόπαντρους οι κουμπάροι, μέχρι το πρωί ("Ωραία που είναι η νύφη μας")

ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ

Είναι πραγματικά τυχερός όποιος έχει την ευκαιρία να παρευρεθεί σε ένα παραδοσιακό γάμο στη Λέσβο. Τα έθιμα και το τελετουργικό του επιβιώνουν μέχρι σήμερα και γεμίζουν με κέφι και συγκίνηση τόσο τους νεόνυμφους όσο και τους καλεσμένους που παρευρίσκονται. Την ημέρα του γάμου, η νύφη στολίζεται με τη συνοδεία παραδοσιακών οργάνων. Πριν πάει στην εκκλησία, σύμφωνα με το έθιμο, κόβουν ένα τσουρέκι στο κεφάλι της τηρώντας τις πατροπαράδοτες συμβολικές διαδικασίες. Τα όργανα συνοδεύουν το ζευγάρι στην εκκλησία και στο γλέντι που ακολουθεί ακούγονται τοπικά τραγούδια και χορεύονται παραδοσιακοί χοροί. Στους καλεσμένους μοιράζονται παραδοσιακά αμυγδαλωτά γλυκά και μπακλαβάδες.

ΑΛΛΑ ΕΘΙΜΑ

Στη Μακεδονία πριν η νύφη φορέσει νυφική της ενδυμασία την έβαζαν να καθίσει σε μια ψάθα, κάτω από την οποία είχαν βάλει ένα σιδερένιο ιμάντα αρότρου, ώστε ο γάμος να είναι γερός σαν σίδερο. Μετά περνούσαν τον ιμάντα τρεις φορές πάνω από το σώμα της, για να μην τη ματιάσουν. Έβαζαν τα ρούχα της σε ένα κόσκινο μαζί με ζαχαρωτά, ρύζι και κέρματα, για να είναι ο γά-μος γλυκός, καλά ριζωμένος και «σιδερένιος». Όταν ερχόταν ο γαμπρός να την πάρει, έβαζαν και το δικό του ζωνάρι μέσα σ’ ένα κόσκινο, θα του το έδιναν να το φορέσει και μετά θα πετούσαν το κόσκινο καταγής. Αν έπεφτε με τη βάση προς τα πάνω, το πρώτο σας παιδί θα ήταν αγόρι. Στο βλάχικο γάμο ο γαμπρός πριν έρθει πάρει τη νύφη δρασκέλιζε ένα φρεσκοσφαγμένο αρνί (!), το οποίο μάλιστα θα έπρεπε να φαγωθεί πριν εκείνος γυρίσει από την εκκλησία, αλλιώς θα έφερνε γρουσουζιά. Ο γαμπρός έφερνε τα παπούτσια, τα οποία φορούσαν στη νύφη οι φίλοι του που τον συνόδευαν, γνωστοί και ως «μπρατίμια». Η νύφη παρίστανε ότι δεν της κάνουν κι εκείνοι θα έπρεπε να τους βάλουν χρήματα μέσα για να της χωρέσουν. Όταν η νύφη έφευγε από το πατρικό της, στο οποίο δεν θα ξαναγύριζε στο μέλλον παρά μόνο ως επισκέπτρια, θα έπρεπε να ρίξει πίσω σας ρύζι, κουφέτα και νομί-σματα, ώστε να μην «αδειάσει» με την αποχώρησή της. Επίσης, θα έπρεπε να πιεί νερό από τη διπλωμένη άκρη του σακακιού του μπαμπά της και του σιγκουνιού της μαμάς της, για να της φέρει ευτυχία. Στο σπίτι ή μάλλον στη βλάχικη καλύβα την περίμενε η πεθερά σας με ένα πιάτο βούτυρο. Η νύφη έκανε μια μετάνοια, σταυρωνε τρεις φορές την πόρτα με το βούτυρο και έτρωγε μαζί με την πεθερά της λουκούμι, για να είναι γλυκιά η ζωή της. Έπειτα από διάφορα κεράσματα, τραγούδια και ευχές θα έπρεπε να σπάσει στο κεφάλι της μια κουλούρα ψωμί, να πετάξει τρία κομμάτια μέσα στο σπίτι (βα-σικά την καλύβα) και τα υπόλοιπα να τα μοιράσει. Όμως, δεν θα τελειώνε εδώ. Στη συνέχεια θα έμπαινε στο σπίτι με το δεξί και η πεθερά της θα την κάθιζε σε ένα κάθισμα και θα της έβαζε στην αγκαλιά δυο καρβέλια ψωμί, για να έχει γεμάτη ζωή. Μετά εκείνη την έβαζε να χτυπήσει (απαλά, υποθέτουμε) το κεφάλι της τρεις φορές στο τζάκι για να στεριώσει μέσα σ’ εκείνο το σπίτι Στις Σέρρες, πάλι, αμέσως μετά το μυστήριο το έθιμο απαιτούσε να κάνει η νύφη μετάνοια στην πεθερά της και μετά να πάρει από τα χέρια της τρία μήλα. Έριχνε το ένα στο εσωτερικό του σπιτιού, το άλλο προς τα αριστερά και το τρίτο προς τα δεξιά. Οι νεαρές παριστάμενες πάλευαν να πιάσουν το γού-ρικο μήλο, που είχε την ιδιότητα, αν τοποθετούνταν κάτω από το προσκέφαλο της τυχερής, να της δείξει σε όνειρο το μέλλοντα σύζυγό της. Μετά το νιόπαντρο ζευγάρι έμπαινε στο σπίτι δρασκελίζοντας ένα υνί, ώστε να είναι «σιδερένιοι», και έτρωγε γλυκό κουταλιού που πρόσφερε η πεθερά, για γλυκιά ζωή. Ενίοτε εκείνη έδινε και στη νύφη ένα μάτσο μπλεγμένες κλωστές να τις ξε-μπλέξει, ως τεστ για την επιδεξιότητα και, κυρίως, την υπομονήτης.

Στη Σαλαμίνα περιμένουν τη νύφη στο καινούργιο σας σπιτικό οι ανύπαντροι φίλοι και φίλες. Προτού μπει σταυρώνει το σπίτι με ένα ρόδι στο οποίο υπάρχουν μπηγμένα νομίσματα, και το αφήνει να τσουλήσει μέσα στο σπίτι. Από τους παριστάμενους εκείνος που θα σταματούσε το ρόδι θα ήταν ο επόμενος που θα παντρευόταν

Στην Κρήτη, το έθιμο περιλαμβάνει το τάισμα της νύφης με μέλι και καρύδια από τη μητέρα του γαμπρού και το χάραγμα ενός σταυρού στην πόρτα. Η νύφη χύνει στην είσοδο μέλι και σπάει ένα ρόδι, ώστε η ζωή του ζευγαριού να είναι γλυκιά και καρπερή

ΤΟ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΟΤΥΧΙΑΣ

 Ένα άλλο έθιμο είναι τα κρεμαστά γούρια με διάφορα σύμβολα σχετικά με χρήμα, γάμο, απόκτηση σπιτιού ή παιδιού, τύχη που μπαίνουν στη γαμήλια τούρτα, δεμένα με κορδέλες τις οποίες μια κατηγορία καλεσμένων, για παράδειγμα, οι ανύπαντρες φίλες της νύφης ή οι παράνυφες, μπορούν να τραβήξουν διαλέγοντας στην τύχη το δικό τους γούρι. Αντίστοιχα και για τη νύφη ένα τέτοιο βραχιόλι με μικρά κρεμαστά, όπως πέταλα, σπιτάκια, ανθρωπάκια (μωρά!), καρδούλες και λοιπά, είναι ένα γούρικο δώρο.

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ

 Παράλληλα με τα γούρια πάνε και οι δεισιδαιμονίες για τα πράγματα που δεν πρέπει να κάνουν το ζευγάρι και οι συγγενείς, γιατί θα φέρουν, υποτίθεται, γρουσουζιά. Έτσι: • Την παραμονή του γάμου ούτε ο γαμπρός ούτε κάποιος συγγενής του πρέπει να πάει στο σπίτι της νύφης. • Αυθημερόν ο γαμπρός και η νύφη δεν πρέπει να ειδωθούν. Ούτε ο γαμπρός πρέπει να δει τη νύφη με το νυφικό της πριν από την εκκλησία. • Όταν η νύφη φεύγει από το πατρικό της για την εκκλησία, δεν πρέπει να κοιτάξει πίσω της. • Μετά την τελετή η νύφη δεν πρέπει να ξαναγυρίσει με το νυφικό στο πατρικό. Είναι γρουσουζιά, γιατί συνδέεται με το ενδεχόμενο να επιστρέψει εκεί διαζευγμένη ή χήρα. • Αν γίνεται προηγουμένως κι άλλος γάμος στην εκκλησία, η νύφη που πηγαίνει κι εκείνη που φεύγει δεν πρέπει να συναντηθούν ή, αν αυτό είναι αναπόφευκτο, να μην κοιτάξει η μία την άλλη. • Ο παπάς που θα στεφανώσει το ζευγάρι δεν πρέπει προηγουμένως να έχει τελέσει κηδεία. Επίσης, οι νιόπαντροι για ένα χρόνο δεν πρέπει να πάνε σε κηδεία ή μνημόσυνο.