Το λογοτεχνικό έργο “Ο Μικρός Πρίγκιπας” είναι βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Αντουάν ντε -Σαιντ Εξυπερύ. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο απευθύνεται σε όλους. Το θέμα του είναι το εξής: ο αφηγητής πέφτει με το αεροπλάνο του που έχει πάθει βλάβη στην έρημο. Εκεί συναντά ένα “διαφορετικό” παιδί, τον Μικρό Πρίγκιπα, γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Ο αεροπόρος μαθαίνει πολλά από τον καινούριο του φίλο. Ο καινούριος του φίλος σιγά σιγά του διηγείται την επίσκεψή του σε άλλους πλανήτες όπου υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι αλλά και κάποιοι πιο “ανθρώπινοι”. Δεν ξεχνάει τις ερωτήσεις που έχει υποβάλλει ενώ ο ίδιος δε θέλει να απαντήσει στις ερωτήσεις του αεροπόρου. Οι ανθρώπινοι τύποι που συνάντησε ο μικρός πρίγκιπας στους διαφόρους πλανήτες έχουν κάποιες διαφορές αλλά λίγο πολύ είναι όλοι σχεδόν ίδιοι. Ο πρώτος άνθρωπος ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος νόμιζε πως βασιλεύει στα πάντα χωρίς να υπάρχει τίποτα που μπορεί πραγματικά να βασιλέψει. Όποτε βλέπει κάποιον πάνω στο πλανήτη του πιστεύει πως είναι υπήκοός του χωρίς καν να τον γνωρίζει. Όμως πάντα δίνει εντολές που μπορούν να πραγματοποιηθούν. Ο δεύτερος ήταν ένας ματαιόδοξος που πίστευε πως όλοι τον θαύμαζαν, για αυτό έβαλε τον μικρό πρίγκιπα να τον χειροκροτεί χωρίς να έχει κάνει τίποτα που να αξίζει το χειροκρότημα. Επίσης ήταν τόσο ματαιόδοξος που όταν ο μικρός πρίγκιπας του έκανε μια από τις πολλές ερωτήσεις που κάνει, αυτός ούτε που γύρισε να τον κοιτάξει γιατί οι ματαιόδοξοι ακούνε μονάχα τις κολακείες. Ο επόμενος πλανήτης κατοικείτο από έναν μεγαλοεπιχειρηματία του οποίου η περιουσία ήταν μονάχα τα άστρα. Τα άστρα πίστευε πως είναι δικά του, επειδή έλεγε πως αυτός τα είδε πρώτος άρα τα είχε κατοχυρώσει. Ήταν τόσο χαρούμενος που όλα αυτά τα λαμπερά πραγματάκια στον ουρανό ήταν δικά του, που τα μετρούσε και τα ξαναμετρούσε σ’ όλη του τη ζωή για να σιγουρευτεί πως δεν τα έχει μετρήσει λάθος. Ο πέμπτος πλανήτης ήταν πάρα πολύ παράξενος και πολύ μικρότερος από όλους τους άλλους. Πάνω του ζούσε ένας φανοκόρος, ένας ανθρωπάκος που κάθε λεπτό άναβε και έσβηνε αντίστοιχα ένα καντήλι. Και αυτό γιατί η διαταγή που του είχε δοθεί ήταν να ανάβει το καντήλι την ημέρα και να το σβήνει την νύχτα, αλλά επειδή ο πλανήτης ήταν πολύ μικρός και γύρναγε γρήγορα, η μέρα και η νύχτα διαρκούσε ένα λεπτό η καθεμιά. Στον επόμενο πλανήτη ζούσε ένας σοφός γεωγράφος ο οποίος έψαχνε έναν εξερευνητή για να του πει τι έχει δει στα ταξίδια του, και αυτός με τη σειρά του να τα καταγράψει και να σχεδιάσει τους χάρτες. Όταν ο μικρός πρίγκιπας ρώτησε ποιόν πλανήτη αξίζει να επισκεφθεί, ο γεωγράφος του απάντησε, τη γη. Έτσι λοιπόν ο έβδομος πλανήτης ήταν η γη. Ο πρώτος που συνάντησε στη γη ήταν ένα φίδι το οποίο του έδειξε προς τα που να κατευθυνθεί. Μετά συνάντησε κάτι ρόδα. Με μεγάλη απογοήτευση συνειδητοποίησε ότι όλα ήταν ίδια με το λουλούδι του, το οποίο νόμιζε πως ήταν μοναδικό στον κόσμο. Και όμως υπήρχαν χίλια όμοιά του μόνο σε μια αυλή. Μετά συνάντησε μια αλεπού που στην αρχή φαινόταν σαν όλες τις άλλες αλλά μετά αφού τη γνώρισε και την εξημέρωσε έγιναν καλοί φίλοι και του φαινόταν σαν η μοναδική αλεπού στον κόσμο. Ο τρίτος ήταν ένας πότης που έπινε συνέχεια για να ξεχάσει επειδή ήταν πολύ δυστυχισμένος. Το παράξενο με αυτόν τον πότη ήταν πως έπινε για να ξεχάσει κάτι πως δεν μπορούσε να σταματήσει να πίνει, αλλά δυστυχώς για αυτόν δεν μπορούσε ποτέ να το ξεχάσει. Στη συνέχεια ο μικρός πρίγκιπας συνάντησε ένα κλειδούχο τρένων. Η δική του ασχολία ήταν να ξεδιαλέγει τους ταξιδιώτες των τρένων που ταξιδεύουν άλλοτε προς τα αριστερά και άλλοτε προς τα δεξιά σε δέματα των χιλίων. Τότε ο μικρός πρίγκιπας εξομολογήθηκε στον κλειδούχο πως εν τέλει μόνο τα παιδιά ξέρουν τι θέλουν να κάνουν. Ο επόμενος άνθρωπος ήταν ένας έμπορος που πούλαγε χάπια. Με ένα χάπι μια φορά τη εβδομάδα δεν χρειαζόταν κάποιος να πίνει. Αυτό το έκανε ο έμπορος επειδή οι ειδικοί έλεγαν πως είναι μεγάλη εξοικονόμηση χρόνου. Και ο τελευταίος άνθρωπος που γνώρισε ο μικρός πρίγκιπας είναι ο συγγραφέας του βιβλίου, ο οποίος έπεσε στην έρημο από αεροπορικό δυστύχημα, καθώς το αεροπλάνο που οδηγούσε έπαθε βλάβη στον κινητήρα. Τα κοινά σημεία όλων αυτών των χαρακτήρων είναι πως κανένας τους δεν έχει έναν απώτερο σκοπό στη ζωή εκτός από το να ζει, αλλά και πως όλοι έχουν μια ασχολία που πιστεύουν πως είναι πολύ σημαντική? όμως στην πραγματικότητα είναι τόσο πολύ ασήμαντη. Η μόνη εξαίρεση είναι η αλεπού που έγινε φίλη του και που ελπίζει να ξαναδεί κάποτε τον μικρό πρίγκιπα. (Περισσότερες πληροφορίες)
