Εχθές πήγαμε οικογενειακώς κινηματογράφο και είδαμε πολύ ωραία ταινία. Αφορούσε αγόρι από Αφρική και έδειχνε δυσκολίες που αντιμετώπιζε ίδιος και οικογένειά του. Ζούσε σε χωριό απομακρυσμένο, χωρίς τρεχούμενο νερό βρύσες. Έπρεπε να περπατούν καθημερινά πέντε χιλιόμετρα μακριά, μέχρι να φτάσουν κοντινότερο πηγάδι, τραγουδώντας διαδρομή διάφορα τραγούδια. Σχολείο δεν είχανε… ευτυχώς ή δυστυχώς… όπως το δει κανείς. Όλη μέρα παίζανε φορώντας μόνο ένα κοντό παντελονάκι. Αλλά πείνα ήταν μεγάλη και αρρώστιες πολλές. Με στεναχώρησε αρκετά φιλμ. Σκεφτόμουν ανέσεις που έχουμε εμείς, οποίες δεν τις καταλαβαίνουμε γιατί τις συνηθίσαμε. Πάντως κόσμο μας επικρατεί αδικία. Δεν είναι σωστό άλλοι να ζουν τόσο φτωχικά και άλλοι να έχουν μυθικά πλούτη!