Ο Αρισταίος ήταν Γίγαντας, ένας από τους περίπου εκατό. Αυτοί, αν και είχαν θεϊκή καταγωγή, είχαν μορφή ανθρώπου, όμως τεράστιοι και ανίκητοι, φοβεροί στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια (Απολλόδ. 1.7.1.). Λεγόταν ακόμη ότι είχαν φίδια στα μαλλιά και στα γένια. Σε αντίθεση με τους Τιτάνες, ήταν θνητοί και από αυτούς παραδίδεται ότι κατάγονταν οι άνθρωποι. Επομένως, οι Γίγαντες ήταν ένα γένος μεταξύ θεών και ανθρώπων, ἀγχίθεοι όπως λέει ο Όμηρος, ὑπέρθυμοι και ἀτάσθαλοι (θρασείς και αυθάδεις), με μια δύναμη που καθιστούσε τη θνητότητά τους άπειρη και η οποία κινδύνευε μόνο αν απομακρύνονταν από τον τόπο που τους έδωσε ζωή, κατά πάσα πιθανότητα οι Φλέγρες ή η Παλλήνη, ή από τη συνεργασία των Αθανάτων Ολυμπίων με έναν θνητό,
τον
Ηρακλή
. Αυτό έγινε στη Γιγαντομαχία. Για τον Αρισταίο λεγόταν ότι ήταν ο μόνος Γίγαντας που επιβίωσε μετά τη Γιγαντομαχία στην Αίτνα της Σικελίας. Και λεγόταν ότι ούτε η φωτιά του ουρανού, δηλαδή οι κεραυνοί, μπορούσαν να τον βλάψουν, ούτε η φωτιά που έβγαινε από την Αίτνα –οὔτε πῦρ οὐράνιον ἐπ’ αὐτὸν ἦλθεν, οὔτε Αἴτνη πιέζει αυτόν (Σούδα).
Περισσότερα για τους Γίγαντες και τη Γιγαντομαχία βλ. Γίγαντες.
Σχετικά λήμματα