Ο Δαμασήν ήταν Γίγαντας, γιος της Γης, με μέγεθος και δύναμη τεράστια. Γεννήθηκε με γένια και αμέσως η θεά Ειλείθυια του τοκετού του έδωσε όπλα, ενώ ανατράφηκε από την Έριδα. Εμπλέκεται σε μια ιστορία εκδίκησης και τιμωρίας ενός δράκοντα που σκότωσε τον νεαρό Τύλο, αδελφό της Νύμφης Μορίας από τη Λυδία. Η ιστορία του Τύλου, ο θάνατος και η ανάστασή του, θυμίζουν την ιστορία του μικρού γιου του Μίνωα Γλαύκου και τον τρόπο που ο μάντης Πολύιδος τον επανέφερε στη ζωή. Ο Τύλος ζούσε στη Μαιονία, ισχυρή χώρα της Μικράς Ασίας, η πατρίδα των Μηόνων του Ομήρου. Μια μέρα που ο Τύλος περπατούσε στις όχθες του ποταμού Έρμου απρόσεκτα άγγιξε ένα φίδι με το χέρι του. Εκείνο τυλίχτηκε γύρω από το σώμα του νέου, τον δάγκωσε με τα κοφτερά του δόντια στα μάγουλα και το πηγούνι και έχυσε το δηλητήριό του. Ο νέος έπεσε κάτω σαν ξεριζωμένο δέντρο. Η Μορία, που είδε το επεισόδιο από μακριά, κάλεσε τον Δαμασήνα σε βοήθεια του αδελφού της που, πεσμένος στη σκόνη, ανέπνεε ακόμη. Ο Γίγαντας, που καθώς περπατούσε σειόταν η γη, εύκολα ξερίζωσε ένα δέντρο και με αυτό συνέτριψε το φίδι. Όμως η σύντροφος του φιδιού έσπευσε σε γειτονικό δάσος απ’ όπου επέστρεψε κρατώντας στο στόμα της ένα χόρτο, ίσως το χόρτο βάλλις για το οποίο λεγόταν ότι είχε θαυματουργές ιατρικές ικανότητες. Το έβαλε στα ρουθούνια του σκοτωμένου δράκοντα, αυτός ζωντάνεψε και σταδιακά άρχισε να ξαναβρίσκει τις δυνάμεις του. Ένα μέρος του σώματός του ήταν ακόμη άψυχο, ένα άλλο άρχισε να κινείται, η ουρά κινήθηκε από μόνη της, η αναπνοή ξαναήρθε στα κρύα σαγόνια του, αργά άνοιξε το στόμα του και βγήκε ξανά ο γνώριμος ήχος, το ίδιο μακρύ σφύριγμα. Το φίδι κινήθηκε και εξαφανίστηκε με ταχύτητα σε τρύπες ανοιγμένες από άλλα φίδια.

Όπως έπραξε το θηλυκό φίδι, το ίδιο έκανε και η Μορία: πήρε το χόρτο από κάτω, το έβαλε στα ρουθούνια του αδελφού της και σταδιακά, όπως στο φίδι, η ζωή επανήλθε στον Τύλο, το φως στα μάτια του, στα χείλη η φωνή του (Νόννος, Διον. 25.452-551).

Σχετικά λήμματα

ΓΙΓΑΝΤΕΣ, ΓΛΑΥΚΟΣ, ΕΡΙΔΑ, ΠΟΛΥΕΙΔΟΣ ή ΠΟΛΥΙΔΟΣ