Μετά τον θάνατο της μητέρας του Τηλέφασσας ο Κάδμος ζήτησε χρησμό από το μαντείο των Δελφών για το τι έπρεπε να κάνει. Το μαντείο του είπε να εγκαταλείψει την αναζήτηση της Ευρώπης και να ιδρύσει μια πόλη. Το θέμα ήταν σε ποιον τόπο και πώς. Μυθολογική νομιμοποίηση και κύρος προσέδιδε η ίδρυση πόλεων με τη βοήθεια φυσικών στοιχείων, κυρίως ζώων ή πολεμώντας τα. Αγελάδες, κοράκια, σκυλιά, γλάροι, αετοί, αλεπούδες, αρουραίοι, φώκιες οδηγούν τους ιδρυτές αποικιών. Έτσι και τον Κάδμο, τον οδήγησε μια ξεχωριστή αγελάδα από τα κοπάδια του Πελάγοντα, γιου του Αμφιδάμαντα, στη Φωκίδα, που στα δυο πλευρά της υπήρχε ένας άσπρος δίσκος που έμοιαζε με ολόγιομο φεγγάρι. Ο Κάδμος κυνήγησε το ζώο και εκεί που αυτό κουρασμένο έκατσε, ο ήρωας από τη Φοινίκη ίδρυσε την πόλη των Θηβών και την ακρόπολή της Καδμεία, ενώ την περιοχή την ονόμασε Βοιωτία από την αγελάδα (βοῦς). Αυτό το ζώο έπρεπε να θυσιαστεί. Και όπως σε κάθε θυσία, έτσι και σε αυτήν χρειαζόταν νερό για τον καθαρμό και του ζώου και των συμμετεχόντων στη θυσία. Όμως το νερό της μοναδικής πηγής της περιοχής, που ονομαζόταν Πηγή του Άρη, το φυλούσε ένας δράκος από τη γενιά του Άρη, εξού και το όνομα της πηγής –Αρεία. Το φίδι αυτό εξόντωσε όλους όσους έστειλε ο Κάδμος, για να αντλήσουν νερό, μέχρι που το σκότωσε ο ίδιος. Με υπόδειξη Αθηνάς προς τιμή της οποίας θα γινόταν η θυσία, [Εικ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21] ο Κάδμος έσπειρε τα δόντια του δράκου· από αυτά προέκυψαν σπαρμένοι άνδρες, οι Σπαρτοί [Εικ. 22, 23, 24] αυτόχθονα δημιουργήματα της γης των Θηβών και πολύ απειλητικά. Απέναντι στη βία τους ορθώθηκε η ευφυΐα του Κάδμου: έριξε πέτρες ανάμεσά τους κι εκείνοι, μη γνωρίζοντας τον υπαίτιο, αλληλοκατηγορήθηκαν και τελικά αλληλοσκοτώθηκαν εκτός από πέντε. [Εικ. 25] Το γένος των Καδμείων, και των Λαβδακιδών μεταγενέστερα, προήλθαν από τους γάμους Σπαρτών ή απογόνων των Σπαρτών με απογόνους του Κάδμου —η κόρη του Κάδμου Αγαύη παντρεύτηκε τον Σπαρτό Εχίονα, η εγγονή του Σπαρτού Χθόνιου Νυκτηίς τον Καδμείο Πολύδωρο κτλ.

Λεγόταν ότι μισά από τα δόντια αυτού του δράκοντα έδωσε ο Κάδμος στον Αιήτη, τον βασιλιά της Αίας. Και εκεί, διαδραματίστηκε ένα επεισόδιο παρόμοιο με αυτό που οδήγησε στην ανάδυση των Σπαρτών από τη γη των Θηβών. Πιο συγκεκριμένα, ο Αιήτης επέβαλε δύο άθλους στον Ιάσονα, ο ένας από τους οποίους ήταν να σπείρει τα δόντια του Δράκοντα των Θηβών σε ένα χωράφι. Η Μήδεια προειδοποίησε τον νέο ότι θα φύτρωναν οπλισμένοι πολεμιστές που θα επεδίωκαν να τον σκοτώσουν, όπως είχε συμβεί και με τον Κάδμο στην Αρεία πηγή, και ότι θα έπρεπε να κάνει ό,τι και ο Κάδμος: να ρίξει μια πέτρα ανάμεσα στους πολεμιστές που «έσπειρε», οπότε αυτοί θα αλληλοσκοτώνονταν θεωρώντας ότι κάποιος από τους ίδιους την έριξε. Με αυτόν τον τρόπο ο Ιάσονας γλύτωσε από την επιθετική μανία των «Σπαρτών» της Κολχίδας. (Για τη συνέχεια του μύθου βλ. Δράκοντας της Αίας)

Σχετικά λήμματα

ΑΙΗΤΗΣ, ΑΡΗΣ, ΔΡΑΚΟΝΤΑΣ (ΑΙΑ), ΚΑΔΜΟΣ, ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ