Ο Πέλωρος ή Πελωρέας ήταν Γίγαντας, ένας από τους περίπου εκατό. Αυτοί, αν και είχαν θεϊκή καταγωγή, είχαν μορφή ανθρώπου, όμως τεράστιοι και ανίκητοι, φοβεροί στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια (Απολλόδ. 1.7.1.). Λεγόταν ακόμη ότι είχαν φίδια στα μαλλιά και στα γένια. Σε αντίθεση με τους Τιτάνες, ήταν θνητοί και από αυτούς παραδίδεται ότι κατάγονταν οι άνθρωποι. Επομένως, οι Γίγαντες ήταν ένα γένος μεταξύ θεών και ανθρώπων, ἀγχίθεοι όπως λέει ο Όμηρος, ὑπέρθυμοι και ἀτάσθαλοι (θρασείς και αυθάδεις), με μια δύναμη που καθιστούσε τη θνητότητά τους άπειρη και η οποία κινδύνευε μόνο αν απομακρύνονταν από τον τόπο που τους έδωσε ζωή, κατά πάσα πιθανότητα οι Φλέγρες ή η Παλλήνη, ή από τη συνεργασία των Αθανάτων Ολυμπίων με έναν θνητό, τον Ηρακλή. Αυτό έγινε στη Γιγαντομαχία, όπου ο Πέλωρος έριξε πάνω στον Διόνυσο ολόκληρο το βουνό Πήλιο. Τον κάρφωσε με το ξίφος του ο Άρης ή με την τρίαινά του ο Ποσειδώνας την ώρα που τον είδε να πηδά στο ρέμα του Σπερχειού.

Για την καταγωγή και τη μορφή του, καθώς και για τη Γιγαντομαχία, βλ. Γίγαντες.

Σχετικά λήμματα

ΑΡΗΣ, ΓΙΓΑΝΤΕΣ, ΗΡΑΚΛΗΣ, ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, ΣΠΕΡΧΕΙΟΣ