Η μυθική παράδοση αναφέρει και θηλυκούς Κενταύρους που ζουν μαζί με τους αρσενικούς στα βουνά. Η παρουσία τους είναι εμφανής και στην τέχνη, ενώ ο Οβίδιος αναφέρεται ονομαστικά στην Κενταυρίδα Υλονόμη, σύζυγο του όμορφου Κένταυρου Κύλλαρου. Αυτός είχε μακριά μαλλιά –έφταναν μέχρι τη μέση της πλάτης του–, μικρή γενειάδα χρυσή, σπινθηροβόλο και ευχάριστο βλέμμα. Τα χέρια και οι ώμοι, το στήθος και τα χέρια του, γενικά όλα τα ανθρώπινα μέλη του, ήταν θαρρείς σμιλεμένα από γλύπτη. Όμως τα θηριώδη στοιχεία του σώματός του δεν ήταν κατώτερα σε ομορφιά. Ήταν κατάμαυρος με άσπρη ουρά και πόδια λευκά σαν το χιόνι. Πολλές Κενταυρίδες τον πόθησαν όμως τον κέρδισε η Υλονόμη, όμορφη και αυτή, με φροντισμένη πάντα τη χαίτη και λαμπερό το δέρμα της. Μοιράζονταν την αγάπη τους και μαζί έκαμναν τα πάντα: περιπλανιόνταν στις βουνοπλαγιές ή αναπαύονταν σε σπηλιές· μαζί πήγαν στο παλάτι των Λαπιθών και μαζί, ο ένας πλάι στον άλλον, πολέμησαν σκληρά. Όταν ένα ακόντιο χτύπησε τον Κύλλαρο αριστερά στο στήθος κοντά στον λαιμό, αν και γρήγορα το έβγαλαν από εκεί που είχε καρφωθεί, ωστόσο το σώμα του Κένταυρου άρχισε να κρυώνει. Η Υλονόμη προσπάθησε να του κλείσει την πληγή με το χέρι της κι έβαλε εκεί το στόμα της προσπαθώντας να εμποδίσει το πνεύμα του να βρει διέξοδο από εκεί και να πετάξει μακριά. Όμως ο Κύλλαρος πέθανε κι εκείνη έπεσε πάνω στο ακόντιο που σκότωσε τον σύντροφό της μη μπορώντας να ζήσει χωρίς αυτόν και μακριά από αυτόν. (Οβ., Μετ. 12.393-428) [Εικ. 1, 2, 3]
Σχετικά λήμματα