Ο ρόλος της μητέρας στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού είναι άμεσος και σημαντικός. Η μητέρα είναι το πρώτο πρόσωπο που θα αντικρίσει το νεογέννητο βρέφος και το ίδιο αυτό πρόσωπο θα καταβάλει τα μέγιστα στην αγωγή και κοινωνικοποίησή του. Είναι ο πρωταρχικός φορέας για να αναπτυχθεί, να ολοκληρωθεί και κατά συνέπεια να προσαρμοστεί στην κοινωνία. Δέχεται την επίδρασή της, δημιουργεί την εικόνα κάποιας συμπεριφοράς κι ανάλογα ενεργεί. Έτσι,λοιπόν, η μητέρα έχει υποχρέωση να δώσει στο παιδί τα κατάλληλα ερεθίσματα και τις ευνοϊκές εκείνες συνθήκες που είναι απαραίτητες για να μπορέσει να προσαρμοστεί στο κοινωνικό περιβάλλον.

Ο δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ μητέρας-παιδιού, είναι και οφείλει να είναι, άριστος, γιατί από αυτόν εξαρτάται η ομαλή συναισθηματική και ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού.

Μια μητέρα θεωρείται καλή και ότι έχει επιτύχει στον ρόλο της, όταν δεν περιμένει ανταπόδοση στα μητρικά ένστικτά της, όταν στην άπλετη και αγνή αγάπη προς το παιδί της, δεν υπάρχουν κερδοσκοπικά στοιχεία και η ίδια δεν αποβλέπει σε τίποτα, παρά μόνο στο καλύτερο για τα παιδιά της.(54)

Συνέχεια ανάγνωσης Ο ρόλος της μητέρας στην ανάπτυξη του παιδιού →

Μιχαήλ Βερνάδος, Σχολικός Σύμβουλος Ειδικής Αγωγής Περιφέρειας Κρήτης.

– Η επιθετικότητα και η βία ως εκδηλώσεις της ανθρώπινης συμπεριφοράς διαχρονικά, αποτελούν πολύ συχνό και πολυσήμαντο κοινωνικό φαινόμενο.

– Η επιθετικότητα και η αντιδραστική συμπεριφορά αποτελούν το 1/3 των προβλημάτων συμπεριφοράς που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ψυχολόγοι και οι παιδαγωγοί. Η επιθετικότητα αναφέρεται πάντα σε συμπεριφορές που έχουν ως στόχο να βλάψουν τον άλλο. Αν δεν υπάρχει αυτή η πρόθεση, όση ζημιά κι αν προκαλεί μια συμπεριφορά, δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ως επιθετική.

– Ως επιστημονικοί όροι στις διάφορες γλώσσες έχουν πολύ διαφορετική σημασία.

– Οι περισσότεροι σήμερα επιστήμονες (κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί) αποδέχονται ότι η επιθετικότητα αποτελεί ένα πολύ ευρύ φάσμα επιθετικών τρόπων συμπεριφοράς καταστρεπτικού χαρακτήρα, που εκδηλώνονται με λόγια ή με πράξεις ή ακόμη και με τη σιωπή και κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα εναντίον διαφόρων αντικειμένων δηλ. ανθρώπων, ζώων, πραγμάτων ή ακόμη και εναντίον του ίδιου του ατόμου. Έχουν δε σημείο αναφοράς τους τον κοινωνικό χώρο, αποτελούν επομένως, κοινωνιολογικά, κοινωνικές πράξεις.

– Πιο συγκεκριμένα τα παιδιά που χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα είναι συνήθως ανυπάκουα, αρνητικά, δείχνουν απάθεια και παρουσιάζουν αντιδραστική και προκλητική συμπεριφορά προς τα μέλη της οικογένειας τους, το διδακτικό προσωπικό του σχολείου και γενικά προς τα άτομα που κατέχουν εξουσία.

Συνέχεια ανάγνωσης Η επιθετικότητα του παιδιού στο σχολείο και στην οικογένεια →

Κάθε ζευγάρι με τον ερχομό του πρώτου παιδιού, αποκτά μια νέα υπέροχη ιδιότητα, γίνονται γονείς. Μια ιδιότητα που προσφέρει πολλές ευτυχισμένες στιγμές μα παράλληλα συνοδεύεται και από μια μεγάλη ευθύνη. Οι γονείς οφείλουν να επιλέξουν πώς θα αναθρέψουν το παιδί τους, πώς θα του συμπεριφέρονται και με ποιες αρχές θα το μεγαλώσουν. Η απόφαση τους αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική γιατί ο τρόπος με τον οποίο θα επιλέξουν να συμπεριφερθούν στο παιδί τους θα έχει μεγάλη επίδραση στην προσωπικότητά του. Σίγουρα δεν είναι κάτι εύκολο αλλά θα πρέπει οι γονείς να έχουν πάντα κατά νου ότι οι επιλογές τους επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του παιδιού τους.

Είναι βέβαια σαφές ότι οι νέοι γονείς θα κάνουν αρκετά λάθη μέχρι να κατανοήσουν τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αντιμετωπίζουν το παιδί τους. Πολύ περισσότερο μάλιστα εφόσον δεν υπάρχει κάποια «εκπαίδευση» για το πώς μπορεί ένας γονιός να μεγαλώσει το παιδί του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η καλύτερη συμβουλή πάντως προς αυτήν την κατεύθυνση είναι να κάνετε κάθε τι με αγάπη, να ακολουθείτε το ένστικτό σας και να θυμάστε πάντοτε να εκφράζετε την αγάπη σας στο παιδί σας.

Για να σας βοηθήσουμε να διαπιστώσετε ποια είναι η ιδανική πορεία που μπορείτε να ακολουθείτε ως γονείς, έχουμε καταγράψει τέσσερις τυπικούς τρόπους συμπεριφοράς. Για κάθε έναν από αυτούς έχουμε δώσει σχηματικά και την πιθανή επίδραση που μπορεί να έχει στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού. Τα παραδείγματα που δίνουμε έχουν περιγραφεί με γενικό τρόπο, απλά και μόνο για να γίνει κατανοητό πόσο επιδρά η συμπεριφορά των γονιών στα παιδιά. Επιπλέον, δεν αποτελούν με κανένα τρόπο οδηγό συμπεριφοράς, δεν πρέπει να ξεχνάμε άλλωστε ότι κάθε παιδί είναι μοναδικό και άρα θέλει και χρειάζεται το δικό του ξεχωριστό τρόπο προσέγγισης.

Ο ιδανικός τρόπος συμπεριφοράς

Κυριαρχικοί γονείς: Με τον όρο «κυριαρχικοί» εννοούνται οι γονείς που διατηρούν πάντοτε τον έλεγχο σε ότι αφορά την ανατροφή του παιδιού τους. Οι κυριαρχικοί γονείς ζητούν από το παιδί τους να συμπεριφέρεται σύμφωνα με την ηλικία του αλλά και με την προσωπικότητά του. Γνωρίζουν πώς να θέτουν περιορισμούς και μέχρι ποιου σημείου να αφήνουν ελεύθερα τα παιδιά τους. Κάθε απόφαση που παίρνουν την εξηγούν στο παιδί τους και δεν του επιβάλλουν τίποτα απλά και μόνο γιατί είναι οι γονείς. Δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τα συναισθήματα του παιδιού τους, είναι ιδιαίτερα στοργικοί και αξιοποιούν κάθε ευκαιρία για να συζητούν μαζί του. Θέλουν να γνωρίζουν τις απόψεις του παιδιού τους και τις αντιμετωπίζουν με σεβασμό.

Οι κυριαρχικοί γονείς έχουν παιδιά με αυτοπεποίθηση που γίνονται ανεξάρτητα και με πλήρη γνώση των δυνατοτήτων τους. Γνωρίζουν τι αξίζουν και δε διστάζουν να το διεκδικήσουν, γεγονός που τα οδηγεί στο να έχουν επιτυχία στους περισσότερους τομείς. Είναι παιδιά ευτυχισμένα με αρμονικές σχέσεις τόσο με τους γονείς τους όσο και με τους συμμαθητές τους. Δε διστάζουν να στραφούν στους γονείς τους για οποιοδήποτε πρόβλημα αντιμετωπίζουν και να ζητήσουν τη γνώμη και τη βοήθειά τους. Θέτουν υψηλούς στόχους και διαθέτουν την απαιτούμενη υπομονή για να τους επιτύχουν.

Συνέχεια ανάγνωσης Πώς επιδρά στα παιδιά η συμπεριφορά των γονιών τους →

 Το παιδί ? θύμα της επιθετικής πράξης

Το σχολείο πρέπει να είναι ένα ασφαλές περιβάλλον για όλους τους μαθητές. Κανένα παιδί δεν πρέπει να φοβάται να βρεθεί εκεί, επειδή υπάρχουν κάποιοι που θα προσπαθήσουν να το φοβίσουν ή θα του επιτεθούν σωματικά ή λεκτικά. Και φυσικά, κάθε γονιός που στέλνει το παιδί του στο σχολείο πρέπει να είναι ήσυχος, ότι δεν κινδυνεύει να γίνει θύμα εκφοβισμού από κανέναν.

Ποια είναι, όμως, εκείνα τα παιδιά που μπορεί να γίνουν πιο εύκολα θύματα εκφοβισμού στο σχολείο; Μελέτες που έχουν γίνει, έχουν δείξει, ότι όσο καλύτερη εικόνα έχει το παιδί για τον εαυτό του τόσο λιγότερες είναι οι πιθανότητες να γίνει στόχος επιθετικών πράξεων. Συνήθως, αποδέκτες πράξεων εκφοβισμού είναι παιδιά αδύναμα, που δυσκολεύονται να προστατέψουν τον εαυτό τους σε μια τέτοια περίπτωση. Αυτά τα παιδιά νιώθουν ανασφαλή, είναι αγχώδη, με πολύ λίγους ή καθόλου φίλους και όχι επιθετικά. Έτσι, γίνονται πιο εύκολα στόχος των άλλων.

Συνέχεια ανάγνωσης Η παιδική επιθετικότητα στο σχολείο και οι γονείς →