Ο
κατά κόσμον Γεώργιος Παπαγεωργιάδης γεννήθηκε στο
Νεοχώρι (Yeniköy) Καλλιπόλεως της Θρακικής
χερσονήσου το 1881. Αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης το
1906, αφού υπέβαλε διατριβή με τίτλο "Περί επιτιμίων". Διάκονος χειροτονήθηκε το 1908 από τον Μητροπολίτη
Τραπεζούντος
Κωνσταντίνο και Πρεσβύτερος το 1910 από τον Μητροπολίτη
Διδυμοτείχου
Φιλάρετο. Υπηρέτησε αρχικώς στη Μητρόπολη Τραπεζούντος ως Αρχιερατικός
Επίτροπος Πλατάνων και κατόπιν στις Μητροπόλεις
Σαράντα Εκκλησιών,
Ηλιουπόλεως και Θείρων (1909),
Διδυμοτείχου (1910),
Τραπεζούντος (1912) και
Προύσης (1913). Από το 1914 μέχρι το 1942 υπηρέτησε ως Εφημέριος στην
Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Στις 8 Μαρτίου 1942 χειροτονήθηκε Μητροπολίτης
Νευροκοπίου. Ωστόσο δεν μπόρεσε να μεταβεί στην Επαρχία του λόγω της
Βουλγαρικής κατοχής. Παραιτήθηκε τον Οκτώβριο του 1945. Τα επόμενα χρόνια
διετέλεσε Αποκρισάριος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας στην Αθήνα. Εκοιμήθη
στην Αθήνα στις 6 Απριλίου 1958. |