Ιούλ 15

28η Οκτωβρίου 1940, Γκουέρνικα, γιορτή

Τα ιστορικά δρώμενα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και τα μηνύματά  μας για τον ΠΟΛΕΜΟ και την ΕΙΡΗΝΗ, επιλέξαμε να τα δώσουμε μέσα από τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο: Γκουέρνικα.

Για το σκοπό αυτό δουλέψαμε τον πίνακα και τον επεξεργαστήκαμε….

…..και στη συνέχεια του…..δώσαμε φωνή Οι ήρωες του πίνακα ζωντάνεψαν και μας βοήθησαν να φτιάξουμε μια μικρή θεατρική παράσταση με τίτλο: ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Το σκηνικό μας: Ο πίνακας του Πικάσο στην οθόνη προβολής και γύρω οι εργασίες και τα μηνύματα των παιδιών

Τα πρόσωπα: Μάνα, Πολεμιστής, Φασισμός (Ταύρος), Άλογο (Λαός), 2 Γυναίκες , 1 Άνδρας, 8  Αφηγητές

 

 Και η παράσταση αρχίζει…
Βγαίνουν οι δύο πρώτοι αφηγητές
 1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
 Οι άνθρωποι εύκολα ξεχνάνε
σε καιρούς ειρηνικούς,
τα δάκρυα, τον φόβο
και των λαών τους λυγμούς
Γι΄αυτό και μεις θα σας θυμίσουμε
μια τραγική ιστορία
Την είπαν στόματα πολλά
την γράψαν τα βιβλία
2ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Πριν 85 τόσα χρόνια
στον πλανήτη τούτο εδώ
σύννεφα βαριά και μαύρα
σκέπασαν τον ουρανό.
Μαύροι καπνοί και δάκρυα
αίματα, βία και πόνος
ήταν αυτά που έσπειρε
του Φασισμού ο νόμος
Με την παρακάτω μουσική βγαίνει στη σκηνή ο Φασισμός, ενώ οι αφηγητές παραμένουν στη θέση τους πάνω στη σκηνή, πηγαίνοντας ο ένας στη δεξιά και ο άλλος στην αριστερή πλευρά της οθόνης
«Alte Kameraden»
ΦΑΣΙΣΜΟΣ (Ταύρος)
Άνθρωποι ακούστε με προσεχτικά
για να τα πάμε εμείς καλά
Στους νόμους που θα βάλω εγώ
Θέλω να υποταχτείτε
Κλείστε μάτια, στόμα και καρδιά
και σκύψτε το κεφάλι
Δεν θα ανεχτώ φωνή καμιά
ούτε γέλιο, ούτε χαρά
Μία διαταγή σας δίνω:
Σπίτι, δουλειά, υπακοή
Δεν χρειάζεται σκέψη πολλή
Αυτούς που θα ξεσηκωθούν
και τους νόμους μου θα παρακούν
αυτούς θα εξοντώσω
Η μουσική συνεχίζεται έως ότου βγουν οι άλλοι δύο αφηγητές και ο Φασισμός πάρει τη θέση του στο κέντρο της σκηνής σε ένα ψηλό σημείο, όπως στον πίνακα
3ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Οι άνθρωποι φοβήθηκαν πολύ
και κρύφτηκαν μες στη σιωπή
Κανένας, σε κανένα δε μιλούσε
τη δουλειά και το σπίτι του κοιτούσε.
Τα μαύρα όμως σύννεφα του Φασισμού
φτάσαν και στην Ελλάδα
του πολιτισμού και της Δημοκρατίας
σβήσαν τη λαμπάδα
4ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
28η Οκτωβρίου 1940
Τη μέρα αυτή ξεκίνησαν τρομακτικά συμβάντα
Ο Γκράτσι ξύπνησε τον Έλληνα πρωθυπουργό
και με ένα ΟΧΙ βροντερό, ξεκίνησαν τον πόλεμο
Ήθελαν οι Ιταλοί την Ελλάδα μας να κομματιάσουν
και μεταξύ τους οι εχθροί να τη μοιράσουν
Όμως αυτό δεν έγινε από τους Έλληνες δεκτό
και οι Ιταλοί μας κήρυξαν τον πόλεμο
Ακούγεται η παρακάτω μουσική και βγαίνει στη σκηνή ο Πολεμιστής, ο οποίος αφού απαγγείλλει το ποίημα του παίρνει τη θέση του στη σκηνή και την στάση που έχει ο πολεμιστής στον πίνακα, ξαπλωμένος μπροστά στον Ταύρο-Φασισμό
«Μικρός ήρωας – ορχηστρικό»
Πολεμιστής
Πάνω στα ψηλά της Πίνδου τα βουνά
στα χιόνια και στα κρύα
δώσαμε τη ζωή μας για την ελευθερία
Διώξαμε απ΄τα Ελληνικά τα σύνορα
τον Ιταλό φασίστα
και στην πατρίδα γυρίσαμε
με περηφάνια , με χαρά και με πολύ ελπίδα
Θέλαμε ελεύθεροι να ζήσουμε
σε μια ελεύθερη πατρίδα
και απ΄τη χαρά, την δημοκρατία
την παιδεία και την δικαιοσύνη
να έχουμε μερίδα
Συνεχίζεται η παραπάνω μουσική μέχρι οι άλλοι δύο αφηγητές να μπουν στη σκηνή, ενώ ο Φασισμός ξανακάνει την εμφάνισή του και όσο οι αφηγητές απαγγέλλουν αυτός τριγυρίζει στη σκηνή με καμάρι
5ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Μα δεν κράτησε πολύ των Ελλήνων η χαρά
και την εμφάνισή της έκανε καινούρια συμφορά
Η Χιτλερική σημαία στην Ακρόπολη ανεμίζει
και ο Γερμανικός στρατός τους δρόμους πλημμυρίζει
 Νέα βία, νέος φόβος, νέα δάκρυα και ερημιά
σβήσαν οι ελπίδες για την λευτεριά
6ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
 Η Πείνα, ο θάνατος και η παγωνιά
τέρατα γίναν τρομερά και αρπάζουν τους ανθρώπους
Βοήθεια έρχεται από αλλού, απ΄άλλους τόπους
και συσσίτια στήνονται παντού για να ταΐσουν τους ανθρώπους
Οι Έλληνες όμως προσπαθούν κεφάλι να σηκώσουν
και τον Γερμανικό ζυγό από την πλάτη τους να διώξουν
Όλοι μαζί τραγουδούν: Τα κανόνια πολεμάνε
Στο σημείο αυτό και με το παρακάτω τραγούδι βγαίνει το άλλο πρόσωπο του πίνακα…
«Μοιρολόι-Γιώργος Νταλάρας»

ΜΑΝΑ Τι άνθρωποι είναι αυτοί που πάτησαν τη γη την Ελληνική; Δεν έχουν μέσα τους ψυχή, συμπόνοια, καλοσύνη; Πως άραγε αφήνουν τα μικρά παιδιά, από την πείνα να πεθαίνουν; Πόσο να αντέξει της μάνας η καρδιά; Θεέ μου!!!!! Άπλωσε τα χέρια σου και σώσε τα παιδιά μας Χωρίς βοήθεια από σένα  δε θα ξαναβρούμε τη λευτεριά μας Συνεχίζεται η παραπάνω μουσική, έως ότου η μάνα πάρει  τη θέση της…..στον πίνακα Στο σημείο αυτό ακούγεται …. » Ήχος πολέμου» και τρομοκρατημένοι μπαίνουν στη σκηνή ένας Άνδρας και μία Γυναίκα. Όσο απαγγέλλουν ,οι αφηγητές που ήδη βρίσκονται στη θέση τους ανεμίζουν κόκκινες , κίτρινες, πορτοκαλί κορδέλες θέλοντας να δείξουν την φωτιά 1η Γυναίκα Συντρίμμια, στάχτη και φωτιά δεν έμεινε πια τίποτε Θεέ μου!!!! τι θ΄απογίνουμε; Πως να αντέξει η ψυχή αυτή την συμφορά; Όλα είναι μαύρα και θολά, ελπίδα από πουθενά Τι να την κάνω τη ζωή αν δεν τη ζήσω ελεύθερη; Γιατί να ζω χωρίς Ειρήνη, χωρίς ασφάλεια και Δικαιοσύνη; Άνδρας Γυναίκα στάσου όρθια Μη σκύβεις το κεφάλι Όσες και αν έρθουν συμφορές το φως θα αστράψει πάλι Όσο αυτοί μας πολεμούν τόσο αντρειεύουμε εμείς Πείνα, δίψα και φωτιά μας δυναμώνουνε, μας κάνουνε θεριά Συνεχίζονται  οι ήχοι του πολέμου και ο άνδρας με τη γυναίκα παίρνουν την δική τους θέση, ενώ στη σκηνή εμφανίζεται ο επόμενος αφηγητής 7ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ Χρόνια πολλά υπέφερε ο Ελληνικός λαός Έκλαψε, πόνεσε και μάτωσε Έχασε παιδιά και φίλους, γονείς και συγγενείς Και αν κάποιες στιγμές το θάρρος του τον άφηνε και η καρδιά λυγούσε Μπροστά του πρόβαλε  μεμιάς με δάφνες στολισμένη η Ελλάδα η τρισένδοξη και του έδινε το χέρι Τότε το σώμα ίσιωνε και η καρδιά πετούσε τα όπλα άρπαζε ξανά και στον εχθρό ορμούσε Με την παρακάτω μουσική, στη σκηνή…… «Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ- Μίκης Θεοδωράκης» Άλογο ( Λαός) Είναι η πατρίδα μου όμορφη ,γαλάζια φωτεινή δαντέλες τ΄ακρογιάλια της, καθάριος ο ουρανός Τον ουρανό αυτό εζήλεψαν της γης τα αρπαχτικά Εζήλεψαν τα κάλλη της, την δόξα, την τιμή της και ήρθαν και την πάτησαν για να μαυρίσουν την ψυχή της Ξυπνήστε λαοί αυτής της γης και δώστε μας τα χέρια εμείς και σεις αδελφωμένοι να λευτερώσουμε ξανά ,της  ειρήνης τα περιστέρια Η μουσική συνεχίζεται ως το τέλος και οι αφηγητές βγαίνουν κρατώντας στα χέρια τους περιστέρια και τριγυρίζουν στη σκηνή Το Άλογο-Λαός παίρνει τη θέση του 8ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ Μετά από βάσανα πολλά, της γης οι αντρειωμένοι τα χέρια κράτησαν σφιχτά και έσμιξαν τη φωνή τους Και αυτή η φωνή ακούστηκε στα πέρατα του κόσμου Και ήταν τόσο δυνατή, σίγουρη και σταθερή που το σκοτάδι άφησε τα σκήπτρα του στο φως και σ΄όλη τη γη βασίλεψε ο Πολιτισμός Στο άκουσμα της παρακάτω μουσικής ,στη σκηνή εμφανίζεται η δεύτερη γυναίκα, κρατώντας την λάμπα του Πολιτισμού και κατευθείαν παίρνει τη θέση της στον…πίνακα Όλοι οι αφηγητές περικυκλώνουν τους κεντρικούς ήρωες  και αφού τριγυρίσουν για λίγο αφήνουν την Γυναίκα να απαγγείλλει «Παλαμάς-Ολυμπιακός ύμνος» Γυναίκα ( Πολιτισμός) Αρχαίο Πνεύμα αθάνατο, αγνέ πατέρα του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού Κατέβα, φανερώσου κι άστραψε εδώ πέρα στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού Στο δρόμο και στο πάλεμα και στο λιθάρι Στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή Και με το αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι και σιδερένιο πλάσε και άξιο το κορμί ( Ολυμπιακός ύμνος’ Κωστής Παλαμάς) Η μουσική συνεχίζεται  και οι 7 πρώτοι αφηγητές ένας- ένας στεφανώνουν τους κεντρικούς ήρωες, ενώ ο τελευταίος ξεδιπλώνει μια αφίσα στην οποία γράφει: ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ Κλείσαμε τραγουδώντας όλοι μαζί….

Αφήστε μια απάντηση

Your email address will not be published.