Σκηνικό:
Πρόσωπα: 2 Αφηγητές, Ελλάδα, 5 Γυναίκες, 1 Άνδρας, 4 παιδιά, Ρήγας Φεραίος, Δόξα, 3 Αγωνιστές
1ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
1821, ημερομηνία ποτισμένη
με φόβο και αίμα
Της Ελλάδας τα παιδιά
υπέφεραν πολλά
όσο ζούσαν κάτω από του Τούρκου
τη σκλαβιά
Υποσχέσεις δόθηκαν πολλές
αλλά βοήθεια καμία
και οι ελπίδες χάνονταν για
την Ελευθερία
Με την παρακάτω μουσική βγαίνει η Ελλάδα, θρηνώντας για τα παιδιά της, ενώ ο Ρήγας κάθεται στο γραφείο του λυπημένος και παρακολουθεί τα δεινά των Ελλήνων
ΘΡΗΝΟΣ * ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ – YouTube
ΕΛΛΑΔΑ
Ταπείνωση και βία
φόβο, πόνο και ερημιά
γνωρίζουν τα παιδιά μου
στων Τούρκων τη σκλαβιά
Παλεύουμε μονάχοι
βοήθεια από πουθενά
μόνο ένα θαύμα
θα φέρει την λευτεριά
Με το τελείωμα της παραπάνω μουσικής η Ελλάδα κάθεται στον…..βράχο της ενώ δυο γυναίκες μπαίνουν στη σκηνή κρατώντας τις στάμνες τους
1η ΓΥΝΑΙΚΑ
Δε με βαστάν τα πόδια μου
θα σπάσει η καρδιά μου
ο άντρας μου πήρε τ΄άρματα
και έφυγε από κοντά μου
Τι θ΄απογίνω μοναχή;
Πως θα τα βγάλω πέρα;
Εκείνος στα ψηλά βουνά
και γω μονάχη εδώ πέρα;
2η ΓΥΝΑΙΚΑ
Και ο δικός μου έφυγε
με τ΄άρματα ζωσμένος.
Σπίτι του τα ψηλά βουνά
και τα σπαθιά του, φαμελιά
Τον Τούρκο πάει να πολεμήσει
και τότε μόνο θα γυρίσει
όταν στην πατρίδα θα ρθει η Λευτεριά
Ξεκινάει η παρακάτω μουσική και στη σκηνή εμφανίζονται ένας άνδρας κρατώντας ένα σακί σιτάρι και η γυναίκα του
ΑΛΤΑΝΑ ΤΗΣ ΠΑΡΓΑΣ – Μιχάλης Τερζής – Οργανικό – YouTube
ΑΝΔΡΑΣ
Δεν υποφέρω άλλο πια
των Τούρκων το Χαράτσι
Μας κλέβουνε το βιος
μας παίρνουν το ψωμί μας
Πως θα τ’ αντέξουμε όλα αυτά;
ΓΥΝΑΙΚΑ
Κάνε κουράγιο άντρα μου
και μη βαρυγκωμάς
Έχε ελπίδα στο Θεό
κάτι θα κάνει και για μας
ΑΝΔΡΑΣ
Τα χέρια μας δουλεύουνε τη γη
και τον καρπό τον χαίρονται άλλοι
Και αλίμονο αν δεν πληρώσουμε
μας παίρνουν το κεφάλι
ΓΥΝΑΙΚΑ
Κρύψε τα λόγια σου
και την οργή σου κρύψε
Θα ρθει μια μέρα, σύντομα
που ο Τούρκος δεν θα τολμήσει να σου πει:
«Το κεφάλι σκύψε»
Στο τελείωμα της παραπάνω μουσικής το αντρόγυνο αποσύρεται και στη σκηνή εμφανίζονται τρία παιδιά κρατώντας τετράδια και μολύβια και περιμένουν με ανυπομονησία…..ενώ σε λίγο καταφτάνει ο τέταρτος της παρέας
1ο ΠΑΙΔΙ
Άντε καημένε Θοδωρή
πάλι σε πήρε ο ύπνος;
Πότε θα πάμε στο σχολειό
Τσιφλίκι σου είναι μήπως;
Ώρα σε περιμένουμε
να πάμε σχολειό παρέα
και συ μας καθυστέρησες
Είναι πράματα αυτά ωραία;
2ο ΠΑΙΔΙ: Θοδωρής
Δεν τα μάθατε τα νέα;
Δεν υπάρχει πια σχολειό
Το έκαψαν οι Τούρκοι
Έγινε μεγάλο μακελειό
3ο ΠΑΙΔΙ
Γιατί το έκαναν αυτό;
Δεν τους φτάνουν
όλα τ’ άλλα που μας κάνουν;
Τώρα τι θ’ απογίνουμε;
Αγράμματοι θα μείνουμε;
2ο ΠΑΙΔΙ: Θοδωρής
Αυτό το πράμα ακριβώς
θέλουν οι Τούρκοι να πετύχουν
Αγράμματοι να μείνουμε
Να μη ξυπνήσουμε ποτέ
Σκλάβοι για μια ζωή
Κάτω από τη δική τους την υποταγή
4ο ΠΑΙΔΙ
Μη φοβάστε βρε παιδιά!!!
Έχουμε δίπλα μας την Παναγιά
Αυτή θα μας βοηθήσει
να βρούμε κάποια λύση
Αγράμματοι δε θα μείνουμε
ούτε για πάντα σκλάβοι
Τρόπο θα βρούμε άλλονε
εμείς να μορφωθούμε
και της πατρίδας μας το φως
όλα τα μάτια να το δούνε
Καθώς ακούγεται η παρακάτω μουσική βγαίνουν στη σκηνή δύο γυναίκες κρατώντας τα μωρά στην αγκαλιά τους ενώ τρέχουν έντρομες
Αράμ Χατσατουριάν: Χορός των σπαθιών – YouTube
1η ΓΥΝΑΙΚΑ
Βοήθα Παναγιά μου
να σώσω το παιδί μου
από των Τούρκων την οργή
Θέλουν να μου το αρπάξουν
μέσα από την αγκαλιά μου
και Τούρκο να τον κάνουν
μακριά στην Αραπιά
2η ΓΥΝΑΙΚΑ
Αλίμονο, τι συμφορά;
που να πάμε, που να κρυφτούμε;
Πως να γλιτώσουμε τα παιδιά μας
Γενίτσαροι να μη γενούνε ;
Άδειασαν τα σπίτια μας
άδειασε και η καρδιά μας
αφού μας παίρνουν μακριά
τα μικρά παιδιά μας
Φεύγουν από τη σκηνή καθώς συνεχίζεται η παραπάνω μουσική
2ος ΑΦΗΓΗΤΗΣ
Όλα αυτά σκεφτότανε
ο Ρήγας ο Φεραίος
και έψαχνε τρόπους για να βρει
τους Έλληνες να ξεσηκώσει
Έπιασε πένα και χαρτί
μελάνι, φαντασία
και ποίημα έκανε σπαθί
με δύναμη και αξία
Ακούγεται το παρακάτω μουσικό κομμάτι και στη σκηνή βγαίνει ο Ρήγας, πλησιάζοντας τους….Έλληνες οι οποίοι από την αρχή της παράστασης βρίσκονται στη σκηνή μαζί με τα παραπάνω παιδιά
Θούριος (ορχηστρικό) – YouTube
ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ
Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ’ απ’ τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
Στο σημείο αυτό όλοι μαζί τραγουδάμε τους παρακάτω στίχους
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.
Το μουσικό κομμάτι συνεχίζεται και οι αγωνιστές στέκονται μπροστά στο Ρήγα και δίνουν τον όρκο τους
1ος ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.
2ος ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να `ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να `μαι, υπό τον στρατηγόν.
3ος ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ
Σ’ ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να `χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστην του καθ’ ένας, ελεύθερος να ζει,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.
Στο σημείο αυτό σηκώνονται και τα υπόλοιπα παιδιά και όλοι μαζί φωνάζουν :
«Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός».
Στο τέλος ακούγεται ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ και η Ελλάδα μπαίνει με περηφάνια στη σκηνή….
ΕΛΛΑΔΑ
Παιδιά μου αγαπημένα
ήρωες του ’21
Όρκο βαρύ μου δώσατε
και όμως τον κρατήσατε
Τους Τούρκους διώξατε μακριά
και φέρατε ξανά, πίσω τη λευτεριά
Αιώνια θα σας ευγνωμονώ
και πάντα την αγάπη μου για σας
με δυνατή φωνή θα διαλαλώ
Η Ελλάδα παίρνει από το χέρι τη Δόξα και στεφανώνουν τους Έλληνες ενώ ακούγεται η συνέχεια του Εθνικού ύμνου
ΔΟΞΑ
Με δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι
η Ελλάδα στεφανώνει
τα αγαπημένα της παιδιά
Αυτά που σήκωσαν κεφάλι
χωρίς βοήθεια από πουθενά
και έφεραν στην πατρίδα τους
ξανά τη λευτεριά
Τιμή και δόξα στους Έλληνες αγωνιστές του ’21
Πρόσφατα σχόλια