«Μπορεί ένα όπλο αντί να σκοτώνει, να κάνει τους κισσούς να το αγκαλιάζουν με εμπιστοσύνη;Όταν τα ζώα μιλάνε χαρούμενα με τα πουλιά και οι ανθρώπινες ψυχές χαίρονται και αγαπούν, τότε η βία γίνεται μια μακρινή, ξεχασμένη ιστορία»
(Πολύ όμορφο και συγκινητικό παραμύθι που διασκευασμένο δίνει την παρακάτω θεατρική παράσταση και στέλνει σε γονείς και παιδιά μηνύματα αγάπης, χαράς και ΕΙΡΗΝΗΣ)
Λίγα λόγια για τους γονείς
{Την 28 Οκτωβρίου 1940 το εκκρεμές της ιστορίας καλούσε και πάλι τον μαρτυρικό λαό των Ελλήνων, στο γνώριμο ραντεβού για τον υπερπάντων αγώνα. Η Ελλάς εδέχετο την ιταμή αξίωση του Ιταλών φασιστών για την παράδοση του εθνικού εδάφους. Και η απάντηση όμως γνωστή στη συνείδηση κάθε γνήσιας ελληνικής ψυχής. Γονιμοποιημένη από το διαχρονικό όραμα της ελευθερίας και της προάσπισης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της δημοκρατίας, που μετέδωσαν οι Έλληνες στην οικουμένη, με τους ένδοξους και λαμπρηφόρους αγώνες τους. Αυτήν την απάντηση σάρκωσε με το ΟΧΙ του ο «απόγονος μαρτύρων» κατά τον ποιητή, Ιωάννης Μεταξάς. Την αποφράδα νύχτα της 28-ης Οκτώβρη, ο λαός της Αθήνας ξυπνούσε από το βόμβο των σειρήνων, μέσα στο ζόφο του κηρυχθέντος πολέμου.Το ραδιόφωνο καλούσε σε επιστράτευση τους Έλληνες και στην παγωμένη Πίνδο έπεφταν οι πρώτες κανονιές. Η αθάνατη ελληνική ψυχή όμως αποκρίθηκε με λεβεντιά στο κέλευσμα της ιστορίας. Με το τραγούδι στο στόμα οι επίστρατοι έφευγαν για το μέτωπο και η γλυκιά ευχή της μάνας, τους κατευόδωνε στο ραντεβού με τη ιστορία. Η Ευρώπη με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσε τις εξελίξεις και προκαθόριζε την έκβαση της άνισης μάχης. Πως θα μπορούσε η μικρή στρατιωτικά Ελλάδα να αντιμετωπίσει τα στίφη και της σιδερόφραχτες μεραρχίες των ιταλικών μελανοχιτώνων, που προσέρχονταν στον απρόκλητο πόλεμο, όχι μόνον με καθολική αριθμητική υπεροχή, αλλά και με στρατιωτικό εξοπλισμό μακράν ογκωδέστερο και πιο σύγχρονο; Δεν είχαν σταθμίσει όμως την αδούλωτη ελληνική ψυχή και πως η ύλη είναι ανίσχυρη μπροστά στο πνεύμα.Όλα αυτά βέβαια σας είναι γνωστά Τα λέμε, τα διαβάζουμε ,τα γιορτάζουμε κάθε χρόνο Έτσι πρέπει και έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι την ιστορία της πατρίδας μας Όμως, αναρωτιέμαι!!!! Γιατί οι πόλεμοι; Γιατί τόσο αίμα, δάκρυα, θυσίες Γιατί κάθε λαός θα πρέπει για να ζήσει με αξιοπρέπεια και ελευθερία, για να έχει δικό του, το σπίτι του , την πατρίδα του, τον αέρα που αναπνέει πρέπει να τα κερδίζει πολεμώντας; Γιατί η Ειρήνη να μη βασιλεύει σε όλη τη γη και όλοι οι λαοί να είναι αγαπημένοι; Γιατί; Γιατί η Ειρήνη έχει έναν άσπονδο, λαίμαργο και πλεονέκτη εχθρό Τον πόλεμο!!!
Αναντίρρητα, εξόφθαλμα και πασιφανή είναι τα αποτελέσματα του πολέμου που η τελειοποίηση των σύνεργων του θανάτου εγγυάται την πλήρη εκμηδένιση και τον εξολοθρεμό της ζωής από τον πλανήτη μας. Ο πόλεμος και τα δεινά που τον ακολουθούν είναι η κατάρα και το όνειδος, η καταισχύνη και η φοβερή απέχθεια των ανθρώπων, γιατί τους ρημάζει και τους καταστρέφει τα υπάρχοντα και την ίδια τη ζωή τους. Με τον πόλεμο εξαφανίζεται η εμπιστοσύνη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο και μαζί της το αίσθημα της ασφάλειας. Συνέπεια του πολέμου είναι η εξαφάνιση της εμπιστοσύνης, η ορμή για ξεπέρασμα του άλλου στην αναλγησία και ο αναποδογυρισμός του πινάκα των αξιών. Ο πονηρός, ο επονείδιστος, ο ύπουλος, ο ικανός για όλα, έχει τη μεγαλύτερη εκτίμηση και είναι περιζήτητος σύντροφος και συνεργάτης. Σε περίπτωση πολέμου οι άνθρωποι προτιμούν να θεωρηθούν κακοί παρά κουτοί, η αλλαγή δε αυτή των συναισθημάτων είναι κατάπτωση και εκφυλισμός. Επιπλέον εμφανίζονται όλες οι μορφές του εκφυλισμού και η ειλικρίνεια που είναι ο κλήρος κάθε ευγενικής ψυχής χλευάζεται και γίνεται άφαντη, οι λεγόμενοι πολιτισμένοι ξεπερνούν σε αγριότητα τους βαρβάρους και οι πιο ευγενικές υπάρξεις βυθίζονται στην απόγνωση από τις ακατονόμαστες πράξεις.Ο πόλεμος λοιπόν είναι το τέρας της Αποκάλυψης που προκαλεί το πνεύμα, τη ζωντάνια, τη δημιουργία και την ύπαρξη. Εκατομμύρια ήταν για παράδειγμα τα θύματα των ανθρώπων όλων των ηλικιών, των φύλων και των φυλών, των λαών και των εθνοτήτων στα πεδία των μαχών και στα μετόπισθεν κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι φρικιαστικές ωμότητες του έφθασαν στην πιο ραφιναρισμένη θηριωδία στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των αιχμαλώτων από τους επίδοξους επιβήτορες της παγκόσμιας εξουσίας, τους ειδεχθείς χιτλεροφασίστες. Οι ομαδικές εκτελέσεις, τα ανείπωτα βασανιστήρια, το κάψιμο στα κρεματόρια, τα ‘επιστημονικά πειράματα’ με τα χιλιάδες θύματά τους, η εκτέλεση των αιχμαλώτων, μικρό μόνο δείγμα αποτελούν της αποκτήνωσης και της αποθηριοποίησης που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος σε μια παγκόσμια σύρραξη. Πέρα, λοιπόν, από τις απερίγραπτες υλικές ζημιές που προκαλεί ο πόλεμος και τα ερείπια στα οποία σωριάζεται ο πολύχρονος ανθρώπινος μόχθος, τη μεγαλύτερη συμφορά παθαίνει ο άνθρωπος που απογυμνώνεται από κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό και ιδιότητα και υπερβαίνει σε ζωώδικες ενέργειες και τα ίδια τα ζώα της ζούγκλας, γιατί αυτά τουλάχιστον, όταν κορέσουν την πείνα τους, παύουν να εξοντώνουν τα υπόλοιπα ζώα. Ο άνθρωπος όμως δύσκολα χορταίνει τη δίψα του για αίμα και τις κανιβαλικές του διαθέσεις σε περίοδο πολέμου. Ούτε λόγος να γίνεται σε μια τέτοια κατάσταση για τη μόρφωση και την παιδεία του λαού, γιατί στον πόλεμο κλείνουν ή υπολειτουργούν τα σχολεία, μαραίνονται όλες οι μορφές της τέχνης, αφού λείπει κάθε διάθεση και ασφάλεια, επειδή κανείς δε γνωρίζει τι θα του συμβεί την επόμενη μέρα.Στο σημείο αυτό με έμφαση τονίζουμε ότι οι πολεμοκάπηλοι της εποχής μας έχουν γίνει έξω φρενών, βλέποντας το ξεσήκωμα της νεολαίας σε όλες της γωνιές της γης ενάντια στην απειλή ενός καινούργιου ολοκαυτώματος της ανθρωπότητας. Χρέος κάθε τίμιου ανθρώπου είναι σήμερα ο ακατάπαυστος αγώνας για τη διάσωση της παγκόσμιας ειρήνης. Όλοι οι άνθρωποι, μαύροι και λευκοί, κίτρινοι και ερυθρόδερμοι, χριστιανοί και μωαμεθανοί, πιστοί και άπιστοι, μορφωμένοι και μη, δεξιοί και αριστεροί, σοσιαλιστές και κομουνιστές, πέρα από τα σημεία που τους χωρίζουν, πρέπει να αναζητήσουν όσα τους ενώνουν στην κοινή προσπάθεια για το πολυπόθητο αγαθό της ειρήνης. Σήμερα που ποδοπατούνται οι ανθρώπινες αξίες σε ένα πιο ξέφρενο σατανικό χορό των πυρηνικών εξοπλισμών, που μεγαλόστομα και χωρίς ίχνος ντροπής διατυπώνονται θεωρίες για το ‘πρώτο πυρηνικό πλήγμα’, πρέπει να ενταθεί η πάλη για να σωθεί ο άνθρωπος σαν βιολογικό, ηθικό και πνευματικό ον. Δεν αρκούν όμως οι ευχές, οι καλοί λόγοι, οι υπέρ της ειρήνης εγκύκλιοι, χρειάζεται ενεργότερη εκστρατεία για τη σωτηρία του πλανήτη μας. Οι έμποροι του πολέμου πρέπει να γίνουν άφαντοι. Η σατανική μειοψηφία που περιμένει πώς και πώς τον πόλεμο, πρέπει να εξαφανιστεί, οι ‘αγάδες και οι πασάδες’, οι άπληστοι εκμεταλλευτές των λαών με τα εκφυλισμένα ένστικτά τους πρέπει να αποδυναμωθούν αν θέλει η ανθρωπότητα να ελπίζει σε περισσότερες μέρες ζωής. Χρέος μας λοιπόν επιβάλλεται να είναι το ξεσκέπασμα των εμπρηστών της ειρήνης και των πολεμοκάπηλων. Άγρυπνοι αρμόζει να αφουγκραζόμαστε κάθε κίνηση και παρουσία που θα διαταράξει την ειρήνη και την ανθρώπινη νηνεμία. Στο αγωνιστικό χαράκωμα της ειρήνης δεν έχουμε διαφορές, δεν μας χωρίζουν στενόκαρδα υλικά ή άλλου είδους συμφέροντα. Και κάτι άλλο. Δεν έχει σημασία ποιοι τον κάνουν τον πόλεμο και που, αφού είναι πόλεμος Πρέπει να σταματήσουν οι πόλεμοι και να κυριαρχήσει η Ειρήνη Αυτά τα μηνύματα λοιπόν θέλουμε μέσα από την σημερινή μας γιορτούλα να σας στείλουμε, γι’ αυτό επιλέξαμε ένα παραμύθι με αντιπολεμικό μήνυμα, το διασκευάσαμε και θα σας το παρουσιάσουμε με πολύ αγάπη και αισιοδοξία ότι ποτέ πια δεν θα γίνει πόλεμος και ποτέ πια οι άνθρωποι δεν θα χύσουν δάκρυα πόνου και απόγνωσης, παρά μόνο δάκρυα χαράς }
Σκηνικό: Ένα δάσος Πρόσωπα: Πουλί,Αρκούδα, Αηδόνι, παγόνι, Πνεύμα του Δάσους, 3 Άνθρωποι, 4 Αφηγητές,2 Κυνηγοί, Πόλεμος, Ειρήνη,Γη
Αρχίζουμε…….
Ταυτόχρονα με την μουσική βγαίνει ο πρώτος αφηγητής με τον πρώτο άνθρωπο Και ενώ ο αφηγητής απαγγέλλει, ο άνθρωπος τουρτουρίζοντας ψάχνει για τροφή
1ος Αφηγητής
Στα πολύ παλιά τα χρόνια
σε μια πέτρινη σπηλιά
ένας άνθρωπος θλιμμένος
έτρεμε από την παγωνιά.
Όλα ήταν σκεπασμένα
παγωμένα και νεκρά
και δεν έβρισκε τροφή
μες το δάσος πουθενά
Μόλις ο αφηγητής τελειώσει ένα πουλί μπαίνει στη σκηνή και ο άνθρωπος σηκώνει μία πέτρα και…..
Πουλί
Γιατί θέλεις εσύ, εμένα να σκοτώσεις;
Σε έχω βλάψει πουθενά ή σκοτώνεις
η ώρα σου για να περνά;
1ος Άνθρωπος
Καθόλου δεν σκοτώνω η ώρα μου για να περνά
Ψάχνω τροφή να βρω για την οικογένειά μου που πεινά
Πουλί
Πόσο σε καταλαβαίνω
Το ίδιο κάνω απ’ το πρωί
Ψάχνω να βρω λίγη τροφή
αλλά η προσπάθεια μου μάταιη
1ος Άνθρωπος
Αν κάτι δεν βρω η οικογένειά μου για να φάει
ποιος ξέρει άραγε τι θα συμβεί;
Μπορεί όλη η ανθρώπινη γενιά να εξαφανιστεί
Πουλί
Αν είναι πράγματι γιαυτό
που θέλεις εσύ να με σκοτώσεις
σημάδεψε με άφοβα
την γενιά σου για να σώσεις
Ο άνθρωπος ρίχνει την πέτρα και το πουλί πέφτει στο έδαφος
*
Συνεχίζεται η παραπάνω μουσική και βγαίνει ο δεύτερος αφηγητής με τον δεύτερο άνθρωπο Και ενώ ο αφηγητής απαγγέλλει, ο άνθρωπος τουρτουρίζοντας ψάχνει κάτι για να σκεπαστεί
2ος Αφηγητής
Πέρασαν χρόνια πολλά
Οι άνθρωποι ανακαλύψαν
το τσεκούρι, την σφεντόνα, τη φωτιά
Κατάλαβαν πως για να μη κρυώνουν
έπρεπε να ντύνονται ζεστά
Όμως τα πρόβατα από το κρύο είχαν χαθεί
Και μες στο δάσος έψαχνε κάτι
για να τυλιχθεί
Μόλις ο αφηγητής ολοκληρώσει εμφανίζεται μια αρκούδα Τότε ο άνθρωπος σηκώνει την σφεντόνα ενώ η αρκούδα τον κοιτάζει φοβισμένη
Αρκούδα
Γιατί καλέ μου άνθρωπε
θέλεις εσύ να με εξοντώσεις;
Δεν με λυπάσαι;
Από το κρύο τουρτουρίζω
και ψάχνω μια ζεστή σπηλιά
εμένα για να προστατέψω
και τα μικρά μου τα παιδιά
2ος Άνθρωπος
Γι’ αυτό τον λόγο θέλω εγώ εσένα να σκοτώσω
Η γούνα σου είναι ζεστή
και η οικογένεια μου όλη θα ντυθεί
Αν το σώμα μου δεν τυλίξω για να ζεσταθώ
Ποιος ξέρει τι θα απογίνει
η γενιά μου και εγώ;
Αρκούδα
Αν όλα αυτά τα κάνεις για την οικογένεια σου
Χαλάλι σου η γούνα μου
Παρ’ την. Στην δίνω χάρισμα σου
Και ο άνθρωπος σηκώνει την σφεντόνα και η αρκούδα πέφτει στο έδαφος
*
Συνεχίζεται η παραπάνω μουσική και βγαίνει ο τρίτος αφηγητής με τον τρίτο άνθρωπο Και ενώ ο αφηγητής απαγγέλλει, ο άνθρωπος απλώνει το δίχτυ του
3ος Αφηγητής
Και πέρασαν πάλι χρόνια πολλά
Οι άνθρωποι χόρτασαν και δεν κρύωναν πια
Είχαν φαγητό και ρούχα πολλά
Είχαν εφεύρει τον ηλεκτρισμό
και τα εργοστάσια έφτιαχναν
αγαθά ένα σωρό
Όμως, πάλι ένα χειμώνα…..
Στη φάση αυτή ο άνθρωπος πετάει το δίχτυ του και φυλακίζει το αηδόνι και το παγόνι
Αηδόνι
Γιατί θέλεις να με φυλακίσεις;
Η ζωή μου μέσα στο κλουβί
θα είναι μαύρη και πικρή
3ος Άνθρωπος
Και γω φυλακισμένος νιώθω
σε κλουβί από τσιμέντο
Και η δική σου η λαλιά
θα δώσει ζωντάνια και χαρά,
στο σπίτι μου και στα παιδιά
Αηδόνι
Αν είναι πράγματι για σένα και για τα παιδιά
κλείσε με άφοβα πίσω από κάγκελα βαριά
Παγόνι
Εμένα τι με θέλεις, αφού δεν κελαηδάω;
Η φωνή μου είναι άσχημη πολύ
Άφησε με να ξεφύγω!
Δεν αντέχω ούτε στιγμή
φυλακισμένος σε κλουβί
3ος Άνθρωπος
Μέσα στα τσιμεντένια μας κλουβιά
όλα είναι γκρίζα και θολά!
Μπορεί να έχεις άσχημη φωνή
Αλλά όλου του κόσμου η ομορφιά
πάνω στα φτερά σου έχει μαζευτεί
Θέλω να δείξεις στα παιδιά
ότι έξω από τα τσιμεντένια μας κλουβιά
υπάρχει τόση ομορφιά!!!
Παγόνι
Αχ!!!! Άνθρωπε φτωχέ
με τίποτε ποτέ δεν θα είσαι ευτυχισμένος
Φυλάκισε με, αν με αυτό
θα είσαι ευχαριστημένος
Και ο άνθρωπος βάζει τα πουλιά στα κλουβιά τους
*
Mουσική και ο τέταρτος αφηγητής καλωσορίζει τον 1ο κυνηγό
4ος Αφηγητής
Και πέρασαν κι άλλα χρόνια. Πολλά
Ο άνθρωπος πέταξε πιο γρήγορα από τα πουλιά
Ταξίδεψε στο φεγγάρι και είδε τα άστρα από κοντά
Μηχανές δούλευαν και έδιναν πολλά αγαθά
Άραγε οι άνθρωποι θα ήταν ευχαριστημένοι τώρα πια;
Στη φάση αυτή ζώα και πουλιά εμφανίζονται στη σκηνή και κρύβονται πίσω από τα δέντρα Ο κυνηγός σηκώνει το όπλο του και σημαδεύει το πουλί….
ΠΟΥΛΙ: Γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Πεινάς;
Ο κυνηγός σηκώνει το όπλο του και σημαδεύει την αρκούδα…
ΑΡΚΟΥΔΑ: Γιατί θέλεις να με σκοτώσεις; Μήπως κρυώνεις;
Ξαφνικά εμφανίζονται και τα άλλα πουλιά και κάνουν ένα κύκλο γύρω από τον κυνηγό
Παγόνι- Αηδόνι: Γιατί θέλεις να μας σκοτώσεις; Πεινάς;Μήπως κρυώνεις;Πες μας Τι ανάγκη έχεις τώρα πια;
Κυνηγός: Όχι!!! Ούτε πεινάω ,ούτε κρυώνω
*
Στο άκουσμα της μουσικής εμφανίζεται και άλλος ένας κυνηγός, ενώ το Πνεύμα του Δάσους, ξεπροβάλλει Οι κυνηγοί βλέπουν τα ζώα ντροπιασμένοι
Πνεύμα του δάσους
Άκουσε με κυνηγέ
και βάλε τα λόγια μου
καλά μες στο μυαλό σου
Οι πρόγονοί σου κυνηγούσαν
γιατί κρυώναν και πεινούσαν
Εσύ με ποιο δικαίωμα
το όπλο σου σηκώνεις
και αθώες ζωές σκοτώνεις;
1ος Κυνηγός
Μα!!! Εγώ είμαι κυνηγός
με άδειες και υπογραφές
Μπορώ να κυνηγώ όποτε μου κάνει κέφι
την ώρα μου για να περνώ
χωρίς πολύ να σκοτιστώ
Πνεύμα του δάσους
Με την πείνα και το κρύο
οι πρόγονοί σου υπογράφαν
Και μάθε το μια και καλή
Ότι, σε μας χρωστάτε οι άνθρωποι, την ζωή
Εμείς σας δώσαμε φαϊ και ρούχα να ντυθείτε
Και τώρα που δεν μας χρειάζεστε
εσείς μας πολεμάτε;
2ος Κυνηγός
Και τα όπλα μας τι να τα κάνουμε
αν δεν πάμε για κυνήγι;
Θα τ΄αφήσουμε να σκουριάσουνε
μέσα στην αποθήκη;
Πνεύμα του δάσους
Όσο γι’ αυτό να μην ανησυχείτε!!!
Ρίξτε μια ματιά, μέσα στο δάσος βαθιά
Οι κισσοί περιμένουν να βρουν στήριγμα
Αν όλοι εσείς που σκοτώνετε
τα όπλα σας βυθίσετε στη γη
το δάσος αυτό θα μεγαλώσει
και αγάπη και ειρήνη θα δώσει
*
Οι κυνηγοί βυθίζουν τα όπλα τους και τυλίγουν γύρω τους τους κισσούς, ώσπου με την παρακάτω μουσική μπαίνει ο Πόλεμος και η Γη ενώ τα ζώα κρύβονται πίσω από τα δέντρα
Πόλεμος
Χα!!Χα!!! Άνθρωποι ανόητοι
τι είναι αυτά που συζητάτε;
Όσα όπλα και αν βυθίσετε στη γη
και όσα δάση και να φτιάξετε
όλα μάταια θα είναι
Πάντα μπροστά σας θα με βλέπετε
θα κρύβεστε και θα τρέμετε
Γη
Εγώ και οι άνθρωποι μου δεν σε θέλουμε
Φύγε μακριά μας!!!
Τι είναι αυτό που σε κρατάει εδώ;
Γιατί σκορπάς φόβο, θυμό και όλεθρο;
Πόλεμος
Μα, αγαπητή μου, στα αλήθεια εσύ δεν ξέρεις;
Οι άνθρωποι σου ευθύνονται για την παρουσία μου
Το μίσος, η γκρίνια και η πλεονεξία
με κάνουν δυνατό
Το χρήμα και ο εγωισμός
είναι για μένα θησαυρός
Γη
Είσαι σαν ένας επικίνδυνος ιός!!!
Μολύνεις τα πάντα στο πέρασμα σου
με την καυτή ανάσα σου
Άραγε θα βρεθεί για αυτό
ένα ισχυρό αντίδοτο;
Στη φάση αυτή ακούγεται η παραπάνω μουσική, ο Πόλεμος φεύγει γελώντας δυνατά, ενώ η Γη απελπισμένη πέφτει στο έδαφος
*
Σιγά- σιγά με την παρακάτω μουσική βγαίνει στην σκηνή η Ειρήνη ,βγάζει τους ήρωες πίσω από τα δέντρα και εκτελεί ένα μικρό χορευτικό γύρω από την Γη
Ειρήνη
Γη μου αγαπημένη!!
Σταμάτα να είσαι πικραμένη
Κι αν θέλεις αντίδοτο να φτιάξεις
τα παιδιά σου όλα να φωνάξεις
να φτιάξετε μια συνταγή
Τα υλικά της παντού να γίνουνε γνωστά
γιατί είναι σίγουρα και ισχυρά
Μόνο μ’ αυτόν τον τρόπο θα διώξετε τον πόλεμο
και θα είσαι πάλι ευτυχισμένη
γελαστή και ενωμένη
Ξανακούγεται το παραπάνω μουσικό κομμάτι και οι ήρωες βγαίνουν μπροστά κρατώντας στα χέρια τους μπουκαλάκια με το……αντίδοτο- μήνυμα Το κάθε παιδί -ήρωας δίνει το μπουκαλάκι στα χέρια του γονιού του Έτσι τα μηνύματα – υλικά θα γίνουνε παντού γνωστά
Πρόσφατα σχόλια