χημεία   από τον Σταυρακαντωνάκη Γιώργο   Χημικό -Λύκειο Γαζίου Ηράκλειο                         mailto:stayrakant@sch.gr

ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΒΡΑΒΕΙΟ NOBEL ΧΗΜΕΙΑΣ
 

1. 1901 - Jacobus H. van 't Hoff
2. 1902 - Emil Fischer
3. 1903 - Svante Arrhenius
4. 1904 - Sir William Ramsay
5. 1905 - Adolf von Baeyer
6. 1906 - Henri Moissan
7. 1907 - Eduard Buchner
8. 1908 - Ernest Rutherford
9. 1909 - Wilhelm Ostwald
10. 1910 - Otto Wallach

άλλες βιογραφίες

Bohr

Arrhenius

Svante August Arrhenius

Σουηδός Χημικός που γεννήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 1859 και πέθανε στις 2 Οκτωβρίου 1927. Από μικρός έδειξε μεγάλο ταλέντο για τα μαθηματικά και τις Φυσικές επιστήμες. Το 1876 μπήκε στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα για να σπουδάσει Μαθηματικά, Φυσική και Χημεία. Το 1895 έγινε καθηγητής Φυσικής στην Στοκχόλμη.

Έγραψε πολλά και σημαντικά συγγράμματα όπως “Χημεία και Μοντέρνα ζωή”, “Η πυκνότητα των αστεριών” και το 1918 έκδωσε το φημισμένο βιβλίο του “Θεωρίες διαλυμάτων”. Πήρε το Νόμπελ Χημείας το 1904
 

Johannes Nicolaus Bronsted

Γεννήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 1879 στο Varde της Δανίας και πέθανε στην Κοπεγχάγη στις 17 Δεκεμβρίου 1947. Δανός φυσικός, ευρύτατα γνωστός για την θεωρία του για τα οξέα και τις βάσεις μαζί με τον Άγγλο Thomas Martin Lowry.

Οι δύο άντρες διατύπωσαν την θεωρία τους ταυτόχρονα παρ’ όλο που έκαναν τις έρευνές τους ανεξάρτητα. Το βασικό του ενδιαφέρον ήταν η θερμοδυναμική αλλά έκανε και σημαντικές εργασίες στα ηλεκτρολυτικά διαλύματα.

Ήταν γιος πολιτικού μηχανικού, τελείωσε τη Σχολή Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης και πήρε το διδακτορικό του από το ίδιο Πανεπιστήμιο.

Έγινε καθηγητής Φυσικής και Ανόργανης Χημείας στο ίδιο Πανεπιστήμιο, μια θέση που κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Ήταν επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Yale και η αντίθεσή του στον ναζισμό κατά την διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου τον βοήθησε να εκλεγεί βουλευτής στο Δανικό Κοινοβούλιο, οι αρρώστιες όμως τον εμπόδισαν τελικά να καταλάβει την θέση.
 
 

Thomas Martin Lowry

Γεννήθηκε το 1874 και πέθανε το 1947. Ο Lowry πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Αρχικά δίδασκε Χημεία στο Westminster Training College, μετά στην Ιατρική Σχολή του Guy και αργότερα έγινε καθηγητής Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Το 1920 έγινε καθηγητής φυσικοχημείας στο πανεπιστήμιο του Cambridge. Δουλεύοντας ανεξάρτητα από τον Br?nsted, ο Lowry εισήγαγε πολλές νέες απόψεις σχετικά με τα οξέα και τις βάσεις. Παρ’ όλα αυτά πολλοί συγγραφείς δεν αναγνωρίζουν στα βιβλία τους την συνεισφορά του στη χημεία των οξέων και των βάσεων.

Αντίθετα ο Lowry αναγνωρίζεται ευρέως για την συνεισφορά του στην Οργανική Χημεία και την Φυσικοχημεία, κυρίως για τις μελέτες του στα οπτικά ισομερή.

Gilbert Newton Lewis
 

Αμερικανός Χημικός που γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1875 στην Μασαχουσέτη και πέθανε στις 23 Μαρτίου 1946. Ασχολήθηκε με την μελέτη της θερμοδυναμικής, την δομή των ατόμων και των δεσμών καθώς και με την θεωρία των οξέων και των βάσεων.

Το ατομικό του μοντέλο και η διάκριση που διατύπωσε σε σχέση με τον ιονικό και ομοιοπολικό δεσμό εντυπωσίασαν. Η θεωρία του για τα οξέα και τις βάσεις εκτόπισαν τις θεωρίες των Br?nsted και Lowry.
 
  

Carl Wolfgang Wilhelm Ostwald

Γερμανός Φυσικός, Χημικός και Φιλόσοφος που γεννήθηκε το 1853 και πέθανε το 1932. Γεννήθηκε στη Ρήγα της Λιθουανίας και ήταν καθηγητής Χημείας και διευθυντής του εργαστηρίου του Πανεπιστημίου της Λειψίας από το 1886 έως το 1906. Πήρε το Νόμπελ Χημείας το 1909 για τις εργασίες του στην κατάλυση και στην τάξη των αντιδράσεων. Έκανε επίσης καταπληκτική δουλεία στα χρώματα και στα κολλοειδή.

Έγραψε το 1923 το βιβλίο “Color science” και πάρα πολλά εγχειρίδια. Έδωσε το όνομά του σε ένα τρόπο παραγωγής του νιτρικού οξέος από αμμωνία. Στη φωτογραφία είναι με τον Vant't Hoff.

Henri Luis Le Chatelier

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 8 Οκτωβρίου 1850 και πέθανε το 1922. Πήρε τις πρώτες γνώσεις μαθηματικών και χημείας από τον πατέρα του που ήταν μηχανικός και κατόπιν βοήθησε τον πατέρα του να εγκαταστήσει το πρώτο εργοστάσιο αλουμινίου στην Γαλλία. Αυτό συνέβαλλε στο να εμπλακεί με την μεταλλουργία.

Όταν αποφοίτησε από το τμήμα μεταλλείων της Ecole Polytechnigue δούλεψε σαν μηχανικός μεταλλείων, αργότερα όμως δέχτηκε με έκπληξη μια πρόταση για την θέση του καθηγητή στην Ecole de Mines, και κατόπιν έγινε καθηγητής στο Κολέγιο της Γαλλίας. Προτιμούσε την απασχόληση με προβλήματα ευρύτερου ενδιαφέροντος που έχουν εφαρμογή στη βιομηχανία. Μελέτησε τους διάφορους τύπους σοβάδων και τσιμέντων και μελετώντας την σύνθεση της αμμωνίας κατέληξε στην διατύπωση την γνωστή αρχή. Έδωσε λύση στο πρόβλημα της μέτρησης υψηλών θερμοκρασιών και επεκτείνοντας το ενδιαφέρον του για το τσιμέντο ασχολήθηκε με την θερμοδυναμική.

Ασχολήθηκε και τελικά επέλυσε το πρόβλημα των εκρήξεων που συνέβαιναν σε ορυχεία της Γαλλίας λόγω του μεθανίου.

Jacobus Henricus van't Hoff 

Ο Jacobus Henricus van’t Hoff γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου 1852 στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας και πέθανε στις 1 Μαρτίου 1911 στο Βερολίνο. Πήρε το πρώτο Νόμπελ Χημείας στις 10 Δεκεμβρίου 1901 σε αναγνώριση της συμβολής του στους νόμους της Χημικής κινητικής και στους νόμους της οσμωτικής πίεσης των διαλυμάτων.

Ασχολήθηκε επίσης με την στερεοχημεία και έκδοση το πρώτο περιοδικό Φυσικοχημείας, το “Zeitschrift fur physikalische Chemie” Ήταν γιος φυσικού και ήταν το 3^ο από τα επτά παιδιά της οικογένειάς του. Σαν παιδί ενδιαφερόταν για τα πειράματα χημείας, κυρίως με εκρηκτικά. Ήταν επίσης πολύ καλός στη μουσική και στην ποίηση.

Όταν τελείωσε (σε δύο χρόνια) το τριετούς φοίτησης Πολυτεχνείο του Delft προσανατολίστηκε κυρίως στην φιλοσοφία και την ποίηση. Κατόπιν βελτίωσε το επίπεδο γνώσης των μαθηματικών του φοιτώντας στο Πανεπιστήμιο του Leiden και έμαθε περισσότερη Χημεία στην Βόννη με τον August Kekule και στο Παρίσι με τον Charles Wurtz. Πήρε το Ph.D το Δεκέμβριο του 1874, αλλά ήταν ακόμη άνεργος. Το 1876 βρήκε δουλειά ως λέκτορας στην Ουτρέχτη.

Όταν ήταν 22 χρονών, εξέδωσε μια εργασία σχετική με την τρισδιάστατη μορφή των μορίων, π.χ. θεωρούσε ότι τα άτομα που βρίσκονται γύρω από ένα άτομο άνθρακα, βρίσκονται στις κορυφές κανονικού τετραέδρου. Η θεωρία του πολεμήθηκε πολύ, αλλά στο τέλος επεκράτησε.

Κατόπιν πήρε την θέση καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Πρώτος καθιέρωσε το σύμβολο με τα διπλά βέλη για τις αμφίδρομες αντιδράσεις. Αξιοποίησε τις απόψεις του Pfeffer και διατύπωσε τον γνωστό τύπο της οσμωτικής πίεσης.

 
  

Lowrence Joseph Henderson- Karl Hasselbach

O Lawrence Joseph Henderson γεννήθηκε στις 3 Ιουνίου 1878 στη Μασαχουσέτη και πέθανε στις 10 Φεβρουαρίου 1942 στο Κέιμπριτζ. Αμερικανός βιοχημικός που ασχολήθηκε με την μελέτη των οξέων και των βάσεων.

Ήταν καθηγητής Βιοχημείας στην Ιατρική Σχολή του Harvard και ασχολήθηκε με τα οξέα και τις βάσεις που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα και μελέτησε τα “φυσιολογικά ρυθμιστικά διαλύματα” που υπάρχουν στο ανθρώπινο σώμα.

Η γνωστή χημική εξίσωση ανακαλύφθηκε από τον Henderson και τροποποιήθηκε από τον Δανό βιοχημικό Karl Hasselbach και είναι πλέον γνωστή σαν εξίσωση Henderson-Hasselbach, με τεράστια σημασία στην βιοχημεία.

Ο Henderson έγραψε επίσης δύο φιλοσοφικά έργα, το “The Fitness of the Environment (1913) ” και το “ The order of Nature (1917) ”, στα οποία ισχυρίζεται ότι το φυσικό περιβάλλον του πλανήτη είναι τέλεια διαμορφωμένο για την ύπαρξη της ζωής.