Η συνάδελφος από την Κύπρο Ελένη Γεωργίου είχε την καλοσύνη να μας
στείλει το ακόλουθο απόσπασμα από μία έκδοση της Ιεράς Μητροπόλεως
Μόρφου (στη σελ. 17) το οποίο φωτίζει το σχόλιο του Σαββίδη:
«Η γη κάθεται πάνω σε ανθρωπόμορφο λιοντάρι ενώ
διάφορα ζώα και πουλιά εικονίζονται στα πόδια της. Η θάλασσα κάθεται σ’
ένα μεγάλο κήτος, προφανώς φάλαινα και κρατά στα χέρια της ένα καράβι,
το καράβι της ζωής.»
Επίσης: Xριστόδουλος Xατζηχριστοδούλου, Διομήδης Mυριανθεύς,
O ναός της Παναγίας της Aσίνου, εκδ. Πολιτιστικό ίδρυμα Τραπέζης Κύπρου,
Λευκωσία 2002
Συχνά σε θρησκευτικούς πίνακες εμφανίζεται ένας βύθιος δράκοντας
που με ανοιχτό στόμα καταβροχθίζει τους αμαρτωλούς. Πρόκειται για μία
βυζαντινή παράδοση όπου το θαλάσσιο τέρας εμφανίζεται ως
αλληγορία της κόλασης.
Στο τρίπτυχο του Γ. Κλόντζα εμφανίζεται αυτός ο θαλάσσιος
δράκοντας με το χαίνον στόμα κατ' άλλους ο Λεβιάθαν: προσωποποίηση
των δυνάμεων του Χάους, ο οποίος, σύμφωνα με τους μύθους της εποχής,
αντιτίθεται στο δημιουργικό έργο του Θεού...
