Aρχική_
Επιλέξτε Style 
Φωτογραφίες 
Όλα τα άρθρα 
Αρχική Μορφή
Απόψεις ( Eπιμέλεια Ζαχαρίας Σκαφίδας )
H ανακάλυψη και ο Σωκρατικός διάλογος
Είναι αλήθεια πως στη συνείδηση του σημερινού παιδαγωγού είναι παγιωμένη η άποψη της ενεργητικής μάθησης. Το παιδί, για να μάθει, πρέπει να ανακαλύψει. Η τελική γνώση να είναι εύρημα δικό του. Η μάθηση με μονόλογο του «Καθηγητή αυθεντία» πιστεύουμε ότι έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Αποτέλεσμα, η εκπαιδευτική δουλειά να γίνεται πιο ζωντανή και πιο οργανική. Πιο σχετική με τη φυσιολογική νοητική εξέλιξη του μαθητή. Με το να υποστηρίξουμε λοιπόν την άποψη αυτή, δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να «κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας». Ο σκοπός μας εδώ είναι, αφού δώσουμε μερικές πιο συγκεκριμένες απόψεις για τον κύριο αυτό παράγοντα της μάθησης, την ανακάλυψη, όπως τουλάχιστο έχει καταλήξει η σημερινή ψυχοπαιδαγωγική, να συνδέσουμε το θέμα μας με το Σωκρατικό διάλογο. Κι' αυτό γιατί εκεί μέσα θα συναντήσουμε τα ιδιαίτερα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το είδος της διδακτικής.
Η Ανακάλυψη για τη μάθηση
Τί είναι λοιπόν η ανακάλυψη της γνώσης; Ο μαθητής με τις δικές του νοητικές ικανότητες και με την παρακαταθήκη των εμπειριών που κατέχει, χρησιμοποιώντας αυτές σε μια επαγωγική κατά κανόνα πορεία, ανεξάρτητα από τυχόν παλινδρομήσεις, να καταλήξει στον τελικό σκοπό, που είναι η διαμόρφωση της νέας γνώσης. Αν η διεργασία αυτή προσδιορίζεται και εξελίσσεται από τον ίδιο το μαθητή, το αποτέλεσμα ονομάζεται αυτοανακάλυψη.
Φωτοαρχαιολογία ( Του Αντώνη Κάτανου )
Δρακόσπιτα
Ιδιότυπα κτίσματα, κατασκευασμένα από μεγάλες, πλακόμορφες, σχιστολιθικές πέτρες, κατά το ψευδοϊσόδομο σύστημα. Βρίσκονται στη νοτιοδυτική Εύβοια, κυρίως στο όρος Όχη. Έχουν σχήμα τετράπλευρου ορθογώνιου, με μεγάλο πάχος στην τοιχοποιία. Οι διαστάσεις του δ. της Όχης είναι 4,87 χ 9,80 μ. Οι κατασκευές αυτές είναι πολύ φροντισμένες? ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί στους αρμούς των λίθων, ορισμένοι από τους οποίους έχουν τεράστιες διαστάσεις. Οι σχισμές στον τοίχο δεξιά και αριστερά της θύρας εισόδου χρησιμεύουν ως φωτιστικά ανοίγματα. Η στέγη του κτίσματος είναι διαμορφωμένη κατά το εκφορικό σύστημα (κάθε σειρά λίθων εξέχει στο μέσο περισσότερο από την προηγούμενη). Το άνοιγμα που σχηματίζεται στην κορυφή καλύπτεται από μία πλάκα (το κλειδί).
Αρκετά από τα δ. έχουν καταστραφεί γιατί το υλικό τους χρησιμοποιήθηκε στους νεότερους χρόνους. Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει για τη χρήση και για τη χρονολόγησή τους. Έτσι, έχει υποστηριχθεί ότι χρησίμευαν ως τάφοι, κατοικίες βοσκών, φρυκτωρίες ή ναοί.
Κατά τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο που ερεύνησε ανασκαφικά το αποκαλούμενο Σπίτι του δράκου της Όχης, τα δ. είναι κατασκευάσματα των αρχαιότερων κατοίκων της Εύβοιας (Πελασγών, Δρυόπων, Αβάντων κ.ά.), που ήξεραν να οικοδομούν με την κυκλώπεια τεχνική. Με βάση τα ευρήματα των αρχαϊκών και νεότερων χρόνων (αγγεία, κάρβουνα, κόκαλα κ.ά.), εικάζεται ότι το δ. της Όχης λειτουργούσε για μεγάλο χρονικό διάστημα ως χώρος θυσιών. Το δ. αυτό πιθανόν να ήταν ναός των Δρυόπων? η λατρεία συνεχίστηκε εκεί έως τους ελληνιστικούς χρόνους, γιατί οι κάτοικοι εξακολούθησαν να το θεωρούν ως τόπο καθαγιασμένο.
Με τα δ. συνδέονται πολλοί νεοελληνικοί θρύλοι.
H εξέλιξη της σημαίας ( Του Ζαχαρία Σκαφίδα )
Tα σύμβολα της σημαίας: Η ημισέληνος στον κόσμο
Το Μεσοποταμιακό πάνθεο
Οι Σουμέριοι, που πρώτοι εποίκισαν τη νότια Μεσοποταμία κατά το 3400 π.Χ., βρέθηκαν σε χώρα ιδιαίτερα εύφορη αλλά και έκθετη σε τρομαχτικά καφτερό ήλιο, άνεμους, και σε μη προσδιορίσιμες πλημμύρες από τους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη. Προϋπόθεση της επιβίωσης και της προκοπής τους ήταν ή τιθάσευση των καταστροφικών δυνάμεων της Φύσης. Έτσι, κυρίαρχο θέμα στη μυθολογία τους γίνεται ό αγώνας ανάμεσα στην Τάξη και στο Χάος.
Οργανώθηκαν σε θεοκρατικές πόλεις-κράτη κάτω από την αρχηγία του αρχιερέα ή του πολιούχου θεού ή, σε περιπτώσεις ανάγκης, κάτω από διοριζόμενο κυβερνήτη. Μόνιμη απειλή για τον πολιτισμό των Σουμεριών ήσαν οι Σημιτικές ορδές, βοσκοί και καραβάνια, από τις άκρες της ερήμου της βόρειο-άνατολικής Αραβίας (στο μύθο εκπροσωπούνται από τον Ενκιντού), και
από ανατολικά, οι Ιρανοί ορεσίβιοι, των όποιων οι καταστροφικές επιδρομές ταυτίζονταν με τον Ενλίλ, το θεό-θύελλα. Οι τελευταίοι από τους Ιρανούς καταλύουν υπό τον Κύρο τον Μέγα τον αρχαίο πολιτισμό της Μεσοποταμίας με την πτώση της Βαβυλώνας, επί Αραμαϊκής ή Χαλδαϊκής δυναστείας, στα 583 π.Χ. Πριν, ή κυρίως επιρροή ήταν ή Σημιτική, με την επικράτηση του Σαργών, της δυναστείας Ακκάδ (2242-2186), μέχρι την επάνοδο των Σουμερίων στην εξουσία, κατά την 3η δυναστεία της Ούρ, στα 2044. Και οι Ακκαδί-τες και οι Αμορίτες προτίμησαν να υιοθετήσουν τη μυθολογία των κατακτημένων λαών παρά να την υποκαταστήσουν, πράγμα πού ισχύει και για την Ασσυριακή αυτοκρατορία στη βόρεια Μεσοποταμία (περίπου 1200 π.χ. μέχρι την πτώση της Νινευή στα 612 π.χ.). Οι καταχτητές εξάπλωσαν τις μεσο-ποταμιακές δοξασίες σε ολόκληρη την αρχαία Εγγύς Ανατολή.
Περισσότερα...
Eκπαίδευση - Πρόσφατες ειδήσεις
Ιστορικά Κτίρια
No_Smoking_please!
Like_Video!
Retro_auto_1920-1970!
Τώρα!
Yποστήριξη - ΡΥΘΜόΣ
Δεν αποτυπώνεται όμως το μέγεθος της προαπαιτούμενης προσπάθειας, ώστε να έχουμε το τελικό αποτέλεσμα!
Eπικοινωνία
