Απόψεις ( Eπιμέλεια Ζαχαρίας Σκαφίδας )
H ανακάλυψη και ο Σωκρατικός διάλογος
Είναι αλήθεια πως στη συνείδηση του σημερινού παιδαγωγού είναι παγιωμένη η άποψη της ενεργητικής μάθησης. Το παιδί, για να μάθει, πρέπει να ανακαλύψει. Η τελική γνώση να είναι εύρημα δικό του. Η μάθηση με μονόλογο του «Καθηγητή αυθεντία» πιστεύουμε ότι έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Αποτέλεσμα, η εκπαιδευτική δουλειά να γίνεται πιο ζωντανή και πιο οργανική. Πιο σχετική με τη φυσιολογική νοητική εξέλιξη του μαθητή. Με το να υποστηρίξουμε λοιπόν την άποψη αυτή, δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να «κομίζουμε γλαύκα εις Αθήνας». Ο σκοπός μας εδώ είναι, αφού δώσουμε μερικές πιο συγκεκριμένες απόψεις για τον κύριο αυτό παράγοντα της μάθησης, την ανακάλυψη, όπως τουλάχιστο έχει καταλήξει η σημερινή ψυχοπαιδαγωγική, να συνδέσουμε το θέμα μας με το Σωκρατικό διάλογο. Κι' αυτό γιατί εκεί μέσα θα συναντήσουμε τα ιδιαίτερα στοιχεία που χαρακτηρίζουν αυτό το είδος της διδακτικής.
Η Ανακάλυψη για τη μάθηση
Τί είναι λοιπόν η ανακάλυψη της γνώσης; Ο μαθητής με τις δικές του νοητικές ικανότητες και με την παρακαταθήκη των εμπειριών που κατέχει, χρησιμοποιώντας αυτές σε μια επαγωγική κατά κανόνα πορεία, ανεξάρτητα από τυχόν παλινδρομήσεις, να καταλήξει στον τελικό σκοπό, που είναι η διαμόρφωση της νέας γνώσης. Αν η διεργασία αυτή προσδιορίζεται και εξελίσσεται από τον ίδιο το μαθητή, το αποτέλεσμα ονομάζεται αυτοανακάλυψη.
Φωτοαρχαιολογία ( Του Αντώνη Κάτανου )
Μυκηναϊκός Πολιτισμός
H εξέλιξη της σημαίας ( Του Ζαχαρία Σκαφίδα )
Πότε εμφανίστηκε η σημαία
Οι πιο παλιές μαρτυρίες αναφέρονται για σημαίες Αιγυπτίων αρχηγών που έφεραν στην άκρη των ακοντίων τους ζωόμορφους θεούς. Καταγράφεται ότι μια άσπρη σημαία φέρθηκε μπροστά από τον ιδρυτή της δυναστείας Zhou στην Κίνα ( 1122-256 π.χ.) Στην Ινδία οι σημαίες φέρονταν στα άρματα και τους ελέφαντες. Στην Βίβλο αναφέρεται ότι κάθε φυλή έπρεπε να έχει τα εμβλήματα της. Οι Πέρσες είχαν στα ακόντια τους τον χρυσό αετό ή τον κόκορα. Οι Σκύθες τον δράκοντα. Οι Εβραίοι την Κιβωτό της Διαθήκης. Οι Έλληνες είχαν στις ασπίδες τους όμοια σημεία για να αναγνωρίζονται στη μάχη. Οι Σπαρτιάτες είχαν το <Λ> ή τους Διόσκουρους. Οι Αρκάδες το ρόπαλο του Ηρακλή. Οι Μεσήνιοι το <Μ>. Οι Μαντινείς την τρίαινα. Οι Θηβαίοι την σφίγγα. Οι Αθηναίοι την κουκουβάγια. Διάφορους συμβολικούς αριθμούς, λέξεις για να τρομάζει ο εχθρός φίδια, ταύρους, λέοντες, κριάρια κ.α.
Το σημάδι στις ασπίδες το ονόμαζαν επίσημα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι στη μάχη της Σαλαμίνας το Περσικό σκάφος Αρτεμίσια όταν το κυνηγούσε ένα Αθηναϊκό σκάφος βύθισε ένα Περσικό για να σωθεί. Το γεγονός διαβεβαίωσαν οι παρατηρητές στον Ξέρξη λέγοντας ότι αναγνώρισαν το σκάφος, "ει αληθέως εστί Αρτεμισίης το έργον, και τους φάναι, σαφέως το επίσημον της νεός επισταμένους. ...... έγνω το σημήιον ιδών της στρατηγίδος". Ο Πλούταρχος χρησιμοποιεί την λέξη παράσημα. Ο Θουκυδίδης χρησιμοποιεί την λέξη σημεία "τα σημεία ήρθε τα σημεία κατεσπάσθε" δηλαδή κάποιο σημάδι σήμαινε την έναρξη της μάχης και κάποιο σημάδι την διακοπή. Ένα κόκκινο ύφασμα που ονομάζετε φοινικίς χρησιμοποιούσαν πρώτοι οι Αθηναίοι για την έναρξη της μάχης, έπειτα οι Έλληνες της Σικελίας, οι Μακεδόνες, έπειτα οι Ρωμαίοι και οι Βυζαντινοί.