Mαντεία

Στην αρχαία Ελλάδα όπως γνωρίζουμε καμία σοβαρή απόφαση δεν λαμβανόταν χωρίς τη συμβουλή του μαντείου είτε πρόκειται για πόλεμο ή για ίδρυση αποικίας. Τα μαντεία τα επισκεπτόταν όχι μόνο οι άρχοντες αλλά και απλοί άνθρωποι ζητώντας τη συμβουλή του θεού ή για θεραπεία. Ολόκληρη η αρχαία ιστορία στηριζόταν σε μια αλληλουχία χρησμών. Ως γνωστό, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θέσει τις βάσεις του ορθολογισμού και των θετικών επιστήμων. Ο σημερινός άνθρωπος θα ρωτούσε, πως είναι δυνατόν οι αρχαίοι να πίστευαν στα μαντεία. Από που τα μαντεία αντλούσαν τη δύναμη τους. Εμείς στην εποχή μας είμαστε βυθισμένοι τόσο βαθειά στον υλικό και καταναλωτικό πολιτισμό που αδυνατούμε να κατανοήσουμε τον πνευματικό πολιτισμό των αρχαίων.

Τα μαντεία αντλούσαν τη δύναμη τους από τις τιτάνιες δυνάμεις της Γαίας σε συνδυασμό το λαμπρό απολλώνιο φως που λούζει το όμορφο φυσικό περιβάλλον. Οι θέσεις των μαντείων και των ιερών δεν ήσαν τυχαίες. Ιδρύθηκαν σε τόπους υψηλής ενέργειας σύμφωνα με το γεωδαιτικό τριγωνισμό. Το επιβλητικό τοπίο που βρίσκονται ανάγει την ψυχή στον στοχασμό και στην πνευματική ανάταση.

Το κορυφαίο των μαντείων ήταν των Δελφών .Όταν βρεθείς στην υποβλητική Κασταλία πηγή και γευτείς το ύδωρ ατενίζοντας την χαράδρα των Φαιδριάδων τότε θα νιώσεις το μεγαλείο και την δύναμη του αρχαιοτέρου μαντείου αφιερωμένο αρχικά στη Μητέρα Γη.

Αρχικά τα μαντεία ήταν οι βαθιές σπηλιές και τα χάσματα πλησίον πηγών. Η μητέρα Γη από τα σπλάχνα της γέννησε εκατομμύρια έμψυχα όντα. Οι πρώτοι άνθρωποι στη μητέρα Γη απευθύνονταν για όλα τα προβλήματα τους. Τα σπλάχνα της Γαίας ήταν τα σπήλαια και οι πηγές με τα κελαρυστά νερά. Το γήινο χάσμα των Φαιδριάδων με το ύδωρ ήταν η μήτρα “δελφύς” της μάνας γης όπου έλαβε το όνομα Δελφοί. Ας σημειωθεί ότι κατά την παράδοση στο Ιδαίον άντρο γεννήθηκε ο Ζεύς στο δε άντρο του όρους Κύνθου γεννήθηκε ο Απόλλων.

Η σημαία στο Βυζάντιο

Το 1453 που έπεσε το Βυζάντιο δεν υπήρχαν εθνικές σημαίες, έτσι δεν μπορούμε να μιλάμε για σημαία του Βυζαντίου.

Την πρώτη βυζαντινή σημαία σχεδίασε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 312 μ.χ. όταν προετοιμάζονταν να αντιμετωπίσει τον Μαξέντιο. Τότε είδε όραμα ένα φωτεινό σταυρό να λάμπει στο μεσημεριάτικο ουρανό με την επιγραφή "EN ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ". Με την σημαία (λάβαρο) αυτή νίκησε τον Μαξέντιο στον Τίβερη ποταμό. Τότε τερματίστηκε η χρήση της σημαίας (λάβαρο) του Μάριου. Ο αυτοκράτορας Ιουλιανός (361-363), λόγω των ειδωλολατρικών του αντιλήψεων, επανάφερε τον αετό του Μάριου και το μισοφέγγαρο που ήταν έμβλημα της θεάς Αρτέμιδος. Έκτοτε ο αυτοκρατορικός αετός μονοκέφαλος, δικέφαλος, ο σταυρός, τα αρχικά του Ιησού Χριστού περιπλεγμένα, η εικόνα της Θεοτόκου, το Άγιο Μανδήλιο, ήταν τα εμβλήματα των Βυζαντινών λαβάρων και σημαιών, σε κόκκινο, μπλε ή άσπρο ύφασμα.