Mαντεία

Στην αρχαία Ελλάδα όπως γνωρίζουμε καμία σοβαρή απόφαση δεν λαμβανόταν χωρίς τη συμβουλή του μαντείου είτε πρόκειται για πόλεμο ή για ίδρυση αποικίας. Τα μαντεία τα επισκεπτόταν όχι μόνο οι άρχοντες αλλά και απλοί άνθρωποι ζητώντας τη συμβουλή του θεού ή για θεραπεία. Ολόκληρη η αρχαία ιστορία στηριζόταν σε μια αλληλουχία χρησμών. Ως γνωστό, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν θέσει τις βάσεις του ορθολογισμού και των θετικών επιστήμων. Ο σημερινός άνθρωπος θα ρωτούσε, πως είναι δυνατόν οι αρχαίοι να πίστευαν στα μαντεία. Από που τα μαντεία αντλούσαν τη δύναμη τους. Εμείς στην εποχή μας είμαστε βυθισμένοι τόσο βαθειά στον υλικό και καταναλωτικό πολιτισμό που αδυνατούμε να κατανοήσουμε τον πνευματικό πολιτισμό των αρχαίων.

Τα μαντεία αντλούσαν τη δύναμη τους από τις τιτάνιες δυνάμεις της Γαίας σε συνδυασμό το λαμπρό απολλώνιο φως που λούζει το όμορφο φυσικό περιβάλλον. Οι θέσεις των μαντείων και των ιερών δεν ήσαν τυχαίες. Ιδρύθηκαν σε τόπους υψηλής ενέργειας σύμφωνα με το γεωδαιτικό τριγωνισμό. Το επιβλητικό τοπίο που βρίσκονται ανάγει την ψυχή στον στοχασμό και στην πνευματική ανάταση.

Το κορυφαίο των μαντείων ήταν των Δελφών .Όταν βρεθείς στην υποβλητική Κασταλία πηγή και γευτείς το ύδωρ ατενίζοντας την χαράδρα των Φαιδριάδων τότε θα νιώσεις το μεγαλείο και την δύναμη του αρχαιοτέρου μαντείου αφιερωμένο αρχικά στη Μητέρα Γη.

Αρχικά τα μαντεία ήταν οι βαθιές σπηλιές και τα χάσματα πλησίον πηγών. Η μητέρα Γη από τα σπλάχνα της γέννησε εκατομμύρια έμψυχα όντα. Οι πρώτοι άνθρωποι στη μητέρα Γη απευθύνονταν για όλα τα προβλήματα τους. Τα σπλάχνα της Γαίας ήταν τα σπήλαια και οι πηγές με τα κελαρυστά νερά. Το γήινο χάσμα των Φαιδριάδων με το ύδωρ ήταν η μήτρα ?δελφύς? της μάνας γης όπου έλαβε το όνομα Δελφοί. Ας σημειωθεί ότι κατά την παράδοση στο Ιδαίον άντρο γεννήθηκε ο Ζεύς στο δε άντρο του όρους Κύνθου γεννήθηκε ο Απόλλων.

Tα σύμβολα της σημαίας: Ο δικέφαλος αετός στο Bυζάντιο και μετά

Ο δικέφαλος στο Βυζάντιο εμφανίστηκε το 13ο αιώνα. Δεν υπάρχει έγκυρη μαρτυρία από σοβαρούς μελετητές ότι ήταν σε χρήση νωρίτερα.
( Παρόλ' αυτά στην προηγούμενη σελίδα είδαμε το Βουγιδικό μεταξωτό του 10ου αιώνα, την σημαία των Αρμενίων του 4ο-9ο αιώνα, επίσης υπάρχει μαρτυρία ότι η Βυζαντινή οικογένεια Βλαστών έφερε στα οικόσημα της τον δικέφαλο από το 50 π.χ.έωςτο 300 μ.χ.)

Υπάρχει η άποψη ότι ο δικέφαλος ήταν σε χρήση μαζί με άλλα σύμβολα στο Βυζάντιο από τον 10ο αιώνα. Επίσης ότι ο Ισαάκιος Κομνηνός (1057-1059) εισήγαγε τον δικέφαλο στο Βυζάντιο. Ο Ισαάκιος Κομνηνός καταγόταν από Οίκο της Παφλαγονίας, όπου στην πόλη Γάγγρα υπήρχε ο θρύλος της ύπαρξης φτερωτού αετόμορφου και δικέφαλου θηρίου το οποίο είχε τόση δύναμη ώστε να αρπάζει ταύρο με τα νύχια του σαν να κρατά λαγό, (γνωστού ως Χάγκα, πιθανώς από την πόλη huyuk που βρέθηκε ο δικέφαλος που βλέπουμε πάνω), το οποίο και κοσμούσε το θυρεό του κτήματος της οικογένειάς του στην Καστάμονη. Έτσι ο Ισαάκιος το χρησιμοποίησε ως έμβλημα του Βυζαντίου, πάνω σε κίτρινο φόντο.