Εισαγωγή
H λέξη Καραγκιόζης, η οποία στο παρόν πόνημα χρησιμοποιείται εναλλακτικά με εκείνη του Ελληνικού Θεάτρου Σκιών, νοηματοδοτεί , εκτός από τον ήρωα και το ελληνικό θέαμα σκιών με το γνωστό και συγκεκριμένο θίασο (Καραγκιόζη, Χατζηαβάτη, Πασά ή Βεζίρη κ.τ.λ.). Στον όρο Θέατρο Σκιών περιλαμβάνονται επίσης το θέαμα όπως απαντάται στη λαϊκή και θρησκευτική παράδοση λαών της Ανατολής (π.χ. Ινδονησία, Κίνα…) αλλά και η έκφραση καινοτομιών στο ελληνικό , όπως το σπάσιμο του στερεότυπου θιάσου και η διευρυμένη δραματουργική και παραστασιακή εκδοχή (π.χ .συνύπαρξη του Καραγκιόζη με σκιές του ανθρώπινου σώματος και αυτοσχέδιους χαρακτήρες, όπως π.χ. η Γραμματικούλα, η Δόνα Τερηδόνα κ.α.).
Στο βιβλίο αυτό γίνεται μόνον περιγραφή των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, που επιχειρήθηκαν από εμάς , συνοδευόμενες από μια προσπάθεια επιστημονικής τεκμηρίωσης, αποφεύγοντας έτσι τη λογική του συνταγολογίου εφαρμογών. Το πλεονέκτημα, που απορρέει από την παραπάνω αντίληψη , είναι ότι αφενός, διαβάζοντας ο εκπαιδευτικός το πόνημα αυτό, παραμένει ενεργητικός αναγνώστης, γεγονός που επιτρέπει στη φαντασία του βάσει των αναπαραστάσεων και εμπειριών του, να παράγει νέες σκέψεις και σχέδια για έναν δικό του τρόπο εφαρμογής και χρήσης στην τάξη του , αφετέρου , δεν «εργαλειοποιείται» πλήρως το Θέατρο Σκιών , και το κυριότερο δε χάνει την ποιητική- δημιουργική του υπόσταση, ανοίγοντας , περαιτέρω, δρόμους προσέγγισης, στη διδακτική πράξη, που προάγουν δραστηριότητες μετασχηματιστικού τύπου.