Οι ρίζες της Αραβικής αλχημείας βρίσκονται στην ελληνιστική επιστήμη.

Αν και η ακριβής πορεία των μεταφράσεων των ελληνιστικών αλχημικών κειμένων δεν μπορεί να διαγραφεί τόσο πιστά όσο των αστρονομικών και μαθηματικών χειρογράφων είναι φανερό πως η αλχημεία έφτασε στους Άραβες απο την Αίγυπτο, τη Συρία και την Περσία.

Σκοπός των Αράβων αλχημιστών ήταν η δημιουργία του ελιξηρίου της ζωής, της μακροζωίας ή της διατήρησης της νεότητας.

Η λέξη ελιξήριο, γνωστό και ως πανάκεια ή και λίθος των φιλοσόφων αποτελούσε το μυστικό της Ζωής και της Αθανασίας.

Προέρχεται απο την αραβική λέξη el iksir (ελ-ικσίρ) ή ίσως απο την ελληνική λέξη ξηρίον που σημαίνει φαρμακευτική σκόνη.

Οι Άραβες αναζητούσαν με την απόσταξη ζωικών προϊόντων την σύνθεση του ελιξηρίου.

Μια απο τις συνταγές τους ήταν :

"Πάρε δυο μέρη ασβέστη άσβεστο και ένα μέρος κίτρινο θειάφι και ανακάτεψέ τα με τέσσερις φορές (το βάρος) καθαρό νερό μέχρι να γίνει κόκκινο. Φιλτράρισε το και επανέλαβε την εργασία μεχρι να γίνει κόκκινο. Τότε μάζεψε όλο το νερό, ζέστανέ το ώσπου να μειωθεί στο μισό και χρησιμοποίησέ το........."