Τα μεγάλα κατορθώματα της εποχής ήταν η ίδρυση πανεπιστημίων και η οργάνωση όσων ήδη υπήρχαν.

Η αργή πρόοδος δεν χαρακτήριζε μόνο την επιστήμη της χημείας άλλα και τις άλλες επιστήμες.

Στην περίοδο αυτή παρατηρούμε χρήση χημικών ουσιών απο τους ιατρούς και σε επιστημονικά κείμενα της ιατρικής.

Η ανάπτυξη και κατασκευή ζυγαριών συνέβαλε στην ανάπτυξη της χημείας καθώς τα πειράματα γινόνταν επαναλήψιμα και με σχετική ακρίβεια των δόσεων..

Πολλές ουσίες που κατασκεύαζαν οι αλχημιστές άρχισαν να χρησιμοποιούνται απο τους φαρμακοποιούς.

Ο Φίλιππος Θεόφραστος Μπομβαστ φον Χόχενχάιμ που αυτοονομαζόταν Παράκελσος υπήρξε μια απο τις αμφιλεγόμενες μορφές στην ιστορία της ιατρικής και της χημείας. Ήταν γιατρός με μεγάλη πνευματική πρωτοτυπία και εξαιρετικά βίαιο χαρακτήρα.

Ο Παράκελσος χρησιμοποίησε προϊόντα της φύσης τα οποία προσάρμοζε για νέους σκοπούς.Αυτό αφορούσε ακόμη διαδικασίες όπως η επεξεργασία του σιδήρου και το ψήσιμο του ψωμιού. Πίστευε οτι σκοπός της αλχημείας ήταν να κατασκευάσει φάρμακα ικανά να επαναφέρουν τη σωματική ισορροπία του οργανισμού που διαταράχτηκε απο ασθένεια.

Ο Παράκελσος ήταν ο πρώτος που προσπάθησε να αλλάξει τη ροή της χημικής εξέλιξης αλλά υπήρχε τόση φαντασία και μυστικισμός στα γραπτά του που οι ιδέες του δεν βρήκαν αμέσως απήχηση.