Ο Σεφέρης για τα βιβλία ...

ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

Παρακάτω προτείνεται ενδεικτική βιβλιογραφία για τα Μαθηματικά, τη Διδακτική, την Ιστορία και τη Φιλοσοφία των Μαθηματικών. Σε 25 βιβλία κάνουμε ένα μικρό σχολιασμό. Είναι αυτονόητο ότι η πρότασή μας δεν μπορεί να ικανοποιήσει όλες τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των εκπαιδευτικών. 

FINNEY R.L., WEIR M.D., GIORDANO F.R. (2001). Απειροστικός Λογισμός Ι. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Spivak M.(2005). Διαφορικός και Ολοκληρωτικός Λογισμός. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Κουνιάς Σ. Μωυσιάδης Χ.(1999). Θεωρία Πιθανοτήτων Ι.  Θεσσαλονίκη: Ζήτης.

Bruner J. (1960). Η Διαδικασία της Παιδείας. Αθήνα: εκδόσεις Καραβία.

Carl B. Boyer & Uta C. Merzbach (1997). Η Ιστορία των Μαθηματικών.  Μτφρ. Β. Κουσουλάκου. Αθήνα:  Γ. Α. Πνευματικός.

Davis P. - Hersh R. Η μαθηματική εμπειρία. Μτφρ. Γ. Αναστασιάδης.  Αθήνα: Τροχαλία.

Lakatos I. (1996). Αποδείξεις και ανασκευές.Αθήνα: Τροχαλία.  

Papert S. (1991).Νοητικές θύελλες. Μτφρ.  A. Σταματίου. Αθήνα: Οδυσσέας.

Piaget, J. (1979). Ψυχολογία και Παιδαγωγική. Αθήνα: εκδόσεις Νέα Σύνορα.

Polya G. (1991). Πώς να το  λύσω. Επιμ. Τ. Πατρώνης, Μτφρ. Ξ. Ψυακκή, Αθήνα: εκδόσεις Καρδαμίτσα.

Polya G. (2001). Η μαθηματική ανακάλυψη. Αθήνα: κάτοπτρο.

Shapiro Stewart (2006). Σκέψεις για τα Μαθηματικά ? Η φιλοσοφία των Μαθηματικών. Πάτρα: εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών.

Van De Walle J. A. (2005). Μαθηματικά για το Δημοτικό και το Γυμνάσιο: Μια εξελικτική διδασκαλία. Επιμ. Τριαντάφυλλος Τριανταφυλλίδης, μτφρ. Α. Αλεξανροπούλου & Β. Κομπορόζος. Αθήνα: Τυπωθήτω ? Γ. Δαρδανός.

van der Waerden, B.L. (2000). Η αφύπνιση της επιστήμης. Μτφ. Γ. Χριστιανίδης. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Van Hiele P. (2011). Δομή και διορτικότητα. Επιμ. Ε. Κολέζα, μτφρ. Α. Κωστούλας. Αθήνα: Liberal Books.

Vygotsky L. (1988). Σκέψη και γλώσσα. Μτφρ. Α. Ρόδη. Αθήνα: εκδ. Γνώση.

Wilder R. (1986). Η εξέλιξη των μαθηματικών εννοιών, «Ανοικτό Πανεπιστήμιο». Αθήνα: Κουτσού?πος.

Αγαλιώτης, Ι. (2011). Διδασκαλία Μαθηματικών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση. Αθήνα: Γρηγόρης.

Κείσογλου Σ. (2006). Θέματα Διδακτικής των Μαθηματικών, Αθήνα: Μπόνιας.

Κολέζα, Ε. (2009). Θεωρία και πράξη στη διδασκαλία των Μαθηματικών. Αθήνα: Τόπος.

Τουμάσης Μ. (2000). Σύγχρονη διδακτική των Μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.

Κυνηγός Χ. (2006).Το μάθημα της διερεύνησης Παιδαγωγική αξιοποίηση των ψηφιακών τεχνολογιών για τη διδακτική των μαθηματικών. Από την έρευνα στη σχολική τάξη. Αθήνα: τόπος.

Πατρώνης Τ. & Σπανός Δ. (1990). Σύγχρονες θεωρήσεις και έρευνες στη Μαθηματική Παιδεία. Αθήνα: Γ. Α. Πνευματικός.  

Τουμάσης Μπ. (2005). Πώς να ενεργοποιήσουμε τα παιδιά στο μάθημα των μαθηματικών. Χαλκίδα: Κωστόγιαννος.

Χασάπης Δ. (2000). Διδακτική βασικών μαθηματικών εννοιών. Αριθμοί και αριθμητικές πράξεις. Αθήνα: Μεταίχμιο.

Apple M (1986). Ιδεολογία και αναλυτικά προγράμματα, μτφρ. Δαρβέρη Τ. Θεσσαλονίκη: Παρατηρητής.

Bell E.T. (1993). Οι μαθηματικοί. Tόμος I: Από τον Ζήνωνα έως τον Cauchy. Μτφ. Μ. Μαγειρόπουλος. Τόμος II: Από τον Lobatchewsky έως τον Cantor. Μτφ. Ν. Σταματάκης. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Brian B. (1990). Μαθηματικές σπαζοκεφαλιές. Αθήνα: Κάτοπτρο.

Chngeux J. P. & Connes A. (1985). Τα Μαθηματικά και ο εγκέφαλος. Αθήνα: Κάτοπτρο.

Davis D. M. (2001). Η φύση και η δύναμη των Μαθηματικών. Μτφ. Δ. Καραγιαννάκης, Μ. Μαγειρόπουλος. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Freire P. (1977). Η αγωγή του καταπιεζόμενου. Αθήνα: Ράππας.

Horkheimer M. & Adorno T.W. (1996). Διαλεκτική του Διαφωτισμού, μετάφραση Λ. Αναγνώστου, Αθήνα: Νήσος.

Kline  M. (1990). Γιατί δεν μπορεί να κάνει πρόσθεση ο Γιάννης, η αποτυχία των μοντέρνων μαθηματικών. Θεσσαλονίκη: Βάνιας.

Lloyd Geoffrey E.R. (2005). Αρχαία ελληνική επιστήμη. Από τον Θαλή ώς τον Αριστοτέλη. Μτφ. Π. Καρλέτσα. Ηράκλειο:  Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Mankiewicz R. (2005). Ιστορία των Μαθηματικών. Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

Neugebauer O. (1986). Οι θετικές επιστήμες στην Αρχαιότητα. Μτφ. Χ. Ζερμπίνη, Ι. Αρζόγλου. Αθήνα: Μ.Ι.Ε.Τ.

Rucker Rudy (1995). Το άπειρο και ο νους. Μτφ. Κ. Χατζηκυριάκου. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Streefland L. (1991). Ρεαλιστικά Μαθηματικά στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, Εισαγωγή-Επιμέλεια Ε. Κολέζα: Αθήνα Εκδόσεις Leader Books.

Struik Dirk J. (1982). Συνοπτική ιστορία των Μαθηματικών. Μτφ. Α. Φερεντίνου?Νικολακοπούλου. Αθήνα: Ι. Ζαχαρόπουλος.

Αναπολιτάνος Δ. (1985). Εισαγωγή στη φιλοσοφία των Μαθηματικών. Αθήνα: Νεφέλη.

Βαινάς Κ. (2000) Ανάλυση της Διδακτικής των Μαθηματικών στην Ελλάδα. Αθήνα: Γρηγόρης. 

Βοσνιάδου Σ. (Επιμ), (1995). Ψυχολογία των Μαθηματικών. Μτφρ. Γ. Μπαρουξής, Μ. Σταφυλίδου, Σ. Βοσνιάδου. Αθήνα: Gutenberg.

Γαγάτσης Α. (1995). Διδακτική των Μαθηματικών Θεωρία-Έρευνα. Θεσσαλονίκη: ART of TEXT A. E.

Γκόντοβος Α. (1990). Παιδαγωγική αλληλεπίδραση. Αθήνα: Guenberg.

Εξαρχάκος Θ. (1988). Διδακτική των Μαθηματικών. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

Θωμαίδης Γ. & Πούλος Α. (2000). Διδακτική της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Θεσσαλονίκη: Ζήτης.

Κολέζα Ε., Μακρής Κ., Σουρλάς Κ. (1993). Θέματα Διδακτικής των Μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.

Κολέζα Ε. (2000). Γνωσιολογική και Διδακτική προσέγγιση των Στοιχειωδών  Μαθηματικών Εννοιών. Αθήνα: Leader Books.

Κόσυβας Γ. (1996). Η πρακτική του ανοιχτού προβλήματος στο δημοτικό σχολείο. Αθήνα: Gutenberg.

Κοσμόπουλος Α. (1983). Σχεσιοδυναμική παιδαγωγική του προσώπου. Αθήνα.

Κοσσυβάκη Φ. (1993). Διδασκαλία Ι. Αθήνα: Σμυρνιωτάκης.

Κωσταρίδου?Ευκλείδη Α. (2012). Ψυχολογία κινήτρων. Αθήνα: Πεδίο.

Λεμονίδης Χ. (2003). Μια νέα πρόταση διδασκαλίας των Μαθηματικών στις πρώτες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου. Αθήνα: Πατάκης.

Λεμονίδης Χ. (1994). Περίπατος στη Μάθηση της Στοιχειώδους Αριθμητικής. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη.

Λεμονίδης Χ. (2000). Στοιχεία Αριθμητικής και θεωρίας Αριθμών για το δάσκαλο. Αθήνα: Πατάκης.

Ματσαγγούρας Η. (1994). Στρατηγικές  διδασκαλίας, Αθήνα.

Ματσαγγούρας Η. (Επιμ.), (1995). Εξέλιξη της Διδακτικής, επιστημολογική θεώρηση. Αθήνα: Gutenberg.

Ματσαγγούρας Η. (1995). Ομαδοσυνεργατική Διδασκαλία. Αθήνα: Γρηγόρης.

Ματσαγγούρας Η. (2004). Θεωρία και πράξη της διδασκαλίας τ.2. Στρατηγικές διδασκαλίας. Αθήνα: Gutenberg.

Μαυρογιώργος Γ. (1992). Εκπαιδευτικοί και Διδασκαλία. Αθήνα: Σύγχρονη Εκπαίδευση.

Μαυρογιώργος Γ. (1986). Σχολικό πρόγραμμα και παραπρόγραμμα, Κριτική Παιδαγωγική και εκπαιδευτική πράξη. Αθήνα: Σύγχρονη Εκπαίδευση.

Μητρογιαννοπούλου Α. (2011). Διδακτική Μαθηματικών για την τάξη και τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ. Αθήνα: Πατάκης.

Νούτσος Μ. (1983). Διδακτικοί στόχοι και Αναλυτικό πρόγραμμα. Γιάννινα: Δωδώνη.

Παπαμιχαήλ Γ. (1988). Μάθηση και κοινωνία. Αθήνα: Οδυσσέας.

Πατρώνης Τ. (2001). Θεμελιώδεις μαθηματικές έννοιες και παιδική σκέψη. Αθήνα: Δίπτυχο.

Ρουσόπουλος Γ. (1991). Επιστημολογία των Μαθηματικών. Αθήνα: Gutenberg.

Ρουσόπουλος Γ. (1993). Ευρετική, Μεθοδολογία επίλυσης προβλημάτων. Αθήνα: Έλλην.

Φιλίππου Γ. & Χρίστου Κ. (1995). Διδακτική των Μαθηματικών. Αθήνα: Δαρδανός.

Φράγκος Χ. (1977).Ψυχοπαιδαγωγική. Αθήνα: Παπαζήσης.

Χριστιανίδης Γ. & Διαλέτης Δ. (επιμ.), (2006). Διαμάχες για την ιστορία των αρχαίων ελληνικών Μαθηματικών. Ηράκλειο: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Χριστιανίδης Γ. (2003). Θέματα από την Ιστορία των Μαθηματικών. Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.

Χρυσαφίδης Κ. (1991). Σύγχρονοι διδακτικοί προβληματισμοί. Αθήνα: Σμυρνιωτάκης.

Χρυσαφίδης Κ. (2003). Βιωματική ? Επικοινωνιακή Διδασκαλία, η εισαγωγή της μεθόδου Project στο σχολείο. Αθήνα: Gutenberg.