Κονστρουκτιβισμός
Κονστρουκτιβισμός
Ο κονστρουκτιβισμός είναι μια θεωρία που ξεκίνησε από τους Dewey, Piaget, Vygotsky, και Bruner. Δανείζεται κάποιες από τις ιδέες του γνωστικισμού, με βασικότερη την αντίληψη ότι το μυαλό είναι κάτι περισσότερο από ένας «άγραφος πίνακας» που ανταποκρίνεται σε ερεθίσματα. Η θεωρία αυτή, λοιπόν, επικεντρώνεται στις διαδικασίες της μάθησης, γι’ αυτό και το μοντέλο που εισήγαγαν ο Bruner και ο Piaget αντιλαμβάνεται τη μάθηση ως μια διαρκή και ενεργό διαδικασία.
Το κονστρουκτιβιστικό ρεύμα «βασίζεται στην ιδέα ότι η διαλεκτική ή αλληλεπιδραστική διαδικασία της ανάπτυξης και της μάθησης, μέσα από την ενεργό συνθετική ικανότητα των μαθητών, θα πρέπει να διευκολύνεται και να ενθαρρύνεται από τους ενήλικες» (DeVires et al., 2002).
Ο μαθητής πρέπει να αναζητά τη γνώση ή να λύνει το πρόβλημα μόνος του παρά να του παρέχεται η γνώση και οδηγίες για το πρόβλημα (Modritscher 2006). Oι μαθητές θα πρέπει να συνθέτουν νέες ιδέες, δομές, μοντέλα και έννοιες και να τα συνδέουν με τις προηγούμενες γνώσεις και νοητικά μοντέλα. Οι πραγματικές εμπειρίες είναι σημαντικές για τη μαθησιακή διαδικασία. Έτσι όχι μόνο το περιεχόμενο της πληροφορίας είναι σημαντικό, αλλά και το ευρύτερο πλαίσιο για την εποικοδομητική μάθηση. Αυτές οι διδακτικές εμπειρίες πρέπει να δομούνται έτσι ώστε οι μαθητές να μπορούν εύκολα να ταιριάζουν την πληροφορία με προηγούμενες γνώσεις και εμπειρίες αλλά και με καταστάσεις της πραγματικής ζωής.
 |
Προτάσεις για ανάπτυξη ενός μαθήματος σύμφωνα με τη θεωρία του κονστρουκτιβισμού (Brooks, J. And Brooks, M. 1993):
• Ενθαρρύνετε και αποδεχθείτε την αυτονομία και τη πρωτοβουλία των μαθητών.
• Προσπαθείτε να χρησιμοποιείτε πρωταρχικές πηγές και πληροφορίες, αντί για χειραγωγούμενα μαθησιακά μέσα και υλικά.
• Όταν αναθέτετε καθήκοντα στους μαθητές, χρησιμοποιείστε γνωστική ορολογία όπως «ταξινομώ», «αναλύω», «προβλέπω», ή «δημιουργώ».
• Αναζητήστε τις προηγούμενες εμπειρίες των μαθητών για μια έννοια πριν τους τη διδάξετε.
• Ενθαρρύνετε την επικοινωνία μεταξύ του δασκάλου και των μαθητών, αλλά και των μαθητών μεταξύ τους.
• Ενθαρρύνετε την κριτική σκέψη των μαθητών θέτοντας ερωτήσεις ανοικτού τύπου και ενθαρρύνοντας τους να κάνουν ερωτήσεις ο ένας στον άλλον.
• Κάνετε επιπλέον ερωτήσεις, δουλεύοντας πάνω στην αρχική απάντηση των μαθητών.
• Εισάγετε τους μαθητές σε καταστάσεις που τους φέρνουν σε αντίθεση με τις προηγούμενες αντιλήψεις τους και που δημιουργούν αντιθέσεις που ενθαρρύνουν τη συζήτηση.
• Βεβαιωθείτε ότι περιμένετε αρκετά, αφού θέσετε μια ερώτηση, έτσι ώστε οι μαθητές σας να έχουν το χρόνο να σκεφτούν τις απαντήσεις τους και να απαντήσουν ύστερα από σκέψη.
• Δώστε χρόνο στους μαθητές σας να δημιουργήσουν τη δική τους ερμηνεία, όταν μαθαίνουν κάτι καινούριο.