«Οι θεωρίες έρχονται και παρέρχονται, η πρακτική γνώση μένει».

Ωστόσο, να μή νομίσετε πως το ιρκ ΒίτίΓ δημιουργήθηκε μόνο μέσω εμπειρίας. Πολύ καιρό προτού δημιουργηθεί το ιρκ ΒίτίΓ, ήταν γνωστή η σημασία των αριθμών μέσω των οποίων λαμβάνονται οι χρησμοίτου, και χρησιμοποιούνταν οι επιμέρους αριθμοί για μαντικούς σκοπούς.

Ακριβώς όπως: πολύν καιρό, χιλιετίες προτού δημιουργηθεί το周易 (3), ήταν γνωστή η σημασία των τριγράμμων, και απο πολύ παλαιότερα ακόμη ήταν γνωστά τα σύμβολα του ἰν και του ἰαγγ.

Αυτά που διαβάζετε σ’ αυτήν τη σελίδα δέν θα τα βρείτε αλλού· δέν κυκλοφορούν ούτε σε βιβλία ούτε στο διαδίκτυο· είναι αποτέλεσμα δικήςμου έρευνας Πάνω απο 15 χρόνια προσπαθούσα να βρώ την αντιστοιχία των απλών διγράμμων (αποτελούμενων μόνο απο | (ἰαγγ) και ¦(ἰίν)) με τους 4 αριθμούς, ώσπου συμπέρανα πως η αντιστοιχία είναι ώς εξής:

¦| : 3 («το μικρό ἰαγγ»), |¦ : 4 («το μικρό ἰίν»),

|| : 1 («το μεγάλο ἰαγγ»), ¦¦ : 2 («το μεγάλο ἰίν»).

Τώρα σε αυτό το σύστημα αυτονών των αριθμών τη σημασία άς δούμε. Στο βιβλίο Hua Hu Ching κάποιου Brian Walker (αγγλική μετάφραση απο κινέζικο πρωτότυπο το οποίο δέν γνωρίζω, όπωσδήποτε όμως βασίζεται σε μαντικό έργο 81 χρησμών) αναφέρονται τέσσερις ιδιότητες: το βαρύ και το ελαφρύ, το δυνατό και το αδύνατο. Αυτές οι τέσσερις ιδιότητες ήταν απο πανάρχαια γνωστές, σε αυτές βασιζόταν η ερμηνεία του κόσμου, και απασχολούν επίσης το 道徳經, έργο που βασίστηκε στην ερμηνεία των 81 χρησμών. Είναι εύκολο να καταλάβουμε οτι το βαρύ και το ελαφρύ είναι ιδιότητες του ἰιν, θηλυκού, το οποίο είτε μεγάλη αντίσταση προβάλλει (βαρύ), είτε μικρή (ελαφρύ). Η αντίσταση είναι η ιδιότητα του θηλυκού, όπως η δύναμη είναι η ιδιότητα του αρσενικού: όταν έχει μεγάλη δύναμη λέγεται δυνατό, όταν έχει μικρή (αλλα επιδέξια) δύναμη, λέγεται αδύναμο.

Απο τους 4 αριθμούς, οι αριθμοί 2 και 4 είναι ἰιν, θηλυκοί, ενώ το 1 και το 3 είναι ἰαγγ, αρσενικοί. Φυσικά οι 4 αριθμοί αντιστοιχούν στα 4 στοιχεία της φύσης, γνωστά και στους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους ώς ΠΥΡ, ΓΑΙΑ, ΑΗΡ, ΥΔΩΡ. (χρησιμοποιώ τους αρχαίους όρους για να μήν τα μπερδεύουμε με τα 5 στοιχεία του κινέζικου συστήματος: ξύλο, φωτιά, γή, μέταλλο, νερό). Αυτών των 4 στοιχείων η σειρά στον ζωδιακό κύκλο είναι: 1: ΠΥΡ, 2: ΓΑΙΑ, 3: ΑΗΡ, 4: ΥΔΩΡ. Αυτή ακριβώς η σειρά μας δίνει τη σημασία των 4 αριθμών αντίστοιχα με τα 4 στοιχεία. Δεδομένου οτι τα 4 στοιχεία σχετίζονται απο παλιά με τις διάφορες εκδηλώσεις της φύσης, αντίστοιχα σχετίζονται και οι 4 αριθμοί, όπως στον εξής πίνακα:

Απο την αντιστοίχιση των 4 αριθμών με τα στοιχεία, σημαντικότερη είναι η μεταξύτους σχέση, γνωστή απο αρχαιοτάτων χρόνων στους σοφούς όλου του κόσμου:

2 Βαρύ重

 ↙           ↓          ↖

        3 Αδύναμο弱→ ------|------ → 1 Δυνατό強

 ↘      ↓      ↗

4 Ελαφρύ輕

Στο ανωτέρω σχεδιάγραμμα το κάθε στοιχείο συνδέεται με τα άλλα με βέλη, που δείχνουν τη σχέση του κάθε στοιχείου με τα άλλα τρία. Το κάθε βέλος δείχνει οτι το στοιχείο (απο το οποίο ξεκινά το βέλος) νικά το άλλο στοιχείο (στο οποίο το βέλος πηγαίνει). Δηλαδή:

Το 1 (Δυνατό強) νικά το 2 (Βαρύ重), νικιέται απο το 3 (Αδύναμο弱) και απο το 4 (Ελαφρύ輕).

Το 2 (Βαρύ重) νικιέται απο το 1 (Δυνατό強), νικά το 3 (Αδύναμο弱) και το 4 (Ελαφρύ輕).

Το 3 (Αδύναμο弱) νικά το 1 (Δυνατό強) και το 4 (Ελαφρύ輕), νικιέται απο το 2 (Βαρύ重).

Το 4 (Ελαφρύ輕) νικιέται απο το 3 (Αδύναμο弱) και απο το 2 (Βαρύ重), νικά το 1 (Δυνατό強).

Αυτές οι μεταξύ των ιδιοτήτων σχέσεις χρησιμοποιούνται συχνά στο 道徳經, αλλα και σε όλα τα αρχαία κείμενα σοφίας του κόσμου, είτε καταγραφές διδασκαλιών σοφών ανθρώπων, είτε και λαϊκές παροιμίες ήδη στα παλιότερα κείμενα όπου καταγράφηκαν παροιμίες (δηλαδή αρχαία μεσοποταμιακά). Αυτές οι σχέσεις ενδιέφεραν πάρα πολύ τους ανθρώπους απο τα πανάρχαια χρόνια, γιατί δείχνουν ποιός νικά ποιόν, και επομένως ποιά τακτική θα πρέπει να εφαρμόσει κανείς κατα την περίσταση. Παράδειγμα, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις κάτι που χαρακτηρίζεται ελαφρύ, δέν πρέπει να χρησιμοποιήσεις δύναμη, γιατί το ελαφρύ νικάει το δυνατό, αλλα πρέπει να χρησιμοποιήσεις λεπτότητα (το αδύναμο), γιατί το αδύναμο νικά το ελαφρύ.

Τώρα, με ποιόν τρόπο απο μιά σειρά τριών αριθμών βγαίνει ένας χρησμός του ιρκ ΒίτίΓ; Η επιστημονική εξήγηση είναι οτι οι τρείς θέσεις δείχνουν αφ’ενός μέν τις τρείς φάσεις της υπόθεσης (αρχή, εξέλιξη, έκβαση), αφ’ετέρου την κατάσταση του ερωτώντος όσον αφορά τη δύναμη (πρώτος αριθμός), την αγάπη (δεύτερος αριθμός) και την σοφία (τρίτος αριθμός). Ουσιαστικά οι τρείς αριθμοί του κάθε χρησμού βγάζουν ένα τρίγραμμο σάν τα γνωστά οκτώ τρίγραμμα που σχηματίζουν  τα στοιχεία ἰιν (陰) και ἰαγγ (陽). Με δεδομένο οτι οι ζυγοί αριθμοί είναι ἰιν και οι μονοί ἰαγγ, κάθε χρ. του ιρκ ΒίτίΓ βγάζει ένα απο τα οκτώ τρίγραμμα. Ωστόσο τα τρίγραμμα των χρ. του ιρκ ΒίτίΓ έχουν οκταπλάσιο πλήθος, και εκφράζουν οκταπλάσια ποικιλία καταστάσεων της ζωής, αφού σχηματίζονται όχι απλώς απο ἰιν και ἰαγγ, αλλα απο δύο είδη ἰιν (το ελαφρύ και το βαρύ) και απο δύο είδη ἰαγγ (το αδύναμο και το δυνατό).

Μπορούμε να συσχετίσουμε τον κάθε αριθμό με ένα ζώδιο, δεδομένου οτι η θέση δείχνει το ποιόν του ζωδίου (παρορμητικό, σταθερό, μεταβλητό) ενώ ο αριθμός δείχνει το στοιχείο του ζωδίου ώς εξής:

Συνήθως στην εξήγηση του πώς οι αριθμοί βγάζουν τον χρησμό χρησιμοποιώ μιά επιπλέον μέθοδο που μου φαίνεται αμφίβολης επιστημονικότητας, αλλα επίσης φαίνεται να λειτουργεί: θεωρώ οτι ο πρώτος αριθμός δείχνει την φύση του ερωτώντος στην προκείμενη περίπτωση, η δεύτερος αριθμός δείχνει τί είναι αυτό που συναντά εκείνος που ζητά τον χρησμό, και ο τρίτος αριθμός δείχνει σε ποιά κατάσταση αποβαίνει εκείνος που ζητά τον χρησμό. Τέτοιες αναλύσεις θα βρείτε πολλές στην εξέταση των επιμέρους χρ. του ιρκ ΒίτίΓ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Οι «12 κλάδοι της γής» είναι κατα σειράν子丑寅卯辰巳午未申酉戌亥. Υποτίθεται οτι το καθένα απο αυτά είναι μιά θεωρητική ονομασία που αποδίδει το νόημα του αντίστοιχου «κλάδου»· παράδειγμα, οτι 寅 σημαίνει «εκδήλωση τιμής και σεβασμού», 申 : «εξάπλωση, διάδοση», 亥 : «σεξουαλική συνουσία», και αναλόγως τα υπόλοιπα. Σε μένα είναι φανερό πως αυτά τα γράμματα δέν απέδιδαν αρχικά αφηρημένα ουσιαστικά, αλλα ξεκίνησαν απο σκίτσα ζώων. 子 ξεκίνησε απο έναν αρουραίο με μουστάκια και ουρά, 丑 απο προφίλ εικόνα κεφαλιού βοδιού, 寅 απο πρόσωπο κατενώπιον μιάς ασιατικής τίγρης, 卯 απο το κεφάλι με τα μεγάλα αυτιά ενός λαγού, 辰 απο την εικόνα τετράποδου ερπετού (μάλλον σε προφί λ προς τα δεξιά στραμμένο κεφάλι κροκόδειλου που ανοίγει το στόμα), 巳 απο την εικόνα κουλουριασμένου φιδιού, 午 απο το πρόσωπο ενός αλόγου (που ταυτιζόταν με το γράμμα ΑΝΤ της παλαιοτουρκικής γραφής), 未 απο το κατενώπιον σκίτσο ενός προβάτου, 申 απο το σκίτσο ενός πιθήκου, 酉 απο σκίτσο ενός πουλιού που κάθεται στη φωλιάτου (παρόμοιο με το 西), 戌 απο την απεικόνιση ενός σκύλου (παρόμοια με τα 犬 και 犮), και 亥 απο το σκίτσο ενός αγριόχοιρου (μάλλον μόνο το κεφάλι με χαυλιόδοντα σε προφίλ προς τα δεξιά, άρα παρόμοιο με το παλαιοτουρκικό γράμμα ΑΣ, παρόλο που πολλοί επισημαίνουν οτι το 亥 μοιάζει με το 豕 = χοίρος).

Μπορεί να ρωτήσετε, και γιατί τα ονόματα των ζώων στα Κινέζικα γράφονται αλλιώς; - Στα Κινέζικα; ποιά Κινέζικα; τα σημερινά; η έρμη κινέζικη γραφή, να ξέρατε τί αλλοιώσεις έχει τραβήξει απο τα πρώτατης χρόνια μέχρι σήμερα! Μόνο ένας Θεός ξέρει πόσες φορές Κινέζοι κοιτάζοντας κείμενα παλαιότερων εποχών αντίκρυζαν αναρίθμητα ακαταλαβίστικα σχήματα που αναγκάζονταν να ερμηνεύσουν με τη λογική και με τη φαντασία· πόσες φορές γραφείς, καθώς μαρτυρά ήδη ο Κομφούκιος, μή ξέροντας πώς να γράψουν κάποιες λέξεις επινοούσαν νέα δικάτους γράμματα αντί να αναζητήσουν σε λεξικά! Κι ακόμη, πόσο φοβερές αλλοιώσεις της γραφής νομιμοποιήθηκαν κατα καιρούς με κρατικά διατάγματα· η τελευταία φοβερή αλλοίωση, με κρατικό νόμο, έγινε στον αιώναμας, με τα αμέτρητα συντετμημένα και ξεκοιλιασμένα γράμματα, που δέν θυμίζουν τα κανονικά· και όταν λέμε «κανονικά» εννοούμε εκείνα με τα οποία η Κινεζική γράφεται απο τα χρόνια του Χριστού περίπου, κι αυτά ανάγονται στη ριζική αλλαγή της κινέζικης γραφής που έγινε με διάταγμα του 212 π.Χ.

Πολύ παλιά πήραν οι Κινέζοι απο τους Τούρκους τη γραφή, και πολύ αργότερα πήραν τα ονόματα των 12 «κλάδων της γής». Στην αρχή οι Κινέζοι πήραν αυτούσια τα τουρκικά γράμματα, και τα χρησιμοποιούσαν αρχίζοντας να επινοούν και δικάτους. Πάρα πολλά όμως παρέμειναν απο την τουρκική γραφή, γι’ αυτό και πάμπολλα κινέζικα γράμματα δέν έχουν γνωστή προέλευση (και καθόλου δέν πείθουν οι απόπειρες των σχολαστικών να τα «ετυμολογήσουν»). Παράδειγμα, πώς έγιναν τα γράμματα 兄 και 弟; Για το πρώτο υπάρχει σχολαστική εξήγηση: ένα 口 στόμα πάνω σε 儿 (σκίτσο δύο ποδιών, παραλλαγή, υποτίθεται, του σκίτσου που σήμαινε «άνθρωπος»), άρα «αυτός που δικαιούται να μιλάει», άρα «μεγάλος αδερφός». Όλα αυτά είναι «τραβηγμένα απο τα μαλλιά». Άν ήταν έτσι, τότε ο «μικρός αδερφός» θα γραφόταν με ένα αυτί πάνω στο儿, για να δοθεί αντίστοιχα η έννοια «αυτός που πρέπει να ακούει», αλλα δέν γράφεται έτσι. Άν και για το兄 δόθηκε μιά αληθοφανής εξήγηση, για το弟 δέν έχει δοθεί ούτε κάν τέτοια. Βλέπετε, πού να το ξέρανε οι Κινέζοι λόγϊοι οτι αυτά τα δύο γράμματα αποτελούνταν απο το ταξινομικό στοιχείο 子 και απο ένα φωνητικό στοιχείο, δηλαδή στο μέν ένα οι παλαιοί Τούρκοι έβαλαν απο κάτω ώς φωνητικό στοιχεί το γράμμα ΕΞ (με μορφή Λ) για να δείξουν τη λέξη ΗΞί (μεγαλύτερος αδερφός), στο δέ άλλο έβαλαν το ΕΝ (με μορφή ) για να δείξουν τη λέξη ίΝί (μικρότερος αδερφός)· (αυτά πρέπει να τα φανταστείτε στη «μορφή σφραγίδας» των γραμμάτων, απο τις οποίες μορφές είναι φανερό πώς προέκυψαν τα兄 και 弟). Μιά αντίστοιχη ιστορία λανθάνει πίσω απο κάθε γράμμα για το σχήμα του οποίου οι Κινέζοι δέν έχουν κάποια πραγματικά λογική εξήγηση.

Όταν οι Κινέζοι μάθανε απο τους Τούρκους τα 12 συμβολικά ζώα, ήδη τα έγραφαν διαφορετικά απο ό,τι τα έγραφαν οι Τούρκοι, γι’ αυτό και πολύ γρήγορα ξέχασαν οτι τα 12 (για τους Κινέζους νέα) γράμματα σήμαιναν γνωστά ζώα, έτσι παρέφθειραν το σχήμα των 12 αυτών γραμμάτων και απέδοσαν σ’ αυτά ονόματα θεωρητικά, όχι πλέον ονόματα ζώων. Αυτό το ονομάζω παρετυμογραφία. Κατα το «ετυμολογώ» (βρίσκω την προέλευση μιάς λέξης), ετυμογραφώ σημαίνει βρίσκω την προέλευση ενός γραπτού συμβόλου, και παρετυμογραφώ =βρίσκω υποκειμενικά και λανθασμένα μιά ερμηνεία για την προέλευση ενός γραπτού συμβόλου.

Η σωζόμενη κινέζικη εκδοχή του周易 (3) αποτελείται κυρίως απο παρετυμογραφίες, γι’ αυτό και τα ονόματα των 6γράμμωντου είτε είναι λέξεις που δέν χρησιμοποιούνται πουθενά αλλού στα Κινέζικα, ή σπανιότατα χρησιμοποιούνται, είτε, σε λίγες περιπτώσεις, το αντίθετο: κοινότατες λέξεις όπως «μεγάλο», «μικρό», «έχω». Το ίδιο ισχύει για τα κινέζικα ονόματα των 12 «κλάδων της γής»: Τα μέν丑寅卯辰巳午申酉戌亥 χρησιμοποιούνται αποκλειστικά (ή σχεδόν αποκλειστικά) για τους «κλάδους» αυτούς, τα δέ 子未 είναι κοινότατες λέξεις (των οποίων το νόημα στα Κινέζικα δέν έχει καμία σχέση ούτε με τα συμβολικά ζώα ούτε με την έννοια των αντίστοιχων «κλάδων της γής»). Σε κάποιες περιπτώσεις οι παρετυμογραφήσεις επηρεάστηκαν απο την τουρκική ονομασία των αντίστοιχων ζώων: παράδειγμα, το 子 “tsi” φαίνεται πως προσεγγίζει το τουρκικό ΣΙΞ(γΑΝ) = ποντικός, αρουραίος, ενώ το 戌 “sⁱuĕt” προσεγγίζει την παλιά μορφή του τουρκικού ΙΤ = σκύλος.

Σε πρόσφατη εποχή ερχόμενοι εκ νέου σε επαφή οι Κινέζοι με τουρκικές φυλές, έμαθαν τα ονόματα ζώων που έδιναν οι Τούρκοι στους 12 «κλάδους της γής», και έτσι αντιστοίχισαν ένα ζώο σε κάθε «κλάδο». Και πάλι ωστόσο, τα 12 συμβολικά ζώα εμφανίζονται πολύ όψιμα στον κινέζικο πολιτισμό, και πάλι χρησιμοποιούνται μόνο ώς λαϊκά σύμβολα· σε όλα τα κείμενα αριθμητικού, ημερολογιακού ή μαντικού χαρακτήρα χρησιμοποιούνται μόνο τα σύμβολα των κλάδων: 子丑寅卯辰巳午未申酉戌亥.

Τα δώδεκα συμβολικά ζώα περιληπτικά αποδίδουν όλα τα ζώα που γνωρίζει ο άνθρωπος. Παράδειγμα, η τίγρη περιληπτικά δηλώνει όλα τα αιλουροειδή, ο σκύλος όλα τα άλλα σαρκοφάγα, ο λαγός υποδηλώνει και τα καγκουροειδή ζώα, ο αρουραίος όλα τα τρωκτικά. Τα 12 συμβολικά ζώα είναι για τον άνθρωπο τα πιό γνωστά ζώα· παράξενο είναι μόνο ο δράκος, αφού τέτοιο ζώο δέν υπάρχει στην πραγματικότητα· στο παλιό τουρκικό σύστημα, τη θέση του δράκου κατείχε κάποιο τετράποδο ερπετό, κατα τη γνώμημου κάποιο είδος κροκόδειλου ή τεράστιας σαύρας που τότε υπήρχε και αργότερα εξέλιπε.

乂尸只从凡丁凡

Κατα την κινέζικη παράδοση τα 5 βασικά χρώματα αντιστοιχούν στα 5 στοιχεία (五行) ώς εξής: κόκκινο – φωτιά (το μείζον ἰαγγ), μπλέ – ξύλο (το ἧσσον ἰαγγ), κίτρινο – γή (κέντρο· ούτε ἰίν ούτε ἰαγγ) , άσπρο – μέταλλο (το ἧσσον ἰίν), μαύρο – νερό (το μείζον ἰίν). Αυτές οι αντιστοιχήσεις, άν και παλιές, είναι σίγουρα λαθεμένες. Κατα τη δικήμου γνώμη η σωστή (αντικειμενική) αντιστοίχηση είναι: μπλέ – νερό, άσπρο – ξύλο, κόκκινο – φωτιά, κίτρινο – γή, μαύρο – μέταλλο.

Κατα την αντίληψη του ιρκ ΒίτίΓ, μπλέ είναι το ἰίν, κόκκινο το ἰαγγ. Κίτρινο (ΣΑΡΙγ) ή χρυσό (ΑΛΤΟΥΝ) είναι η ισορροπία. Το πράσινο (=μπλέ με πρόσμιξη κίτρινου) είναι μετρίως ἰίν, ενώ το πορτοκαλί (=κόκκινο με πρόσμιξη κίτρινου) είναι μετρίως ἰαγγ. Το μαύρο στο ιρκ ΒίτίΓ σημαίνει το κακό, ενώ άσπρο είναι το χρώμα του καλού.

幺丫州亼巨幺巨亅纟                                                                          乚亅州片纟

το παλαιότερο βιβλίο του κόσμου

η ιστορία κ η χρήσητου

η ανάπτυξήτου στο 周易 (3)

για το έργο των 81 κεφαλαίων

για το παλαιοτουρκικό συλλαβάριο

τα 8 τρίγραμμα