Έκδοση για μαθητική χρήση:
Πηγή: Βικιπαίδεια
Η ακριβής χρονολογία της γέννησής του δεν είναι γνωστή, τοποθετείται όμως στον 6ο αιώνα π.Χ. Δεν είναι επίσης γνωστός και ο τόπος γέννησής του. Από τις πολλές πόλεις που τον διεκδικούν επικρατέστερες είναι η Μεσημβρία της Θράκης και το Αμόριο της Φρυγίας.
Ο Αίσωπος ήταν αρχικά δούλος του Σάμιου φιλόσοφου Ξάνθου, ο οποίος τον πούλησε στον επίσης Σάμιο σοφό Ιάδμονα, που με τη σειρά του, αναγνωρίζοντας την ευφυία του, τον απελευθέρωσε. Συνέχισε να ζει στη Σάμο, ταξίδεψε όμως σε διάφορα μέρη, όπως στις Σάρδεις, στην Αίγυπτο και την Ανατολή
O Αίσωπος ήταν τέρας ασχήμιας: μαυριδερός, καμπούρης, τραυλός, κοντόλαιμος, στραβοπόδης με μύτη πλακουτσωτή και κεφάλι τριγωνικό, αλλά παράλληλα ήταν ευφυέστατος.
Βρήκε τον θάνατο από τους κατοίκους των Δελφών. Είτε γιατί, σύμφωνα με τον Αριστοφάνη, έκλεψε τη φιάλη του θεού είτε γιατί, σύμφωνα με τον Πλούταρχο, αν και ο βασιλιάς Κροίσος του είχε δώσει χρήματα να μοιράσει από τέσσερις μνες στον κάθε κάτοικο των Δελφών, αυτός δεν τα έδωσε, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι των Δελφών να τον ρίξουν από την κορυφή του Παρνασσού.
Μεταγενέστερες μαρτυρίες τον αναφέρουν να παίρνει μέρος στο συμπόσιο των Επτά σοφών, δίπλα στον Σόλωνα, και να ελέγχει με την ευφυολογία και τη σοφία του τους λόγους τους. Επίσης τον φέρουν στις Σάρδεις στην αυλή του βασιλιά Κροίσου, του οποίου ήταν ευνοούμενος και σύμβουλος.
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Β, 134), ο Αίσωπος ήταν πολύ γνωστός «λογοποιός». Εκτός από τους μύθους γνώριζε και διηγούνταν πολλά αστεία κι ανέκδοτα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι δε δημιούργησε μύθους αλλά τους συγκέντρωσε, τους συμπλήρωσε και τους τελειοποίησε. Οι μύθοι αυτοί προέρχονταν είτε από τους αρχαιότερους Έλληνες είτε από άλλους λαούς, όπως οι Φρύγες. Δεν αποκλείεται βέβαια να επινόησε κι ο ίδιος μερικούς απ' αυτούς. Πάντως, τους χρησιμοποίησε πολύ στη ζωή του, με τόση δεξιότητα κι επιτυχία, ώστε να συνδεθεί τελικά το όνομά του μ' αυτούς.
Από τον 6ο κιόλας αιώνα κυκλοφορούσε κάποιο λαϊκό βιβλίο με τον τίτλο Αισώπου μύθος ή Μυθιστορία Αισώπου, το οποίο περιείχε εκτός από βιογραφικά στοιχεία και κάποιους μύθους. Η πρώτη συστηματική καταγραφή των μύθων του έγινε από τον Δημήτριο τον Φαληρέα γύρω στο 300 π.Χ. με τίτλο Λόγων Αισωπείων συναγωγαί, η οποία δεν έχει σωθεί. Όλες οι σωζόμενες συλλογές χρονολογούνται μετά τον 1ο ή 2ο αιώνα μ.Χ.
Οι μύθοι του Αισώπου στη Βικηθήκη, στο Aesopica, index Chambry
Πηγή: Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, Βικιπαίδεια 