Το σπίτι του Καβάφη βρίσκεται οδό Λέψιους, έναν δρόμο καρδιά της Αλεξάνδρειας. Ο ποιητής κατοικούσε δεύτερο όροφο ενός μεγάρου, βαμμένου πορτοκαλί χρώμα. εκεί φαινόταν απέναντι το νοσοκομείο, χτισμένο ανάμεσα μικρά χαμηλά σπιτάκια.
Ο Καβάφης ήταν, αμφιβολία, μανιώδης την πρωτοτυπία. το διαμέρισμά του είχε βγάλει όχι μονάχα το τηλέφωνο και το ραδιόφωνο αλλά και το ηλεκτρικό και θέση του είχε βάλει κεριά και λάμπες πετρελαίου.
Το διαμέρισμα, όπως και η πρόσοψη του μεγάρου, δεν έχει τίποτα το ξεχωριστό, που να εντυπωσιάζει τον επισκέπτη, τίποτα το μοντέρνο. Επιπλωμένο, πίνακες. πλατιά ορθογώνια είσοδο, το κατώφλι ακόμα, ένα μόνο πράγμα «χτυπάει»: η μακριά και ψηλή βιβλιοθήκη ερμάρι, τα περισσότερα φύλλα τζαμένια, που σκεπάζει όλο τον τοίχο, και τα στοιβαγμένα ράφια βιβλία, μεγάλα και μικρά, σχεδόν όλα δεμένα.
Χτυπητή αντίθεση τούτη την επίπλωση αποτελεί το δωμάτιό του. 'Eνα στενό κι απλό κρεβάτι, ένα τραπεζάκι ακατέργαστο ξύλο, μια καρέκλα ψάθινη κι ένα σιδερένιο τρίποδο σκουριασμένο που είχε πάνω του μια λεκάνη μια κανάτα σμαλτωμένη. Τις ζεστές νύχτες του καλοκαιριού ο ποιητής προτιμούσε, να πηγαίνει λουτρό και έτσι να διακόπτει την κουραστική δουλειά του, να βουτάει μια πετσέτα νερό αυτής της λεκάνης να δροσίζει το πρόσωπό του. Γιατί συχνά έμενε εκεί αργά, σκυμμένος πάνω χοντροφτιαγμένο τραπεζάκι, να χτενίζει ένα στίχο ή να ψάχνει μια λέξη που θα έδινε πιο πιστά την ιδέα του.
αυτό το γυμνό δωμάτιο, το κρυφό του σπουδαστήριο, γεννιούνται ύστερα τις πρώτες δοκιμές, μέσα ένα τέταρτο του αιώνα, τα ποιήματά του, που, ακατανόητα αρχή πολύ καιρό, θα προκαλέσουν αργότερα τον θαυμασμό ακόμα και πιο μακρινές χώρες. Ο Καβάφης είναι, πραγματικά, ο περισσότερο μεταφρασμένος εξωτερικό Nεοέλληνας ποιητής.