Ο Πορφυρίωνας ήταν Γίγαντας· θεωρούνταν μάλιστα βασιλιάς τους, όπως και ο Ευρυμέδοντας. Ο Ησίοδος και ο Απολλόδωρος διασώζουν τον μύθο της γέννησης των Γιγάντων.
Σύμφωνα με τον πρώτο, τον ποιητή, όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού, το αίμα από την πληγή του γονιμοποίησε ξανά τη Γαία. Από την ιδιότυπη αυτή ένωση γεννήθηκαν οι Ερινύες, οι Νύμφες των μελιών (και γενικά οι θεότητες που συνυπάρχουν με τα δέντρα) και οι Γίγαντες: όσες στάλες απ’ το αίμα του έπεσαν, τις μάζεψε η Γαία και με το πέρασμα του χρόνου γεννήθηκαν οι κρατερές Ερινύες, οι μεγάλοι Γίγαντες οι λαμπροαρματωμένοι, που κρατούν στα χέρια τους μακριά κοντάρια κι οι Νύμφες που τις αποκαλούν Μελίες στην απέραντη Γη (Ησ. Θεογ. 184-187) [1].
Σύμφωνα με τον δεύτερο συγγραφέα, τον μυθογράφο Απολλόδωρο, η Γαία γέννησε τους Γίγαντες και τους παρακίνησε σε σύγκρουση με τον Δία και τους άλλους θεούς της γενιάς του, για να τους εκδικηθεί για την τιμωρία που επιφύλαξαν στους γιους της Τιτάνες, τους οποίους ο Δίας είχε ρίξει στα Τάρταρα.
Όπως όλοι οι Γίγαντες έτσι και ο Πορφυρίωνας, αν και είχε θεϊκή καταγωγή, είχε μορφή ανθρώπου, ήταν όμως τεράστιος, εννιά πήχεις, δηλαδή κοντά τέσσερα μέτρα (Νόνν. 36.242), και ανίκητος, φοβερός στην όψη, με πυκνά, πλούσια και μακριά μαλλιά και γένια και με λέπια φιδιού στα πόδια (Απολλόδ. 1.7.1.)· λεγόταν ακόμη ότι είχε φίδια στα μαλλιά και στα γένια.
Ο Πορφυρίωνας θέλησε να εξουσιάσει χώρους ιερούς, κυρίως αυτούς που πέρασαν στη δικαιοδοσία του Απόλλωνα, τη Δήλο και τους Δελφούς, ενώ η μητέρα του Γαία του υποσχέθηκε για ταίρι την Ήβη, την κόρη της Ήρας, ή και την ίδια την Ήρα. Υπάρχουν διάφορες παραδόσεις για τον θάνατό του. Είτε ότι τον τοξοβόλησε ο Απόλλωνας –άλλωστε ο θεός θα είχε κάθε λόγο–, είτε μαζί με την Αφροδίτη, είτε τον κατακεραύνωσε ο Δίας και τον αποτελείωσε ο Ηρακλής με τα βέλη του. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, ο Πορφυρίωνας έπεσε θύμα της απάτης που του έστησε ο Δίας. Πιο συγκεκριμένα: Ο Πορφυρίωνας την ώρα της μάχης με τον Ηρακλή, όρμησε και στην Ήρα. Γιατί ο Δίας [ή η Αφροδίτη ή ο Έρωτας] του ξύπνησε πόθο ερωτικό για τη θεά, η οποία, καθώς αυτός τις ξέσκιζε τα πέπλα θέλοντας να τη βιάσει, έβαλε τις φωνές καλώντας σε βοήθεια· και καθώς ο Δίας τον κατακεραύνωσε, ο Ηρακλής τον σκότωσε με το τόξο του (Απολλόδ. 1.7). Σε αυτή την περίπτωση, τα βέλη της Αφροδίτης ήταν ερωτικά. [Εικ. 1, 2, 3, 4, 5, 6]
Γενικά για τη Γιγαντομαχία βλ. Γίγαντες.
Σχετικά λήμματα
ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ
,
ΑΦΡΟΔΙΤΗ,
ΓΙΓΑΝΤΕΣ,
ΕΡΙΝΥΕΣ,
ΕΥΡΥΜΕΔΟΝΤΑΣ,
ΗΡΑ,
ΗΡΑΚΛΗΣ,
ΝΥΜΦΕΣ