Αρχαία ελληνική μυθολογία

Μειξογενή Όντα-Θεοί και Δαίμονες

ΝΟΤΟΣ (φτερωτός)





 

Νότος.

Ο Νότος ήταν γιος του Αστραίου και της Ηώς, προσωποποίηση του θεόπεμπτου νότιου ανέμου, αδελφός του Βορέα και του Ζέφυρου. Και η Ηώ με τον Αστραίο, γέννησε τους ανέμους τους σκληρόκαρδους, / τον Ζέφυρο που φέρνει ξαστεριά, τον γρηγοροκίνητο Βοριά και τον Νότο, / αφού θεά πλάγιασε ερωτικά με θεό (Ησ., Θεογ. 378-80). Ενίοτε οι τρεις άνεμοι ονομάζονται Τριτοπάτορες, ενώ άλλες πηγές θεωρούν ότι οι Τριτοπάτορες ήταν ο Αμαλκείδης ή Αμακλείδης, ο Πρωτοκρ(λ)έοντας, ο Πρωτοκλέας· ή οι Εκατόγχειρες. Σε αντίθεση με τον Βορέα και τον Ζέφυρο που κατοικούσαν στην ψυχρή Θράκη, ο Νότος κατοικούσε στο νοτιότερο σημείο της μυθικής γεωγραφίας, την Αιθιοπία. Άνεμος υγρός, έφερνε τις καταιγίδες στο τέλος του καλοκαιριού και στην αρχή του φθινοπώρου. Δεν υπάρχουν παραστάσεις που να τον απεικονίζουν ούτε και οι φιλολογικές πηγές παραδίδουν κάτι σχετικά με το πώς ήταν, ποια ήταν η εξωτερική του εμφάνιση. Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος να τον φανταστούμε διαφορετικά από τα αδέλφια του, δηλαδή άπτερο.

Ορφικός ύμνος στον Νότο

Θυμίαμα λιβάνι
Με γρήγορο πήδημα μέσα απ’ τον αέρα στα υγρά κύματα τρέχεις
και με φτερούγες γρήγορες τινάζεσαι εδώ κι εκεί,
μακάρι να έρθεις με τα σύννεφα του νοτιά, βροχοκουβαλητής·
γιατί αυτό το προνόμιο έχει δοθεί από τον Δία σ’ εσένα
που περιπλανιέσαι στον αέρα, να στέλνεις από τον αέρα στη γη
τα νέφη που γεννούν τις βροχές.
Γι’ αυτό σε παρακαλούμε, μακάριε, αφού χαρείς με τις θυσίες μας
να στέλνεις στη μάνα γη τις βροχές που τρέφουν τους καρπούς.

(μετ. Δ.Π. Νικολαΐδη-Ασιλάνη, διασκευή)


Σχετικά λήμματα

ΑΜΑΛΚΕΙΔΗΣ, ΒΟΡΕΑΣ, ΕΚΑΤΟΓΧΕΙΡΕΣ, ΖΕΦΥΡΟΣ, ΠΡΩΤΟΚΛΕΟΝΤΑΣ, ΠΡΩΤΟΚΛΗΣ