(1) Το θεατρικό κείμενο ως μορφή λογοτεχνικού κειμένου, όπου αποτυπώνεται η προφορικότητα της γλωσσικής έκφρασης  

Ο «Βασιλικός» του Αντωνίου Μάτεση αποτελεί το πρώτο ιστορικό δράμα στο νεότερο ελληνικό θέατρο. Ο «Βασιλικός» επιλέχτηκε από την ομάδα μας να αποτελέσει το θέμα της πτυχιακής μας εργασίας, γιατί είναι ένα κλασικό νεοελληνικό θεατρικό έργο, το οποίο, αν και γράφτηκε πριν από τρεις αιώνες, διατηρεί την αξία του για τις αλήθειες, την αυθεντικότητα και την ζωντάνια των χαρακτήρων που εκθέτει, τις κοινωνικές και ιδεολογικές συγκρούσεις, τις συναισθηματικές εντάσεις και τις οικογενειακές σχέσεις που παρουσιάζει.

Όλα αυτά θεωρούμε ότι είναι θέματα και ζητήματα για προβληματισμό απευθυνόμενα και στο σύγχρονο θεατή. Γιατί και σήμερα η κοινωνία μας ζητά ο κόσμος να ξεπεράσει τις αναχρονιστικές αντιλήψεις, την υποκρισία και τη συμβατικότητα της κατεστημένης ηθικής που εκπροσωπούν πολλοί « άρχοντες» ή πατεράδες σαν τον Δαρείο Ρονκάλα δεσμεύοντας και παγιδεύοντας τα παιδιά του ς και υποτάσσοντας τις γυναίκες τους σε σαθρές και αρτηριοσκληρωτικές απόψεις περί ανωτερότητας στην καταγωγή, ακολουθώντας ρατσιστικές θεωρίες  για δήθεν ανώτερες και κατώτερες τάξεις που πρέπει να έχουν σαφή τα όρια διάκρισης μεταξύ ους και στις οποίες οι νέοι πρέπει να έχουν τη θέση που τους έχει καθορίσει ο πατέρας.

Μπορεί η εποχή μας να χαρακτηρίζεται από τον πολλαπλασιασμό των πληροφοριών και των γνώσεων και την τεράστια τεχνολογική ανάπτυξη εν τούτοις λείπει ένας σταθερός αξιολογικός άξονας με συνέπεια το υπαρξιακό άγχος, η συμπεριφορά λύσεων φυγής, η αναζήτηση κέρδους, σεξουαλικής ηδονής, κοινωνικής δύναμης και διάκρισης, να κάνουν δυσκολότερες τις διανθρώπινες σχέσεις, επιφανειακές, βιαστικές, χρησιμοθηρικές και αγχώδεις.

Ας σταθούμε μπροστά στο «Βασιλικό» του Μάτεση, ας «γευτούμε» την ευωδία του και ας αποτελέσει μια πρόκληση για να δούμε την εποχή μας με αισιοδοξία και δύναμη, επαναπροσδιορίζοντας αξίες όπως έρωτας, η ισότητα και αδελφοσύνη των ανθρώπων πέρα από ρατσιστικές διαθέσεις και προκαταλήψεις.