Ίσως το πιο αγαπημένο μου βιβλίο !!!
– μαζί με τα βιβλία του Kierkegaard, του Κρισναμούρτι, του Ρίτσου
(την «Τέταρτη Διάσταση» …) –
τόσο αγαπημένο που νομίζω πως θα έπρεπε να διδάσκεται στο σχολείο
(σ” όλα τα σχολεία του κόσμου …)
(ναι, ναι … σοβαρολογώ …)

(Γιάννης Ρίτσος, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου)

Γιώργος Γραμματικάκης

Η Αυτοβιογραφία του φωτός

Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης

«Γεννήθηκα πριν από αιώνες αιώνων, σε έναν Χώρο όπου δεν υπήρχε χώρος, και σε έναν Χρόνο όπου δεν υπήρχε χρόνος. Με ένα περίεργο ωστόσο τρόπο, αισθάνομαι ότι προϋπήρχα της γενέσεώς μου. Κι ενώ από τότε όλα έχουν αλλάξει, εγώ αισθάνομαι ότι τίποτε δεν αλλάζει. Η παρουσία μου μετρά το αιώνιο. Δεν αξίζει άλλωστε να συζητά κανείς για πράγματα -την γένεσή μου και την γένεση του Κόσμου – που προκαλούσαν ανέκαθεν διαμάχες. Αυτό που ενισχύει την αυτοπεποίθησή μου είναι ότι η παρουσία μου έμοιαζε πάντοτε πρωταρχική: στους μύθους ή σε ό,τι ονομάζεται επιστήμη, στα έργα των θνητών αλλά και στις θρησκείες, το φως έπαιζε πάντοτε ρόλο ιδιαίτερο. Κατά καιρούς πολλοί διερωτήθηκαν για την φύση του, και άλλοι πάλι έμειναν απλώς στον θαυμασμό και την αποδοχή… Εγώ λοιπόν, που είμαι το παλαιότερο, το αρχέγονο φως, ήρθε η ώρα να μιλήσω λίγο για τον εαυτό μου»

Η κόμη της Βερενίκης

Σίγουρα θα αστειεύεστε κύριε Φάινμαν

Εξαιρετικό βιβλίο από το διάσημο νομπελίστα φυσικό, με αρκετή δόση χιούμορ (ευτυχώς) !!

«Το βιβλίο -από τα δημοφιλέστερα σε πολλές χώρες του κόσμου- καταγράφει ανεκδοτολογικές διηγήσεις για πολλά και ποικίλα θέματα που συχνά δεν έχουν σχέση με τη φυσική. «Βλέπετε, πάντα ήθελα να κατανοώ τον κόσμο που μας περιβάλλει» λέει ο ίδιος. Και η κατανόηση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στους φυσικούς νόμους. Επιχειρείται και μέσω της καθημερινής εμπειρίας, με το πάθος ή την αναζήτηση της περιπέτειας, με τη βαθιά περιέργεια αλλά και τον αυτοσαρκασμό που χαρακτηρίζει αυτή την ιδιότυπη προσωπικότητα. Ο ίδιος δεν αισθάνεται κάποιο όριο σε όσα τον ενδιαφέρουν, και συνεπώς το θεματικό εύρος των μικρών ιστοριών που αποτυπώνονται στο βιβλίο μοιάζει ανεξάντλητο. Έτσι, ερευνά με επιτυχία τη συμπεριφορά του υγρού ηλίου, συνοδεύει όμως επίσης με το τύμπανο ένα μπαλέτο. Συζητά θέματα φυσικής με τον Αϊνστάιν ή τον Bohr, επιδιώκει όμως να συναντηθεί και με τον διάσημο χαρτoπαίκτη Nick the Greek. Ανανεώνει τη διδασκαλία της φυσικής, αλλά αποδεικνύεται εξίσου ικανός και ως διαρρήκτης χρηματοκιβωτίων που φυλάσσουν ατομικά μυστικά. «Το βιβλίο του Feynman είναι γοητευτικό όπως ο ίδιος» γράφει ο συνεργάτης του Η. Bethe. «Ο αναγνώστης ίσως δεν θα ανακαλύψει διαβάζοντάς το ότι ο Feynman είναι ένας από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς φυσικούς της εποχής. Θα διαπιστώσει όμως με ποιον τρόπο η άμεση προσέγγισή του στα πράγματα πρόσφερε χαρά στον ίδιο και σε όσους τον τριγύριζαν…»

(από τον πρόλογο του Γιώργου Γραμματικάκη)